Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 5 Μαΐου 2025
Κι' η Ήρα τον είδε κι' ένιωσε βουλές πως σκάρωσε μαζί του η Θέτη, του θαλασσινού η θυγατέρα γέρου, κι' εφτύς με λόγια αγγιχτικά να του μιλάει αρχίζει «Με πιόν, μαργιόλε, απ' τους θεούς είχες κουβέντες πάλι; 540 Πάντα αγαπάς, σα βρίσκουμαι μακριά, ν' αποφασίζεις κρυφά από μένα, και ποτές δε βάσταξε η ψυχή σου νάρθεις μονάχος να μου πεις μια λέξη απ' τις δουλιές σου.»
Ο γέρος εφαίνετο κατεχόμενος υπό λογισμού τινος και ήτο σκυθρωπός. Ο ξένος τουναντίον ήτο φαιδρός. Ηστειεύθη με την Γύφτισσαν, προς ην έλεγεν αηδώς χαριεντιζόμενος ότι την ερωτεύεται. Η Αϊμά δεν ήτο παρούσα. — Αλήθεια; έλεγεν η γραία. Με αγαπάς με τα σωστά σου; — Καλέ τι λες; Δεν το πιστεύεις; — Και τώρα πώς να κάμωμεν; έλεγεν η γραία προτείνουσα τους δύο οδόντας. — Συ ευρέ τον τρόπον, μάτια μου.
Και αυτή η ηθική έχει τα όριά της, πέραν των οποίων προβαίνουσα, περιπίπτει εις άλλην κατηγορίαν, ήτις, δεν ηξεύρωμεν εάν ημπορή να κληθή ανηθικότης, της αρκεί όμως ότι δεν λέγεται ηθική. Η ηθική δεν θέλει φρουράν· μόλις εννοήση τοιαύτην, δραπετεύει. Η μεγαλειτέρα δύναμις της γυναικός είνε αυτή η αδυναμία της. — Αγαπάς; — Ναι. — Είσαι άγγελος. Και ανταγαπάσαι; — Όχι. — Ε, λοιπόν είσαι και κτήνος.
Δεμένοι ευρισκόμεθα, και μόνον τώρα μένει με τ' άγιον μυστήριον του γάμου να μας δέσης. Το πού, και πότε, και το πώς την είδα και με είδε, και πώς ερωτευθήκαμεν κι’ αλλάξαμεν και λόγον, θα σου τα 'πώ καταλεπτώς· — πλην κάμε μου την χάριν, στεφάνωσέ μας σήμερον, αν μ' αγαπάς, ω πάτερ. ΛΑΥΡΕΝΤΙΟΣ Ελέησόν με ο θεός!
Η Παυλίνα σήκωσε τα μάτια της, δακρυσμένα, και τον κύτταξε γλυκά. — Θέλω ένα διαμάντι πιο μεγάλο από το μεγαλύτερο διαμάντι που φορεί στο διάδημά της η βασίλισσα. Ο Παύλος αναστέναξε. Όμοιο διαμάντι δε βρισκότανε σ' όλο τον κόσμο. — Πες μου, αγάπη μου, πού βρίσκεται, να σχίσω βουνά και θάλασσες να πάω να στο φέρω. Η Παυλίνα τον κύτταξε πιο γλυκά ακόμα. — Αν μ' αγαπάς θα πας να μου το βρης.
Έπειτα πλησιάζων την Ακτήν και σφίγγων τους οδόντας: — Ακτή, εάν αγαπάς την ζωήν σου, εάν δεν θέλης να γίνης παραίτιος δυστυχιών, ειπέ την αλήθειαν· ο Καίσαρ την ήρπασε; Εις την σκιάν της μητρός σου και μα όλους τους θεούς, δεν είναι εις το παλάτιον; — Εις την σκιάν της μητρός μου, Μάρκε, δεν την επήρεν ο Καίσαρ.
Είξευρα στίχους να μετρώ και όχι σιτηρά· και όμως πόσον αγαθός ο έμπορός μου ήτο! κακό δεν εξεστόμισε για 'μένα μια φορά, με χαμογέλοιο μ' έβλεπε και εσταυροκοπείτο. Μια 'μέρα μ' είπε «κάμε μου, αν αγαπάς, τη χάρι να μείνης μια στιγμή εδώ εις την σιταποθήκη, και πρόσεξε να μη σου φαν οι χοίροι το σιτάρι...» Για φαντασθήτε τι 'ντροπή για με, τι καταδίκη!
Ω! σήκω, σήκω απ' την γην να ήσαι άνδρας πρέπει. Ω! σήκω! αν την αγαπάς την Ιουλιέταν, σήκω. Τι ωφελεί τόσον κακόν και θρήνος; ΡΩΜΑΙΟΣ Παραμάνα! ΠΑΡΑΜΑΝΑ Αχ! όλοι θ' αποθάνωμεν, αυθέντη μου, αυθέντη! ΡΩΜΑΙΟΣ Της Ιουλιέτας τ' όνομα επρόφερες.
Η μάννα μου επήγε αλλού και δεν με μέλει τώρα. Κυρούλα! σε παρακαλώ φέρε τον Καυλογόρα , κι' ό,τι για σένα επρόσταξαν του νόμου τα γραμμένα, σ' ορκίζομαι πως θα γενούν καλήτερα μ' εμένα. Α' ΓΡΑΥΣ Για το γαμήσι το Ιωνικό σε γαργαλάει, δόλιο θηλυκό• και μάλιστα θαρρώ πως αγαπάς και κατά τους Λεσβίους να το πας.
Το ξέρω συ πως μ' αγαπάς, και τώρα ίσως θ' απορής πούρθες στην πόρτα να με βρης. Έλα κοντά, και δώσε μου το στόμα το γλυκό σου. ΝΕΑΝΙΑΣ Α μπα: φοβάμαι, μάτια μου τον αγαπητικό σου. Α' ΓΡΑΥΣ Ποιόν; ΝΕΑΝΙΑΣ Α, τον ενδοξότερο απ' όλους τους ζωγράφους. Α' ΓΡΑΥΣ Ποιόν; ΝΕΑΝΙΑΣ Που στολίζει τα σταμνιά που βάζουνε στους τάφους! Κρύψου λοιπόν να μη σε ιδή στην πόρτα, πως κατέβης
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν