Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 3 Ιουνίου 2025
Ιπποκράτης Ναι, μα τον Δία, Σωκράτη, θα εντρεπόμην, εάν πρέπη να ομολογήσω εκείνα τα οποία σκέπτομαι. Ιπποκράτης Βεβαιότατα, είπεν ο Ιπποκράτης, μου φαίνεται ότι μάλλον τοιαύτη πρέπει να είναι η εκ μέρους του Πρωταγόρου μάθησίς μου. Σωκράτης Γνωρίζεις λοιπόν εκείνο το οποίον πρόκειται τώρα να πράξης, ή δεν το καταλαμβάνεις; Είπα εγώ. Ιπποκράτης Προκειμένου περί τίνος πράγματος;
Μερικά κομμάτια πέτρας πλήγωσαν τον Αγαθούλη· που ξαπλωμένος στο δρόμο και σκεπασμένος από χαλάσματα, έλεγε στον Παγγλώσση: — Αλλίμονο! βρε μου λιγάκι κρασί και λάδι· πεθαίνω. — Αυτός ο σεισμός δεν είναι κάτι νέο, απάντησε ο Παγγλώσσης. Η πόλη της Λίμας δοκίμασε τα ίδια τινάγματα πέρσυ στην Αμερική. Ίδιες αιτίες, ίδια αποτελέσματα.
Και ιδού η δυστυχεστέρα του βίου στιγμή: Να μακαρίζης το παρελθόν, και να τρέμης δια το μέλλον. Επείνασα τότε και εστάθην εις το άκρον της οδού· και διήλθεν άρχων, ακολουθούμενος από πληθύν οικετών. — Φαίνεσαι ότι πεινάς, μου λέγει ο άρχων. Συ έχεις μικράν κοιλίαν, αλλ' εγώ δεν έχω μικρά νομίσματα δι' αυτήν· έχω μεγάλα. Τρώγεις άλλοτε.
Δείξε μου τι θέλεις να κάμης; θε να κλάψης; θα πολεμήσης, θα νηστεύσης; θα ξεσκλήσης το σώμα σου; θα πιής χολήν; θα φάγης έναν κροκόδειλον; Τα κάμνω εγώ· να κλαίης ήλθες, 'ς τον τάφον της να πέσης διά να μ' ονειδίσης; Θάψου μαζί της, μην αργής, κ' εγώ κοντά σας· και αν για βουνά φλυαρείς, επάνω μας ας ρίξουν στρέμματα εκατομμύρια γης, ως 'πού η ταφή μας την κορυφήν της 'ς την καυτήν ζώνην να φρύξη, κ' η Όσσα χαμοβούνι να φανή!
Αίφνης παρέρχεται προ αυτού η νυκτερινή περίπολος της αστυνομίας, και ο οδηγός αυτής ίσταται προ του παραδόξου και δραματικού θεάματος. Τον ετρόμαξεν ίσως η εις πραξικόπημα ήδη κορυφουμένη απόγνωσις του λιμώττοντος Παρίου, η από των οφθαλμών του αστράπτουσα, ή τον εκίνησεν εις οίκτον το εις καμπύλην εκ της πείνης κυρτούμενον σώμα του. — Τι κυττάζεις, μωρέ, αυτού; — Αχ! τη μπογάτσα, αφέντη μου!
Και το αόρατον πρόσωπον, το οποίον πάντοτε μου έσφιγγε τη φούχτα, άνοιγε τους τάφους της ανθρωπότητος, και από καθένα έφευγεν η ασθενής και φωσφορίζουσα λάμψις της αποσυνθέσεως, εις τρόπον ώστε ήτο δυνατόν να ερευνήσω το βάθος των κρυφιωτέρων καταφυγίων . . . Και ιδού ότι παρετήρησα τα θαμμένα σώματα, εις τον σκοτεινόν και βασιλικόν ύπνον των, με συντροφιά το σκουλήκι.
— Τι αγάπη είναι αυτή! έλεγε μέσα της. Ένα χάρισμα του ζήτησα και δεν μπόρεσε να μου το φέρη. Και σιγά — σιγά τον ξέχασε τον Παύλο κ' η αγάπη της σβύστηκε ολότελα. Γιατί ο Παύλος δεν εστάθηκε άξιος να της φέρη το χάρισμα που του ζήτησε. Ύστερα από λίγο έδωκε την καρδιά της σ' έναν άλλον, τούδωκε την αγάπη της, το φως της, τα συλλογικά της, του χάρισε τόμορφο κορμί της, ό,τι είχε του τα χάρισε.
Και πραγματικώς, καλέ Σωκράτη, χωρίς να σου το κρύψω μου φαίνεσαι ότι έγινες έξαφνα καθώς οι ενθουσιαζόμενοι χρησμωδοί. Σωκράτης. Και καταγγέλλω μάλιστα, καλέ Ερμογένη, ότι αυτή η σοφία μου εκόλλησε από τον Ευθύφρονα τον Προσπάλτιον. Διότι από την αυγήν πολλήν ώραν ήμουν μαζί του και έδωκα όλην την προσοχήν μου εις αυτόν.
— Παπά, την δαμπάδα μου! Και έτεινεν ο ασθενής μικράν λαμπάδα του Πάσχα, ην είχε φυλαγμένην παρά το προσκεφάλαιόν του, παρακαλών τον ιερέα ν' ανάψη αυτήν, όστις και το έπραξε μετ' ευχαριστήσεως. Κ' έλαμψε τότε ο οικίσκος περισσότερον από τα διπλά φώτα.
— Το ξέρουμε αυτό καπετάνιο μου, μα τι να κάμουμε μαθές, τι να κάμουμε; — Να πάρουμε τα δέκατα! — Δεν τ' αφίνει! — Να του τα πάρουμε!
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν