United States or Panama ? Vote for the TOP Country of the Week !


Λοιπόν και η οροφή του οίκου τούτου, ή μάλλον η κεφαλή, και καθ' εαυτήν μεν παρουσιάζει ευχάριστον όψιν, ο δε χρυσός την στολίζει τόσον, όσον και ο ουρανός κατά την νύκτα λαμπρύνεται υπό των άστρων κατά διαστήματα και φαίνεται ως σπαρμένος από πύρινα άνθη. Εάν δε ήτο ολόκληρος πυρ, δεν θα μας εφαίνετο ωραίος, αλλά φοβερός.

Η αυγή με τα εύμορφα εκείνα χρώματά της, με τα οποία στολίζει συνήθως τας νήσους, επιφαινομένη κατά τας αιθρίας πρωίας, ήρχισε να φωτίζη γλυκά-γλυκά τας ακτάς, αποσύρουσα ηρέμα και μετά παρθενικής χάριτος τον μελανόν της νυκτός πέπλον. Εφάνη ο λιμήν της νήσου σιωπηλός και ακίνητος, ως εκ φαιού μαρμάρου λεία πλαξ.

Φίλε μου, πολύ απλό πράμα· Η Πόλη, καθώς και πολλές άλλες χώρες, έχει μια μάννα που την αγαπάει και τη νοιάζεται· και τη στολίζει μέρα και νύχτα, πρωί, μεσημέρι και βράδυ· τέτοιες αχάριστες κόρες έχει πολλές εδώ στην Ανατολή αυτή η μεγαλόκαρδη η μάννα — η αθάνατη η &Φύση&. Πού να την αγγίξη αυτή Τούρκος!

Τι είν' αυτό που 'πρόβαλε, 'σάν τέκνον βασιλέως, και του στολίζει ο χρυσός της βασιλείας κύκλος το βρεφικόν του μέτωπον: ΑΙ ΤΡΕΙΣ ΟΜΟΥ Σιώπα κι' άκουέ το! ΤΟ Γ' ΦΑΣΜΑ Έχε ανδρείαν λέοντος και μη φοβού κανένα. Συνωμοσίαν μη ψηφάς, ή γογγυσμούς, ή στάσιν! ο Μάκβεθ δεν θα νικηθή, εκτός εάν κινήσητην Δουνσινάνην ν' αναιβή το δάσος της Βερνάμης!

Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ΛΟΓΟΣ Πατροκτόνος είσαι ακόμα! Ο ΑΔΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ Μωρέ δεν καταλαβαίνεις με χρυσάφι πως με ραίνεις; Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ΛΟΓΟΣ Το χρυσάφι αυτό μολύβι ήταν στον παληό καιρό. Ο ΑΔΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ Τώρα όμως με στολίζει. Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ΛΟΓΟΣ Έχεις θράσος φοβερό! Ο ΑΔΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ Και συ είσαι μουχλιασμένος. Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ΛΟΓΟΣ Και συ είσαι η αιτία, που δεν θέλουν πειά οι νέοι να πηγαίνουν στα σχολεία.

Έπειτα: — Έπειτα θρήνος κ' αίματα· είπε η κόρη σέρνοντας ανάλαφρα το χέρι της απάνου στο κέντημα· δε βλέπεις; Αίματα και λαχτάρες απ' άκρη σ' άκρη. Μα η ψυχή του πρώτου μας διαβαίνει απάνου τους και τα στολίζει σαν αχτίνα στο μακελειό. Να κύτταξε... — Ένας Ιππότης! Φράγκος είνε, Ελπίδα; — Γι' Ατθίδα με πήρες που θα κεντήσω Φράγκους; Είνε Μορφόπουλος.

Ο πηλός των οδών αυτής στολίζει τα στήθη των ηγεμονίδων, και διά των σκουπιδίων αυτής κοσμούσι των βασιλέων τας αιθούσας. Τις θα ενεθυμείτο σήμερον το άσημον πολίχνιον των ναυτών και αλιέων, εάν δεν είχεν υπάρξει πιστή του Βεζουβίου μέχρι θανάτου, εάν δεν εξέπνεεν ασπαίρουσα υπό τας φλογεράς του περιπτύξεις;

Επί τον Υμητόν Εβλάστησεν η δάφνη, Φύλλον ιερόν στολίζει Τα ηριπομένα λείψανα Του Παρθενώνος. Νέοι, γυναίκες, γέροντες Ελληνικά θηρία, Φιλούσιν, αποσπάουσι Τους κλάδους, στεφανόνουσι Τας κεφαλάς των. Ανέβα την αράβιον, Ωθωμανέ, φοράδα· Την φυγήν κατεγκρήμνισον· Ελληνικά θηρία Σε κατατρέχουν· Την λάμψιν των οργάνων Αρειμανείων ίδε· Άκουσον την βοήν Των θάνατον πνεόντων Ή ελευθερίαν

Μια μεγάλη διαμαντόπετρα, αστραφτερή σαν τον αποσπερίτη, μεγαλύτερη από το μεγαλύτερο διαμάντι που στολίζει το διάδημα της βασίλισσας, φανερώθηκε μπροστά της. Έμεινε ώρα πολλή σα σαστισμένη, παίζοντας στα λευκά, παχουλά της δάκτυλα τον όμορφο θησαυρό. Δάκρυα χαράς τρέχανε απ' τα μάτια της. — Ο καϋμένος ο Παύλος! είπε μέσα της. Δε με ξέχασε...

Αν μ' άνθη ο Απρίλης πια δε σε στολίζει, φουντώνει η φυλλωσιά σου δροσερή και τα βάθη σου ολόημερα γεμίζει πουλιών τραγούδι, μελισσιού βοή. Το ποτάμι μπροστά σου τρέχει λάλο, τ' ακρόκλωνα που γέρνεις σου φιλά, καταμόναχο χαίρεσαι, μεγάλο, τριγύρω σου της μέρας τη χαρά.