Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 18 Ιουνίου 2025
— Είστε σεις; είπεν ο διοικητής. — Αυτό δεν είναι δυνατό! είπε ο Αγαθούλης. Πέφτουνε κ' οι δυο ανάσκελα· μετά αγκαλιάζονται, χύνουνε ποταμούς δάκρυα. — Πώς! είστε σεις λοιπόν, αιδεσιμώτατε πάτερ, ο αδερφός της ωραίας Κυνεγόνδης! Σεις, που σας σκοτώσανε οι Βούλγαροι! Σεις ο γυιός του κυρίου βαρώνου! Σεις Ιησουίτης στην Παραγουάη! Πρέπει να ομολογήσουμε πως αυτός ο κόσμος είναι παράξενο πράγμα!
Ο Χρόνης, ο γυιος του γέρω-Χρόνη του Σπράχτορα, όλον τον χρόνον εγύριζε ξεσκούφωτος και αχτένιστος, μ' ένα κεφάλι σαν μαλαχτάρι. Και τα Χριστούγεννα ήτανε πάντοτε με καινούργιο φέσι.
ΑΔΜΗΤΟΣ Αλλά γιατί σιωπηλή στέκει; ΗΡΑΚΛΗΣ Γιατί δεν πρέπει ν' ακούσης την φωνή της πριν να γίνουν αι θυσίαι εις τους θεούς του Άδου, πριν περάσουν τρεις ημέρες. Αλλά στο σπίτι πάρε την δίκαιος όπως είσαι, και εις το μέλλον, Άδμητε, να είσαι ευσεβής στους ξένους. Και τώρα χαίρε. Φεύγω εγώ να κάμω ό,τι οφείλω, και ό,τι μου επέβαλε, του βασιλέως Σθενέλου ο γυιός.
Μα η Κρέουσα, που το παιδί τώχε κρυφά γεννήση, τον Ξούθον επανδρεύθηκε για μιαν αιτία τέτοια: Οι κάτοικοι των Αθηνών και οι Χαλκωδοντίδες, που κατοικούν την Εύβοια, είχαν πολέμους στήση• με το να βγη λοιπόν κι' αυτός για συμπολεμιστής την Κρέουσα γυναίκα του επήρε γι' αμοιβή του μόλο που ήταν Αχαιός, και όχι απ' την Αθήνα ντόπιος, και του Αιόλου γυιός, που ήταν γόνος τού Διός.
Οι παλιοί υπηρέτες του σπιτιού είχαν την υποψία, πως ήτανε γυιός της αδελφής του κυρίου βαρώνου κ' ενός τιμίου ευπατρίδη από τα περίχωρα, που η δεσποινίς αυτή δε δέχτηκε ποτές να τον παντρευτή, γιατί, δε μπορούσε να δείξει περισσότερες από εβδομήντα μια γεννιές, ενώ το υπόλοιπο του γεννεαλογικού του δένδρου χανότανε μέσα στο αίσχος του χρόνου.
Μα να κι ο ίδιος ο βασιλιάς, ο γυιός του Οιδίπου, να μάθη φτάνει σε καιρό τα νέα τ’ αγγέλου κι από τη βία κι αυτός δεν πάει τα πόδια ταίρια. ΑΓΓΕΛΟΣ Θα πω, καλά γνωρίζοντας, για τους εχθρούς μας το πώς καθένας έλαχε κλήρο στις πόρτες.
Αφήνω τα φορέματα και τα πουκαμισάκια που σου έχει πάρη• και τέλος πάντων αυτός ο νέος είνε για μας κελεπούρι και θησαυρός. ΜΟΥΣ. Είνε όμως ώμορφος και νεώτατος και μου λέγει με δάκρυα πως μ' αγαπά και είνε γυιός της Δεινομάχης και του Λάχητος του Αρεοπαγίτου και υπόσχεται ότι θα με πάρη γυναίκα του και έχομεν μεγάλας ελπίδας μόλις ο γέρος κλείση τα μάτια του.
— Είδεν ο Θεός τον πόνον σου και σου στέλλει μικράν βοήθειαν, είπεν ο αγαθός ιερεύς. Ο γυιός σου, σου γράφει από την Αμερικήν. — Απ' την Αμέρικα ; ο Γιάννης! ο Γιάννης με θυμήθηκεν; ανέκραξε περιχαρής, ποιούσα το σημείον του Σταυρού η γραία. Και είτα προσέθηκε· — Δόξα σοι ο θεός! Ο ιερεύς έβαλε τα γυαλιά του και εδοκίμασε ν' αναγνώση.
Κι' ο λεβέντης με τα καμαρωτά μουστάκια και τη χρυσή τη φέρμελη, που είναι η ζωγραφιά του κρεμασμένη σ' όλα τα μαγαζιά αράδα κάτω στο λιμάνι, ήτανε γυιός της μια φορά κι' έναν καιρό της κυρα — Στάθαινας. Και το τραγούδι με το γλυκό σκοπό, που τραγουδούν και κλαίνε κάτω στην αμμουδιά τα κορίτσια του νησιού, είναι για την πεντάμορφη τη Λενιώ.
Η Τούρκισσα ενόησεν ολίγον περί τίνος επρόκειτο. — Ναι, είπε, και ο υιός μου ο εφέντης, και ο δούλος σας ο Κιαμήλης και εγώ η σκλάβα σας, ως του Σουλτάνου το κατώφλιο θενά πάμε, μα την υπόθεσί σας χαμαί δεν θα την αφήσουμε. Ο γυιος μου, ο Εφέντης, είναι ανακριτής εις τον Ζαπτιέ, την γη να σχίση να έμβη ο κακούργος, πάλι θα τον εύρη.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν