United States or Canada ? Vote for the TOP Country of the Week !


Επομένως, εάν μεν το έκαμναν αυτό, ενώ οι ίδιοι είναι ανεπιστήμονες, θα εδοκίμαζαν να μιμηθούν το αληθινόν, αλλά θα το εμιμούντο κακώς όλως διόλου, εάν όμως είναι έντεχνοι, τότε πλέον αυτό δεν είναι μίμησις αλλά το ίδιον εκείνο το αληθινώτατον. Δεν είναι έτσι; Νέος Σωκράτης. Πολύ ορθά. Ξένος.

Αλλ' όμως αυτό το οποίον παθαίνει αυτά, άραγε δεν είναι αδύνατον να είναι το ίδιον το έν; Θεαίτητος. Πώς; Ξένος. Διότι βεβαίως το αληθινόν έν πρέπει να είναι εντελώς χωρίς μέρη, συμφώνως με την λογικήν. Θεαίτητος. Βεβαίως πρέπει. Ξένος. Αυτό όμως το έν, το οποίον συνίσταται από πολλά μέρη, δεν συμφωνεί, με την λογικήν. Θεαίτητος. Σε εννοώ. Ξένος.

Αυτό που λέγει ο ποιητής εδώ, ότι εκεί υπάρχει και εντροπή όπου υπάρχει φόβος, δεν μου φαίνεται ότι είναι αληθινόν. Διότι πολλοί άνθρωποι που φοβούνται την ασθένειαν και την πτωχείαν και άλλας πολλάς τοιαύτας θλιβεράς περιπέτειας, μου φαίνεται ότι φοβούνται μεν αληθινά, όμως διόλου δεν εντρέπονται αυτά οπού φοβούνται. Δεν το πιστεύεις και συ αυτό; Ευθύφρων. Είμαι συμφωνότατος μαζί σου.

Πλην τα πολλά παράπονά της η γραία, τον αληθινόν της καρδίας της πόνον εξεμυστηρεύετο μόνον εις τον «Παπά-Ερημίτη» όπου μετέβαινε κατά Κυριακήν μετά των θυγατέρων της ν' ακούση την ωραίαν ακολουθίαν, των σεμνών Κολλυβάδων ακολουθίαν, εκλείπουσαν ολονέν από της Ανατολής, των ερημιτών Κολλυβάδων, επτάκις της ημέρας υμνούντων τον Κύριον, κατά τον ψαλμόν.

Διότι γνωρίζεις ότι εις όλα αυτά ομολογουμένως φαίνεται ότι ελέγχεται ως ψευδής ο λόγος τον οποίον ελέγαμεν προ ολίγου, ότι δηλαδή ασφαλέστατα, όταν ευρισκώμεθα εις αυτά τα κακά, έχομεν ψευδείς αισθήσεις, και πολύ απέχει από να είναι αληθινά όσα φαίνονται εις έκαστον, αλλά όλως το αντίθετον, τίποτε δεν είναι αληθινόν από όσα φαίνονται. Θεαίτητος. Πολύ καλά ομιλείς, καλέ Σωκράτη. Σωκράτης.

Περί μεν της κυρίας ηδύνατό τις εκ πρώτης όψεως, άνευ δισταγμών, να βεβαιώση ότι προ τριάκοντα ή και περισσοτέρων ετών υπήρξεν εκτάκτως ωραία αλλ' ήδη ούτε το χρώμα, ούτε η κόμη, ούτε τα οφρύδια, ούτε οι οδόντες ουδ' άλλο τι ήτο παρ' αυτή αληθινόν πλην μόνων των κοσμούντων τα ώτα και τους δακτύλους της αδαμάντων.

Τίποτε δεν με γεμίζει με τόσο σιγαλόν αληθινόν αίσθημα, όπως κείνοι οι χαρακτήρες του πατριαρχικού βίου, τους οποίους εγώ, δόξα τω θεώ δύναμαι δίχως επίδειξιν, να συνυφάνω με τον βίον μου.

Είμαι συμφωνότατος. Ξένος. Και βεβαίως εις την αρχήν το ζήτημά μας ήτο το εξής. Άραγε πρέπει να θεωρήσωμεν τον ασπαλιευτήν ως κανένα άτεχνον ή ως τεχνίτην; Θεαίτητος. Βεβαίως. Ξένος. Τόρα λοιπόν και τούτον, φίλε Θεαίτητε, ως άτεχνον θα τον θεωρήσωμεν, ή απ' εναντίας ως αληθινόν σοφιστήν; Θεαίτητος. Διόλου μάλιστα άτεχνον.

Ή δεν είναι αληθινόν, είπεν ο Σωκράτης, ότι, αν όλα τα μέρη της έλθωσιν εις συμφωνίαν καλύτερα και περισσότερον, αν είναι δυνατόν να γείνη τούτο, θα είναι τότε καλυτέρα και περισσοτέρα αρμονία, αν δε χειρότερα και ολιγώτερον, θα είναι χειροτέρα και ολιγωτέρα αρμονία; Βέβαια, είπεν ο Σιμμίας.

Ο Ορμώζ δεν ημπόρεσε να μείνη χωρίς να ξαναγελάση εις ετούτες τες εξέτασες. Είνε δυνατόν, ω κύριε, λέγει αυτός του βασιλέως της Δαμασκού, ότι αληθώς επαράτησες το βασίλειόν σου, και τρέχεις τον κόσμον διά να συναντήσης ένα τελείως ευχαριστημένον; Τίποτε δεν είνε πλέον αληθινόν από τούτο, απεκρίθη ο Βεδρεδίν και σε παρακαλώ να μου φανερώσης την αλήθειαν και το έσωθεν της καρδίας σου.