Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 7 Μαΐου 2025
ΡΩΣ Κι' αυτά του Δώγκαν τ' άλογα, — παράδοξον και όμως αληθινόν, — ζώα λαμπρά, το άνθος των αλόγων, αγρίευσαν, και έσπασαν τους σταύλους των, κ' εβγήκαν κ' εχύθηκαν ακράτητα κ' επαναστατημένα, 'σάν νάθελαν τον πόλεμον να κάμουν 'ς τους ανθρώπους! ΓΕΡΩΝ Το ένα τ' άλλο έφαγε, μου είπαν. ΡΩΣ Είν' αλήθεια! Το είδα με τα μάτια μου και μ' έπιασε τρομάρα!
Όχι ότι εις αυτήν πρώτην το είπαν, αλλ' αυτή πρώτη το ήκουσε, πριν καταλάβη καλά ο πορτάρης της σιδηράς πύλης, εις τον οποίον το είπαν. Ευτυχώς δεν ήτο τελείως κωφή, ήκουε καλά από το έν ωτίον.
Και τώρα καθένας αγάλι αγάλι ξυπνά και λέει: «Όσα μας είπαν είναι λοιπόν ψευτιές, θέλουμε μεις αλήθεια. Οι Φιλέλληνες, οι Δασκαλογραμματισμένοι, και οι Φαναριώτες είπανε ψέματα στους γονιούς μας, και επειδή είταν απλοϊκοί άνθρωποι, τους επίστεψαν. Μα εμείς πια δε θέλουμε να γελιούμαστε.
Πώς ν' αφήσωμε τον καϋμένο τον παππού ολομόναχο και άρρωστο! Πριν ξημερώση, η Φωτεινή έκαμεν ένα δέμα τα ολίγα πράγματα, όσα της εχρειάζοντο, και, με την ευχήν του πατέρα και της μητέρας της εξεκίνησεν. — Ο Θεός να είνε μαζί σου 'ς το δρόμο σου, της είπαν. Έπρεπε να περιπατήση όλην την ημέραν η μικρά κόρη, διότι ο παππούς εκατοικούσε πολύ μακρυά.
— Πηγαίνετε τώρα! — είπε το παιδί — Τελείωσε η κρίση σας! — Και πώς τελείωσε; — είπαν οι πολλοί — Ο ένας κρατάει κι' ο άλλος έχει να λάβη. — Τελείωσε, είπε το παιδί. — Η διαφορά τους είταν το μίσος. Αφού μπήκε η αγάπη ανάμεσα τους, το μίσος έφυγε και το δίκιο έρχεται μόνο του.
Άλλοι ως τόσο πιο γνωστικοί είπαν πως έν' απ' αυτά τα «μύρια» πρέπει να παραχώθηκε κατά λάθος, ώστε μύριες μυριάδες μονάχα πρέπει να είναι τα θύματα· πάει να πη, εκατό μιλλιούνια μονάχα! Κι ο πιο γνωστικός απ' όλους τους, ο Φαλμεράγιερος, έχτισε απάνω εκεί θεωρίες που αργότερα θα τις αγγίξουμε, αν και κατάντησε πια περιττό να μιλάη άνθρωπος σοβαρά για το θεότρελλο εκείνο ψυχοπαίδι της επιστήμης.
— Ας κάμη καλά ο αλιτήριος, τι μας μέλει; Είπαν οι παππάδες ανάμεσό τους κ' εγύρισαν γρήγωρα, σύμφωνα με τον κανονισμό κ' εζάρωσαν και αυτοί στα κελλιά τους, και εις της εννιά ώρες όλο το Μοναστήρι ήτανε βυθισμένο σε βαθύτατο ύπνο. Τίποτα δεν άκουες παρά το φύσημα του αγέρα, που είχε πάρη δυνατά λίγο προτήτερα και τον μονότονο και μελαγχολικό τριγμό των παληών παραθυριών του ηγουμενιού.
Διότι ο Λάμπρος ο Βατούλας και ο Μανώλης ο Πολύχρονος, αυτοί που είχαν το λύειν και το δεσμείν εις τα δύο κόμματα, του έταξαν «φούρνους με καρβέλια» δώσαντες αυτώ ουχί πλείονας των είκοσι δραχμών μετρητά απέναντι, καθώς του είπαν, και παρακινήσαντες αυτόν να εξοδεύση κι' απ' τη σακκούλα του όσα θέλει, άφοβα, διότι θα πληρωθή μέχρι λεπτού, σύμφωνα με τον λογαριασμόν ον ήθελε παρουσιάσει.
Οι άλλοι αμέσως τότε το πήραν με το στόμα: Έχεις δυο μάτια όμορφα που αγγελικά κοιτάζουν κι όποιος γυρίσει και τα δει μέσ' στην καρδιά τον σφάζουν. Το είπαν το ξαναείπαν όλοι με όρεξη, με πάθος, με το πρόσωπο σουφρωμένο, με το στόμα ολάνοιχτο, με «αχ!» και με «βάι, αμάν!» Και το μπουζούκι το ξαναπήρε πάλι γλυκά, απαλά με το γκρου, γκρου του. Ο μπουζουκιτζής σκυμμένος έπαιζε πάντα.
Δεν σου έγραψα μια φορά για ένα παλληκάρι του χωριού, ευθύς ως ήλθα εδώ; Τώρα ερώτησα πάλιν γι' αυτόν εις το Βαλάιμ· μου είπαν πως εδιώχθηκε από την υπηρεσίαν, και όλοι υποκρίνοντο ότι δεν ήξευραν τίποτε περισσότερο γι' αυτόν.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν