Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 21 Ιουνίου 2025
— Ναι, θαν το κάμω! εβρυχήθηκε ανασηκώνοντας το κορμί του, σαν τον πάνθηρα που ετοιμάζεται να ριχτή στο θύμα του. Μα το λογικό ενίκησε πάραυτα την καρδιά του. Γύρισε κ' είδε με μάτι παραπονιάρικο τα σωθέματα των τοίχων, σα να τους έλεγε: «Δε φταίω γω αν δε σας κάνω το χατήρι». Δεν ήταν ίδιοι οι καιροί.
Ο άνδρας σου, το 'ξεύρεις, είν' ευγενής και γνωστικός και φρόνιμος, και κρίνει πόθεν ο άνεμος φυσά· άλλο να 'πώ δεν θέλω, αλλ' είναι δύσκολοι καιροί αυτοί οπού περνούμεν, ενόσω εν αγνοία μας γινόμεθα προδόται, ενόσω τι φοβούμεθα κανείς μας δεν το 'ξεύρει, και με τους φόβους του καθείς παρεξηγεί την φήμην, και όλοι αρμενίζομεν εις άγρια πελάγη όπου και όπως μας κυλά το ταραγμένον κύμα! έχε υγείαν· γρήγορα θα ξαναέλθω πάλιν. εις του κακού το έπακρον τα πράγματ' άμα φθάσουν, παύουν, ή 'ς τα πρώτα των θ' αρχίσουν να γυρίζουν. — Παιδάκι μου, ο Ύψιστος 'ς την σκέπην του να σ' έχη!
Της τύχης, που αγαθά σκορπά, τον εαυτό μου γέννημα κράζοντας εγώ, λέω, δεν ξεπέφτω. Αυτή ήταν η μητέρα μου. Οι καιροί αδελφοί μου που τώρα μ’ έδειχναν μικρόν τώρα μεγάλον. Τέτοιος αφού γεννήθηκα, δεν θα διαστάσω να βρω ποιο ’ναι το γένος μου, γιατί νομίζω ότι ποτέ χειρότερον δεν θα μ’ ευρήτε. Στροφή
Ο κυρ-Μαργαρίτης, είχεν αρχίσει να τρίβη τας χείρας και κάτι εφαίνετο σκεπτόμενος. Τώρα, τι τα θέλεις, είπε στραφείς προς την γραίαν· οι καιροί είνε δύσκολοι, μεγάλα κεσάτια. Να το πάρω, να σου το εξαργυρώσω, ξέρω πως είνε σίγουρος ο παράς μου, ξέρω αν δεν είναι και ψεύτικο; Από κει κάτω, απ' τον χαμένον κόσμον, περιμένεις αλήθεια; Όλαις η ψευταίς, η καλπουζανιαίς, από 'κεί μας έρχονται.
Κλείσθηκε μέσα στον πύργο και τα δάκρυά της τρέχανε ποτάμι απάνω στα μαραμένα λουλούδια του κορμιού της. Το βασιλόπουλο σαν είδε κ' έκλεισε το παράθυρο είπε μέσα του: — Πέρασαν χρόνια και καιροί και η αγαπημένη μου με ξέχασε. Διάβηκα ποτάμια και γκρεμνούς, πέρασα βουνά και θάλασσες για να την ανταμώσω.
Όταν άφησα το κατάρτι, το μπάρκο ήταν πολύ μακριά. Τόρα δεν έμοιαζε παρά με νυχτερίδα, της ερημιάς και των τάφων βασίλισσα, που σιγοπετά θεότυφλη μέσα σε χρυσορρόδινη ατμόσφαιρα. Κάπου άρχιζαν να ξανοίγουν τα θεμέλια τ' ουρανού, αργά όμως σαν να επάλαιβαν μεταξύ τους οι καιροί κ' έμενεν η Φύσις αναποφάσιστη ακόμη.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν