Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 20 Μαΐου 2025
Κι' όσο το Φαίστο οι Κρητικοί γυμνώνανε, ο Μενέλας καρφώνει με το μυτερό κοντάρι το Σκαμάντρη, του Στρόφη γιο, που γύριζε τα δάση για κυνήγι, 50 παράξο κυνηγό, επειδής η Άρτεμη έτσι ατή της τον είχε μάθει να χτυπάει κάθε λογής αγρίμι π' απάνου θρέφει στα βουνά ο δεντρωμένος λόγγος.
Όμια η γενιά δεν πλάστηκε μαθές των αθανάτων θεώνε και των κατά γης σερνάμενων αθρώπων.» Είπε, και του Τυδέα ο γιος πισώκανε μια στάλα για να γλυτώσει απ' το θυμό του προφυλάχτη Απόλλου. Κι' αφτός αλάργα απ' τη σφαγή αφίνει τον Αινεία 445 μέσα στην άγια Πέργαμο, οπούχανε χτισμένα την εκκλησιά του. Εκεί η Λητό κι' η Άρτεμη στο μέσα πλατύ ιερό τον φρόντιζαν και τον γιατρολογούσαν.
Τι συφορά τους έστειλε η Άρτεμη από φούρκα, που δεν της πρόσφερε ο Βοινιάς καρπούς μες στα δροσάτα περβόλια, ενώ πολλά οι θεοί τρώγανε βόδια οι άλλοι, 535 κι' άφισε μόνη του Διός τη δοξασμένη κόρη· ή ξέχασε ή δεν τούκοψε, μά 'ταν βαρύ το κρίμας.
Έτσι όλοι αφού μαζέφτηκαν οι παινεμένοι Αργίτες, τότες σηκώθη ο ξακουστός γιος του Πηλέα κι' είπε 55 «Τ' Ατρέα γιε, τι βγάλαμε με τους θυμούς μας τάχα — κι' εσύ κι' εγώ — όταν πιάσαμε καρδολυσσάχτρα αμάχη να! για μια τσούπα, και το νου μας τύφλωσε το πάθος; Κάλια ας την είχε η Άρτεμη θερίσει στο καράβι τη μέρα όταν την πήρα εγώ πατώντας το καστρί της! 60 Τότε έτσι από κοντάρια οχτρών τόσοι Αχαιοί και τόσοι μ' αίμας τη γης δε θάβαφαν, σα μ' έπιασε το πείσμα.
Πλέρωσαν τότες βαρύ πρόστιμο οι Βυζαντινοί, μα σε δυο χρόνους μέσα πήραν απάνω τους πάλι και καλοπερνούσαν. Την εσωτερική τους ιστορία τους καιρούς αυτούς δεν την πολυγνωρίζουμε. Όσο για τη θρησκεία τους, οι μεγαλήτεροί τους Θεοί είταν ο Ποσειδώνας κ' η Άρτεμη, αυτοί δα που τους έφερναν και τα πλούτη τους. Αξιοσημείωτα είναι και τα παλιά χαραχτηριστικά τους.
Μα ο Άρης πήγε ο πλουμιστός στους Τρώες, και μαζί του το ρέμα ο Ξάνθος κι' η Λητό κι' η ρόδινη Αφροδίτη κι' η σαϊτέφτρα Άρτεμη κι' ο σγουρομάλλης Φοίβος. 40
Τι να γεφτεί θυμήθηκε κι' η χρυσομάλλω η Νιόβη, που δώδεκα έχασε παιδιά — κι' όχι ένα — στο πυργί της, νιους έξη μες στη νιότη τους και θυγατέρες έξη. Μα ο Φοίβος σκότωσε τους γιους με τ' αργυρό δοξάρι, 605 τι θύμωσε της μάννας τους — κι' η Άρτεμη τις κόρες — τι ήθελε δα με τη Λητό να γίνεται ίσα κι' ίσα.
Η μάνα μου που στα ριζά βασίλεβε της Πλάκος, 425 αφτήνε εδώ την έφερε με τ' άλλο βιος αντάμα, μα τη λεφτέρωσε έπειτα για ξαγορά μεγάλη, κι' η Άρτεμη τη θέρισε στον πατρικό της πύργο. Έχτορα, τώρα εσύ γονιός κι' εσύ γλυκιά μου μάννα, εσύ είσαι εμένα κι' αδερφός και τρυφερό μου τέρι, 430 Μον πια λυπήσου με, κι' αφτού στο κάστρο μείνε απάνου, μήπως με ρήξεις σε χηριά και το παιδί σ' αρφάνια.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν