Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 14 Μαΐου 2025
Στερνά οχ τη θήκη του άδραξε το γονικό κοντάρι, βαρύ μεγάλο δυνατό — άλλος αφτό να παίξει δε μπόραε, μόνος κάτεχε ναν τ' ανεμίζει εκείνος, ζαγόριο φράξο πούκοψε ψηλά απ' το κορφοβούνι 390 για τον Πηλέα ο Χείρονας αρματωλών ρημάχτρι.
Το πτώμα αυτού εσύρθη επί της πετρώδους οδού, ήτις άγει εκ Δελφών προς το Κρισσαίον πεδίον και κατακερματισθέν ανεστηλώθη επί πασσάλων κατά το διασταύρωμα των προς Χρυσόν και Σάλονα οδών. Κατά τα 1770 νέα απόπειρα εκ μέρους των αρματωλών εγένετο προς ανάκτησιν της εθνικής αυτονομίας.
Διατί ο Βαλαωρίτης συνεκέντρωσεν εις τα έργα του την γλώσσαν, τους πόνους και τους στεναγμούς της γενεάς των αρματωλών και του εθνικού αγώνος; διότι ήτο σύγχρονος και ήκουε τα γεγονότα από στόματος των αγωνιστών αυτών και διότι εις την Μαδουρήν της Λευκάδος ήρχοντο εξ Ηπείρου οι γόοι και οι θρήνοι του Ηπειρωτικού λαού έβλεπε δε και ο ποιητής τα υπερήφανα Σουλιωτικά βουνά έρημα.
Με το τουφέκι ετρέξανε ένας να φάη τον άλλο Φωτιάν εδώκαν 'ς τη φωτιά πέφτουν κ' οι δύο 'ς τον τόπο. Γιος του Δήμου, ωρμάτο εκ Σακαρετζίου του Βάλτου, διέπρεψε δε μαχόμενος διά βίου προς τους Οθωμανούς. Αλλ' εν έτει 1767 επί κεφαλής 300 αρματωλών κατετρόπωσε τον Μούρτο Χούσον πάππον του Αλήπασα, σταλέντα παρά του Κουρτ πασά προς καταδίωξιν αυτού, εν τη εν Κερασόβω μάχη.
Αντί καπετανάτων, δυναμένων να ονομασθώσιν αρχηγείων εθνοφυλακής, διηρέθη η Ελλάς εις εκλογικάς περιφερείας και πας Έλλην, αντί να προσθέση εις το βιοποριστικόν αυτού επάγγελμα, μέχρι συντελέσεως του έργου, το του αμίσθου στρατιώτου, πρόσθεσε το του μεταπράτου ή μεγαλεμπόρου ψήφων. «Το πολεμικόν πνεύμα της φυλής εσβέσθη», έγραφεν αδημονών ο ποιητής εν τω προλόγω του Διάκου , «τα τέκνα των διασημοτέρων αρματωλών μετεμορφώθησαν εις δικηγορίσκους .... συγκρίνων τους αγώνας εκείνων προς την νέκρωσιν και την απάθειαν των αμέσων αυτών διαδόχων, καταλαμβάνομαι υπό ανεκφράστου απελπισίας.» Την απηλπισμένην ταύτην κραυγήν απέσπασεν εκ των χειλέων του Βαλαωρίτου ου μόνον η οδύνη του πατριώτου, αλλά και ο εγωισμός του ποιητού, έχοντος απαραίτητον ανάγκην ζώντος ιδανικού και μάτην αναζητούντος τοιούτον εν τη καρδία των σήμερον Ελλήνων.
Το πολεμικόν πνεύμα της φυλής εσβέσθη, κατέφαγεν η σκωρία τα αιμοβαφή όπλα των πατέρων, οι απόγονοι των διασημοτέρων αρματωλών μετεμορφώθησαν εις δικηγορίσκους και σήμερον αεννάως αλληλλομαχούντες και διαπληκτιζόμενοι, προήλθομεν εις τοσούτον ώστε να πιστεύωμεν ότι μεγάλας προσφέρομεν εις την Ελληνικήν εθνότητα υπηρεσίας, όταν μετά σφοδράν και δριμυτάτην πάλην επιτύχωμεν την καταδίκην πολιτικής τινος μερίδος και ταύτης εξ Ελλήνων συγκεκροτημένης και χαρακτηρίσωμεν αυτήν φαύλην, αντεθνικήν, διεφθαρμένην.
Όσον απέχει ο σήμερον Γαλάτης των αλευροπάστων Μαρκησίων της εν Βερσαλλίαις αυλής, ων εσχατόγηρά τινα λείψανα ζώσιν εισέτι, τόσον και ο συνταγματικός Έλλην των αρματωλών του Αλήπασα και των κλεφτών του Ολύμπου. Μετά της ενδυμασίας, των αισθημάτων και των εθίμων συνεμετεβλήθη εν τη Δύσει και της ποιήσεως το ιδανικόν.
Εκείθεν απηύθυνε προς τον αισχρόν Οθωμανόν απειλητικήν επιστολήν εν η περιέκλεισε και το ξυρισθέν γένειον ως σύμβολον του πολέμου ον εκήρυττεν έκτοτε προς τους εχθρούς της Ελλάδος. — Απεκδυθείς δε το ράσον, περιεβλήθη τον περιφανή των αρματωλών χιτώνα, έζωσεν επί τον μηρόν την ρομφαίαν και ούτω μετεσχηματισμένος έλαμψε κεραυνοβόλος ως αν ήθελεν ανατείλη επί του μετώπου του προφητικόν τι και ανέσπερον σέλας.
Και στα γοργά σαν έφτασαν των Μυρμιδόνων πλοία, 185 τον ήβραν που διασκέδαζε μ' ωριόφωνο λαγούτο, ομορφοπλούμιο, κι' αργυρό είχε ζυγό από πάνου, που διάλεξε απ' τ' Αητιού το βιος σαν πήρε το καστρί του· μ' αφτό γλεντούσε, αρματωλών παλικαριές λαλώντας, κι' αντίκρυ είταν ο Πάτροκλος μονάχος καθισμένος 190 ήσυχος, πότε το σκοπό θα πάψει καρτερώντας.
Τα σημεία ταύτα έφερον και άλλοι εκ των συγχρόνων οπλαρχηγών ως ο Πανουριάς. Αλλ' άξιον θαυμασμού είναι ότι διετηρήθησαν ανέκαθεν απαράλλακτα, αμεταποίητα, αμετάβλητα εις τας στιβαράς χείρας των αρματωλών καθ' όλην την διάρκειαν του μεσαιωνικού κατακλυσμού.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν