Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 18 Μαΐου 2025
Μας κέρασε μαστίχα ο χρυσόκαρδος ο καπετάνος, μας έκοψε καρπούζι, μας έφερε και καρύδια. Τάσπανε τα καρύδια με τα σιδερένια του δόντια ο καλότυχος, που λεγες κ' είταν παξιμαδάκια. Χαμογέλασε και μου είπε με τη βροντερή του φωνή πως φόβο δεν έχει, σαν άκουσε πως φοβήθηκα μην τύχη και σπάση τα δόντια του.
— Μπράβο του μαστρο-Γιαννιού, την κατάφερε, είπε· κέρασέ τον ένα ρακί! Και έρριψε μίαν πεντάραν εις το τραπέζι. Δυστυχισμένη χρονιά εκείνη. Δύο χιλιάδες γίδια και πρόβατα είχαν ψοφήσει από τα ολίγα κοπάδια της μικράς νήσου, μέσα εις τα χειμάδια των ποιμένων και βοσκών, από το τρομερόν ψύχος, από τα χιόνια τα πρώιμα, όπου εσκέπασαν τους λόγγους και τα βουνά, έως τους βουβώνας, το ύψος.
Θεοί μου! είνε πειό καλά, πολύ, πολύ καλήτερα. —Κέρασε άδολο κρασί! και ευφροσύνη θάχης τη νύχτα που θα ψάχης για να διαλέξης ό,τι βρης οσμή γλυκειά να χύνη. — Αλλά τι νάχη γίνη, γυναίκες, ο αφέντης μου, που έχει την κυρά μου; ΧΟΡΟΣ Ώ, θα τον εύρης εύκολα• περίμεν' αυτού χάμου. ΘΕΡΑΠΑΙΝΙΣ Μάλιστα• να τος! τώβαλε κ' εκείνος για το γλέντι. — Ώ τρισευτυχισμένε μου, μακάριε μου αφέντη! ΒΛΕΠΥΡΟΣ Εγώ;
ΘΕΡΑΠΩΝ Απ' το μαντείο του θεού ο άνδρας της Κρεούσης είχε γυρίση, φέρνοντας το νέο το παιδί του, κ' ετοίμαζε για τους θεούς θυσίες και τραπέζι• ο Ξούθος τράβηξεν εκεί, στο μέρος όπου λάμπει του Διονύσου η φωτιά, να βάψη με θυσίες τον βράχο τον διπλόν εκεί για το παιδί που βρήκε, και είπε: γυιέ μου• τώρα εσύ μείνε στα μέρη ετούτα, και δείξε στους εργάτας μας πως της σκηνές θα στήσουν• κι' αν τύχη και αργήσω εγώ, να κάμης συ θυσία εις τους γεννήτορας θεούς, και κέρασε τους φίλους που θα βρεθούν εκεί• αυτός επήρε τα μοσχάρια κ' έφυγε• τότε το παιδί έστησε τη σκηνή του ασκέπαστη ένα γύρω της, κι' απάνω σε κολόνες, κι' από του ηλίου τη φωτιά να ήνε φυλαγμένη, που ούτε του μεσημεριού η αχτίνες να την πιάνουν, ούτε το ηλιοβασίλεμα• με μάκρος ενός πλέθρου την έφτιασε τετράγωνη• δέκα χιλιάδες πόδες, όπως το λένε οι σοφοί, είχε από κάτω πλάτος, γιατ' ήθελε στο δείπνο αυτό ολόκληρον να φέρη τον κόσμο πούνε στους Δελφούς• παίρνοντας δε ακόμα όσα υφάσματα ιερά στους θησαυρούς βρισκόνταν, που ήταν θάμα να τα ιδής, τ'άπλωσεν όλα κάτω• και πρώτα πέπλους έρριξε στη στέγην από πάνω που είχε του Διός ο γυιός, ο Ηρακλής, φερμένους, των Αμαζόνων λάφυρα, εις το θεό να αφήση.
— Όσο για παραμόνεμα, δική μου αράδα, ξαναείπε βλέποντας τους χωριανούς ανοικονόμητους. Δική μου αράδα, και πάγω κιόλας, πρι να το μυριστούν οι γυναίκες. Τους κέρασε, και τράβηξε όξω. Τόβαλε στο νου του κάποιο να ρίξη κάτω, μα ας είνε όποιος είνε, ίσως και βρουν ησυχία. Ο φταιξάρης να βρεθή; δύσκολο πράμα.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν