Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 2 Ιουνίου 2025
Αφτού χυλό η θεόμορφη γυναίκα ανακατέβει από κρασί Πραμνιώτικο, και μέσα γιδοτύρι ξύνει με τρίφτη χάλκινο και πασπαλά άσπρο αλέβρι. 640 Και το χυλό άμα τοίμασε, τους είπε «ελάτε πιέστε.» Κι' αφτοί ήπιαν, κι' η πολύστεγνη σαν κόπηκέ τους δίψα κι' η ώρα διάβαινε ήσυχα με λόγια και κουβέντα, να! το κατώφλι ο Πάτροκλος πατάει, θεόμιος άντρας.
Μα είχε ένα παράξενο κουσούρι Δεν έδινε μια πεντάρα για τον άλλον άνθρωπο, ούτε τον έπαιρνε ποτέ στο στόμα του, όσο ήτανε ζωντανός. Ούτε καλό, ούτε κακό είπε ποτέ του για κανέναν. Ό,τι και να γινότανε στο νησί, ότι και νάκανε άντρας ή γυναίκα, ήτανε καλά καμωμένο. «Τι να σου κάνη ο άνθρωπος; Έτσι ήτανε...» κ' έκοβε την κουβέντα.
Ένας που μας δείχνει σαν καθρέφτης το τι της έλειπε τότες της Ελλάδας, και τι της απόμνησκε ακόμα από τη λαμπρή της την αρχαιότητα. Ο άντρας αυτός είναι ο Ηρώδης ο Αττικός. Με τι τρόπο βρήκε τους αμέτρητους θησαυρούς του ο πατέρας του ο Ιούλιος είναι κοινό παραμύθι.
Κι’ αν είσαι συ πεντάμορφη και ταίρι σου δεν έχεις Στη χάρη και στην ωμορφιά και στο γλυκό τραγούδι Κι’ ο Γιάννος είν’ ασύγκριτος στα παλληκάρια μέσα.... Κι’ αν συ ταιριάζης μοναχά του Γιάννου για γυναίκα, Κι’ ο Γιάννος γι’ άντρας, Μάρω μου, μονάχα εσένα πρέπει!.. Γιατί τα φλογερά σου αυτά τα μάτια χαμηλόνεις; Μη δε σ’ αρέσει η προξενιά; Μη σ’ άλλον έχεις δώσει Την τίμιαν αρραβώνα σου, την πολυγυρεμένη;
Κι' άρχισε έτσι ο θεόμιος άντρας «Τι είταν εκείνα, Αντίλοχε; Κι' εγώ 'λεγα έχεις γνώση. 570 Μου ντρόπιασες τη λεβεντιά, μ' αδίκησες τα ζώα βάζοντας τα δικά σου ομπρός που παν πολύ πιο πίσω.
Το μόνον ευεργέτημα που μπορούν να κάμουν μεταξύ των ένας άντρας και μία γυναίκα, διατελούντες εις γάμου κοινωνίαν, είνε η αμοιβαία δωρεά μεταξύ ζώντων· άλλα και πάλι δεν πρέπει να υπάρχουν τέκνα, ή αμφοτέρων των συζύγων ή του ενός εξ αυτών, κατά τον θάνατον του πρώτου αποθνήσκοντος.
Αδίκως, ω πατέρα μου, επήρες την μητέρα, αφού δεν επροφθάσατε να φθάσετε ως το γήρας• τώρα έφυγεν η μάννα μας και πάει το σπιτικό μας. ΧΟΡΟΣ Άδμητε, ανάγκη να φανής στη συμφορά σου άντρας, γιατί δεν είσαι απ' τους θνητούς ο πρώτος αλλά ούτε ο τελευταίος, που έχασε τόσον καλή γυναίκα. Πως όλοι θα πεθάνωμε πολύ καλά το ξέρεις.
Και το πρόσωπό της ήτο ωχρό, σχεδόν σαν κέρινο, κείχε σοβαρή γαλήνη αγίας. Ποτέ δεν την είχα δη έτσι. — Δεν κάνει.... εξακολούθησε, δεν ταιριάζει να μαγαπάς... σα μεγάλος, γιατί 'σαι πολύ μικιός για μένα! Εγώ 'μαι μεγάλη... Κοντεύγω να... γεράσω. Κιωςτε να γενής εσύ άντρας σωστός, εγώ θάμαι... Το στήθος της ανασειόταν από λυγμούς, που δεν τους άφηνε να ξεσπάσουν.
Και κάλια μου εδώ ή τον Αχιλέα να σφάξω κι' έτσι νικητής στο κάστρο να γυρίσω, ή διαφεντέβοντάς το εγώ να πέσω και σαν άντρας.» 110
Και συλλογίστηκε μες την τίμια και περήφανη καρδιά του πως δεν έστεκε ναδικήση παραπέρα το πλάσμα που του παραδόθηκε όλο για γυναίκα του, χωρίς νάν' αυτός ο αληθινός της άντρας.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν