Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 20 Μαΐου 2025
Αχ, εις εσάς τας μελλούσας γενεάς, τους μέλλοντας συγγραφείς, που όταν σας συλλογισθώ — και σας συλλογίζομαι συχνά, μα τη δυστυχία μου — ανεβαίνει το αίμα 'ς το κεφάλι μου, που σας ζηλεύω και σας μισώ συγχρόνως, ηξεύρω πώς θα σας φανούν τα ιδικά μας έργα· χειρότερα απ' ότι φαίνονται σ' εμάς του Μπερτολδίνου και του Γαϊδάρου οι φυλλάδες. Αλλ' αν μας κρίνετε απ' αυτά πολύ θα μας αδικήσετε.
Γευματίζω με τον κόμητα και μετά το τραπέζι περιπατούμε στη μεγάλην αίθουσα πάνω κάτω ομιλώ μ' αυτόν, με τον συνταγματάρχην Β . . . που έρχεται τυχαίως επίσκεψη και έτσι πλησιάζει ανεπαισθήτως η ώρα της εσπερίδος. Τίποτε δεν συλλογίζομαι μα τον Θεόν.
Νέος Σωκράτης. Δεν ενθυμούμαι διόλου. Ξένος. Ξεύρω και εγώ αν θα ημπορέσω να σου το παραστήσω με λόγους ακριβώς καθώς το συλλογίζομαι; Νέος Σωκράτης. Πώς όχι; Ξένος. Μου φαίνεται ότι πολύ εύκολα το πιστεύεις αυτό.
Διατί όμως να κλαίω δι' αυτάς τας παλαιάς δυστυχίας και δεν συλλογίζομαι τα κακά που έχω εμπρός μου; Ένα παιδί μου έμενε, φως της ζωής μου, και αυτό θα μου το σκοτώσουν τώρα, διότι το θέλουν. Αλλά όχι, δεν θα γίνη αυτό διά να σώσω εγώ την αθλίαν μου ζωήν, διότι το να σωθή αυτό, είναι η μόνη μου ελπίς, εις εμέ δε θα είναι αίσχος να μη χαθώ προς χάριν του παιδιού μου.
Δεν θα την κράξω εγώ να έλθη εις τον κήπον, θα φυλάξω την ώραν όπου θα ευρίσκεται εκεί. Αυτό είνε το μόνον σωστόν. Το άλλο δεν ταιριάζει. Πόσον ανόητος είμαι, συλλογίζομαι τώρα δύο ημέραις πώς ν' αρχίσω την ομιλίαν, με ποίας λέξεις, και το κυριώτερον είνε εις ποίον μέρος να την ευρώ, διά να της κάμω την ομιλίαν. Εις τον κήπον, όταν θα είνε εκεί μέσα. Ναι, αυτό είνε σωστόν.
Και καθώς συλλογίζομαι πως πλέον καιρός του από το δελφικό ταξίδι να γυρίση θλίβομαι° αλλ’ ως γυρίση λέω, πως θενά κάμω ό, τι ο θεός μού πη με τους χρησμούς του. ΙΕΡΕΥΣ Μα σε κατάλληλον καιρόν το εσυλλογίσθης, και οι νέοι λεν πως να ’ρχεται τον Κρέοντα βλέπουν. ΟΙΔΙΠΟΥΣ Άναξ Απόλλων, αν καλή τύχη μας φέρη χαρούμενος στην όψιν, λέγω, θα ’ναι. ΙΕΡΕΥΣ Ας τον ρωτήσωμε° κοντά είναι ώστε να ’κούη.
Βλέπεις τι καλή που είμαι, Δεν θαργήσωμε όμως, Νίκο; Ε; Έχω το λόγο σου. ΝΙΚΟΣ — Έννοια σου. Πάμε. Έλα αγάπη μου. ΜΙΣΤΡΑΣ — Τι όραμα ευτυχίας, αλήθεια! Πώς έχει καρδιά να διακόψη κανένας μια τέτοια ευτυχία! Αυτό συλλογίζομαι, μα το Θεό. ΦΛΕΡΗΣ — Ούτε το δικαίωμα, γιατρέ.
Θα σ' έχω στην αγκαλιά μου. Θα πούμε τόσα πράματα. .. Δεν είπες πως έχεις να μου πης τόσα πράματα; ΔΩΡΑ — Ναι, Νίκο μου. Σαν είμαι μοναχή μου συλλογίζομαι τόσα πράματα να σου πω. Μα σαν είμαι μαζί σου δεν μπορώ πια να τα πω, δεν έχω το θάρρος. ΝΙΚΟΣ — Τώρα θα ιδής πως θα μου τα πης όλα. Κ' εγώ θα σου τα πω. Θα πούμε τόσα πράματα. Να ιδής, τι ωραία που θα είναι. Έλα, χρυσό μου. Έρχομαι.
— Μα και το δικό σου είν' άγριο. — Ποιος σου το είπε; Δεν το βλέπεις τι ήμερα που περπατάει; — Ναι, μα 'κει που ξαφνίστηκε, με την καμπάνα... στο μοναστήρι κάτου; — Μα εκεί ξαφνίστηκε. — Καϋμένε, τώρα σε συλλογίζομαι τι θα πάθαινες αν σ' έσερνε μαζή του σ' εκείνον τον κατήφορο. — Δε θα χτύπαγα, ήταν χορτάρια. Κ' εγέλασα. Εχαμογέλασε κι αυτή.
ΙΟΥΛΙΕΤΑ Εάν σ' ιδούν σ' εσκότωσαν! ΡΩΜΑΙΟΣ Αλλοίμονον 'ς εμένα! Φοβούμαι περισσότερον το ιδικόν σου μάτι, παρά σπαθιά των είκοσι. — Με γλύκαν κύτταξέ με, και ούτε συλλογίζομαι την ιδικήν των έχθραν. ΙΟΥΛΙΕΤΑ Δεν ήθελα να σε ιδούν διά τον κόσμον όλον. ΡΩΜΑΙΟΣ Δεν έχει φόβον της νυκτός το ράσον με σκεπάζει, φθάνει εσύ να μ' αγαπάς, κι’ ας μ' εύρουν δεν με μέλει!
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν