United States or Slovenia ? Vote for the TOP Country of the Week !
ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ Ελάλησεν ο πετεινός κ' εκείνο εχάθη. Εις ταις παραμοναίς, ως λέγουν, της ημέρας οπού δοξολογούν τα γέννα του Χριστού μας, λαλεί τ' ορνίθι της αυγής όλην την νύκτα· και τότε πνεύμα, ως λέγουν, δεν τολμά να βγαίνη· αγαθαίς είναι η νύκταις, άστρο δεν πληγόνει, Νύμφη καμμιά δεν βλάπτει, στρίγλα δεν μαγεύει, τόσ' ο καιρός εκείνος είν' ευλογημένος.
Τότε ο βεζύρης του λέγει, ισχυρότατε βασιλεύ, όταν η ζωή της βασιλείας σου είναι ποθητή εις τους υπηκόους σου, και μάλιστα εις εμένα τον δούλον σου, που έχω χρέος να αγρυπνώ προς φύλαξιν της βασιλείας σου, τόσον κατά το παρόν υπόκειται εις ένα κίνδυνον πολύ φοβερόν, και είναι η συναναστροφή του ιατρού Δαβάν· διότι, ως είμαι καλά πληροφορημένος, αυτός είναι ένας πλάνος, μάγος, προδότης και επίβουλος της βασιλείας σου· όθεν παρακαλώ την βασιλείαν σου να ακούσης την συμβουλήν του δούλου σου, και το ταχύτερον να ελευθερωθής από μίαν επιβουλήν τόσον κινδυνώδη, διά να μη συμβή καμμία αξιοθρήνητος τραγωδία· και όταν θα θέλης δεν θα είναι πλέον καιρός θεραπείας.
— Δεν τα δίνεις, επανέλαβεν η κόρη, για να μην εύρη καμμιά πρόφασι ο γαμβρός; Τώρα πλεια, Θανασάκη, δεν είμαστε για ν' απομείνουμε . . . Τι θα πη ο κόσμος; Αν μου κάμη τίποτε, Θεός να φυλάη, και πη πως δε στεφανώνεται! . . . Κάλλιο έχω να . . . Και δάκρυα έπνιξαν την φωνήν της. Την ιδίαν στιγμήν εισήλθεν ο Στάθης, όστις φαίνεται ότι ήτον απ' έξω, και ίσως είχε τείνει το ους ή τυχαίως ήκουσεν.
Χείρας έπειτα, με τας οποίας δεν ήτο καμμία χρεία ούτε να συλλάβη ούτε να αποκρούση τι, δεν ενόμισεν ότι έπρεπεν ανωφελώς να προσάψη εις αυτό, ούτε πόδας ούτε 34. | γενικώς ό,τι χρησιμεύει εις το βάδισμα. Διότι απέδωκεν εις αυτό κίνησιν , οποία είναι κατάλληλος προς σώμα τοιούτον, εκείνην εκ των επτά, ήτις περισσότερον των άλλων αρμόζει εις τον νουν και την σοφίαν.
Και τόρα τι θα κάμωμεν, μα τον Δία; Άραγε θα πιστεύσωμεν αβασανίστως ότι πραγματικώς δεν υπάρχει καμμία κίνησις και ζωή και ψυχή και φρόνησις εις το ον, ούτε ότι ζη αυτό ούτε ότι σκέπτεται, αλλά ότι είναι σεβάσμιον και αγιασμένον, χωρίς να έχη νουν και ότι στέκεται ακίνητον; Θεαίτητος. Πραγματικώς θα ήτο τρομερόν να το παραδεχθώμεν αυτό. Ξένος.
Είνε καλούπι που η κακή του πάστα αλλάζει και κάθε τι που θα χύσης μέσα του. Της ρίχνης χρυσάφι και σου βγάζει κάρβουνο· της ρίχνεις φωτιά και σου βγάζει στάχτη· της ρίχνεις αίμα και σου βγάζει λαχανόζουμο. Και αν καμμία φορά έβγαλε και λαμπρό μέταλλο πρέπει να φαντασθής πως σε καλλίτερο καλούπι το μέταλλο αυτό θα ήταν ακόμη λαμπρότερο.
Ακούονταν οι αληχτησιές των σκυλλιών και το κακό το λάλημα του κυπριού «τριγκ... τριγκ... τριγκκκ... » Γι' αυτό δεν ανοίχτηκε πλειο καμμιά θύρα και καμμιά σπλαχνική φωνή δεν προσκάλεσε πλειο τον ξένον σαν πριν: — «Κόπιασε μέσα, ξένε μ', αν είσαι Χριστιανός, κι ό,τι κι' αν είσαι, θαυρής φωτιά να ζεσταθής και ψωμί να χορτά'ης».
Δύσκολον ήτο να δώσω ρίνας, ώτα και οφθαλμούς εις όσους δεν είχον. Αλλ' όσοι είχον μόνον πληγάς ανοικτάς, εξ ων έρρεε το αίμα, χωρίς να τους λείπη κανέν μέλος του σώματος, τούτους, ομολογώ, τους επεριποιούμην θαυμάσια. Καμμία νοσοκόμος δεν έκαμνε καλλίτερον εμού το ξαντόν, καμμία δεν επέδενε δεξιώτερον τα τραύματα.
Εκυματίζαν τα σπαρτά, χαρά του ζευγολάτη, Και κάπου κάπου ανάμεσα ξεπρόβαιν' ένα στάχυ Και έγερν' εδώ, κ' έγερν' εκεί, το τρυφερό κεφάλι Ωσάν να παραμόνευε να ιδή κι' αυτό το Διάκο. Κι' ωστόσο ανθρώπινη φωνή μέσα σ' αυτόν τον κόσμο Που φαίνετ' ολοζώντανος, καμμιά δεν αγροικιέται. Ούτε φλογέρα ποιστικού, ούτε χαράς τραγούδι Ούτ' αγωγιάτη σάλαγος.
Κ' εγώ σε ήκουα καμμιά φορά, αλλά αυτό να σε πω δεν ήτο πολλή ευχαρίστησις, διότι η μουσική που έκαμνες ήτον τρομερά παράχορδη! Σ' αρέσει; Αν σ' αρέση, κολάκευσέ με ακόμη μια φορά! Και ως εάν ήθελε να μοι δείξη πώς εκτελείται η καλή μουσική, εγέλασε τον μάλλον αργυρόηχον, τον μάλλον αρμονικόν γέλωτά της. Και ενώ ακόμη εγελούσε: — Τι κρίμα, είπε, που δεν είσαι ιατρός!
Λέξη Της Ημέρας