Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 23 Ιουνίου 2025
Ψηλά σε ράχην ώμορφη και δεντροστολισμένην, Οπούχε κάμπους γύρα της και λόγγους και λειβάδια, Και βρύσες δέκα τέσσερες, εφτάκρουνες, δροσάτες, Με κάνναλες ολάργυρες και γούρνες μαρμαρένιες, Είταν ‘νας Πύργος πάμπαλιος, χίλιων χρονώνε πύργος, Πούχε τους τοίχους του πλατυούς, γερούς, βραχοχτισμένους, Πράσινους, καταπράσινους και με κισσούς ντυμένους, Υπέρψηλα παράθυρα με σιδηριές φραγμένα Και θύρα δίφυλλη χοντρή, σιδηροσκεπασμένη, Πάντα κλεισμένη και βουβή, μανταλωμένη πάντα, Και μέσα κάθονταν κλειστή με τετρακόσιες δούλες, Ωριοπανώρια κορασιά, στον κόσμο ξακουσμένη, Ρηγάγγονο, ρηγόπαιδο, μοναχοθυγατέρα, Πούχε τον ήλιο πρόσωπο και το φεγγάρι στήθος Και τον λαμπρόν αυγερινό στη φλογερή ματιά της, Κι’ εννιά λιοντάρια για σκυλλιά στους άλυσους δεμένα, Π’ όλην τη νύχτα τ’ άφινε λυτά να τριγυρίζουν Μες στες πλατύχωρες αυλές, τες μαρμαροστρωμένες, Να τη φυλάν κοιμάμενη, σαν μπιστεμένοι φίλοι, Μην έμπουν μέσα αλλόφυλοι, κι’ εχτροί και την αρπάξουν, Για να ονειρεύεται ήσυχη στ’ ολόχρυσο κρεβάτι Το παλληκάρι τώμορφο, το χιλιοπαινεμένο, Που θα βρισκόντανε ποτέ στη γη την οικουμένη, Να τώπαιρνε για ταίρι της, να του άνοιγε του Πύργου Τη θύρα την κατάκλειστη, μαζί με την καρδιά της.
Κένταγε κι’ ωριοκένταγεν η λυγερή Χρυσάιδω, Πανώρια κόρη προεστού, μοναχοθυγατέρα, Οπού δεν είχε ταίρι της σ’ Ανατολή και Δύση Στην ωμορφιά και στην τιμή και στο γλυκό τραγούδι, Κι’ απάνω στα κεντήματα, και στα ξομπλιάσματά της Γλυκό τραγούδιν έδερνε, τραγούδι της αγάπης Με μια φωνή χαρμόσυνη, σαν απ’ αγγέλου στόμα.
Διά τούτο περιωρίσθη εν τη οικία απωτέρας τινός συγγενούς του, της γραίας Αχτίτσας, προς ην μετέβη άμα ελθών εις την νήσον. — Θα με έχετε τώρα εδώ. Είπε προς την γραίαν ο κυρ-Δημάκης, χαιρετίζων αυτήν, και την νεαράν κόρην της, την ωραίαν Ματώ, στρογγύλην κ' ευτραφή μοναχοθυγατέρα, είκοσιν ετών, με μίαν ελήτσαν χαριτωμένην εις την αριστεράν παρειάν. — Μακάρι! Ηυχήθη η γραία μετά χαράς.
Αυτός κι' η γυναίκα προσπάθησαν με κάθε τρόπο να με παρηγορήσ'ν, και στα υστερνά μώταξαν να με κάν'ν παιδί τ'ς και να μ' αρραβωνιάσ'ν με την μοναχοθυγατέρα τ'ς! Δεν είταν βολετό να παντρευτώ ποτέ εγώ στα ξένα, αλλά ο θάνατος της μάννας μ'.. — Στάχτη στη γλώσσα τ'ς, παιδάκι μ'!..... Διέκοψε η κάκω η Μήτραινα με θυμό...
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν