Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 4 Μαΐου 2025
Έως τώρα έχει ερωτευθή με όλες μου της φιλενάδες και ξεερωτεύθηκεν. Για θυμηθήτε την Ελένη. Θα σκοτόνουνταν, θάφευγε, θα σκότωνε τον αρρωβωνιαστικό της. Έ μ μ α. Και τώρα εξακολουθεί να την αγαπά. Προχθές, όταν την αντίκρυσε κάτω, έγινε κίτρινος σαν το πανί. Αυτήν την αγαπά ακόμη, σας το βεβαιόνω εγώ. Λ έ λ α.
Το ριπίζω κυρίως διασκορπίζω, αλλά και εν χρήσει προς δήλωσιν ορμητικής φυγής. Τον είχα ιδεί που εμούδιασε» σ. 98. Εμούδιασε ενταύθα σημαίνει μεταφορικώς νάρκην ηθικήν. Αν πέσω θυμηθήτε, — Τάρματα, το κεφάλι μου. σ. 98. Θέλω λάβει αφορμήν εν τοις επομένοις να είπω τινα σχετιζόμενα προς τας ιδέας των αρματωλών όταν επρόκειτο περί προφυλάξεως της κεφαλής αυτών από των εχθρικών ύβρεων.
Τα ρωμαίικα είναι λαμπρή γλώσσα, πλούσια, καθάρια και δροσάτη σαν το κρύο το νερό. Θυμηθήτε πως ο Chenier τέτοιο σύστημα είχε· μα εκείνος μετάφραζε από ταρχαία τα ελληνικά· εμείς θαρρώ κάτι θα κατορθώσουμε μεταφράζοντας, ή παραφράζοντας από τα σημερνά μας. Και τώρα τι άλλο να σας πω; Ο βίος εν Παρισίοις — Ό τι θέλετε. Πώς περνάτε στο Παρίσι; — Στο Παρίσι; Μα πολύ καλά, και βέβαια!
Μη σημαδεύετε ψηλά... Κι' αν πέσω, θυμηθήτε, Τ' άρματα, το κεφάλι μου... Ας τάχη ο γυιός τ' Ανδρούτζου Να μη τα πάρη η Αρβανιτιά... 'Σ τον κόρφο κρεμασμένο Όποιος μου ψάξη το κορμί, θαυρή το φυλαχτό μου... Μου τώχει ρίξη στο λαιμό η μάνα μου τη νύχτα Που εβγήκα κλέφτης 'ς τα βουνά... Πάραυτα να το πάτε 'Σ το μοναστήρι τ' Άη Γιαννιού... Θέλω το δαχτυλίδι θέλω να μείνη μαρτυριά ς' το χέρι το δεξί μου, Να με γνωρίση ο Ομέρπασας.
«Άρχοντα, γι' ανταμοιβή, καθώς υποσχεθήκατε, δώστε μου τον Πτικρού, το μαγεμένο σκυλλάκι σας. — Φίλε, τι εζήτησες;! Άφησε το μου και πάρε καλλίτερα την αδερφή μου και το μισόν τόπο μου. — Άρχοντα, ωραία είναι η αδερφή σου, κι' ωραία είναι επίσης η χώρα σου. Αλλ' αν πολέμησα τον Ούργκαν τον Τριχωτό, τώκανα για να κερδίσω το μαγεμένο σκυλλί σας. Θυμηθήτε την υπόσχεσί σας! — Πάρ' το λοιπόν.
Όσοι δεν είδατε γυναίκα μαραμένη πως ξανανθίζει μες του αγαπημένου αγοριού της την αγκάλη, πως ροδίζουν τα μάγουλά της και φλογοκαίν τα χείλη της και τα μάτια της πετούνε σπίθες, θυμηθήτε τουλάχιστο τα μαραμένα τριαντάφυλλα στο νερό: πως σηκώνουν τανθόφυλλά τους και ξαναπαίρνουνε δροσιά και χρώμα και χύνουν καινούργιο μύρο σα να ξεσκούν εκείνη τη στιγμή !. . . Αλλά για λίγες ώρες, αχ, για πολύ λίγες μοναχά Έτσι κ' η Βεργινία, άμα ερχόταν ο Νίκος της!
Ιζόλδη, ποτέ δε θα συλλογιζόμουν αυτόν το χωρισμό αν δεν ήτανε η μίζερη αυτή ζωή που προς χάρι μου υποφέρετε τόσον καιρό τώρα, Ωραία, σ' αυτόν τον έρημο τόπο». — Τριστάνε, θυμηθήτε τον ερημίτη Ογκρίν στο άλσος του. Ας γυρίσουμε σ' αυτόν. Κ' είθε να μπορέσουμε να ζητήσουμε έλεος από τον Ουράνιο Πατέρα, Τριστάνε, φίλε!» Ξύπνησαν τον Γκορνεβάλη.
Θα την πάτε στο δάσος, μακρυά ή κοντά, αλλά σε τέτοιο μέρος που ποτέ κανείς να μην ανακαλύψη τίποτε. Εκεί θα την σκοτώσετε και θα μου φέρετε τη γλώσσα της. Θυμηθήτε, για να μου τα επαναλάβετε, τα λόγια που θα πη. Πηγαίνετε. Στο γυρισμό θάσαστε ελεύθεροι και πλούσιοι». Έπειτα εκάλεσε τη Βραγγίνα. «Φίλη, βλέπεις πώς υποφέρει το σώμα μου, και πώς λυώνει.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν