Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 1 Ιουνίου 2025
Αφού θνητοί έχουμε γίνει, πρέπει και να σκεπτώμεθα ωσάν θνητοί. Γιατ' όποιος όλη του την ζωή περνά με ζαρωμένα φρύδια και σοβαρός, μου φαίνεται τουλάχιστον εμένα πως δεν περνά ζωή αυτός, μα συμφορά. ΘΕΡΑΠΩΝ Τα ξέρω πως είναι αυτά που λες σωστά, μα τώρα δεν είν' ώρα για γέλια και για όρεξι. ΗΡΑΚΛΗΣ Για μια γυναίκα ξένη τόσω λυπάσαι! ο αφέντης σου και η κυρά σου ζούνε.
Και δεν πρέπει να ακούωμεν όσους μας συμβουλεύουν να έχωμεν ανθρώπινα φρονήματα ούτε πρόσκαιρα, ως θνητοί, αλλά όσον μας επιτρέπεται, να επιδιώκωμεν την αθανασίαν και να εκτελούμεν όσα απαιτούνται διά να ζώμεν συμφώνως προς το καλλίτερον μέρος της ψυχής μας. Διότι, αν και είναι κατά τον όγκον μικρόν, κατά την δύναμιν όμως και την αξίαν είναι ανώτερον από όλα.
Κανείς την κατοικίαν μου ποτέ να μη γνωρίζη, μηδέ να μάθουν οι θνητοί πώς ζω μακράν των έτσι, κι' οπόταν πείνα κάποτε τα μέσα μου θερίζη με τάντερα της τίγρεως να κάνω κοκορέτσι
Άλλοτε η ένοχος συγκατάβασις των θεαινών είχε μίαν δικαιολογίαν, ότι οι θνητοί μας ελάτρευον, και προτού να καταστώσιν ερασταί, ήσαν ταπεινοί λάτρεις των ημετέρων αγαλμάτων. Τώρα όμως προ πολλού τα ολοκαυτώματα έπαυσαν να καπνίζωσιν επί των βωμών, το φάσγανον δεν τέμνει πλέον τους λαιμούς των σφαγίων, και η ιερά του τερασκόπου τέχνη δεν ερευνά πλέον τα σπλάγχνα των αμνών.
— Διά τας αμαρτίας του Αδάμ κατεστάθησαν όλοι οι άνθρωποι αμαρτωλοί και θνητοί. — Πολύ καλά, μπράβο! είπεν ο διδάσκαλος, όστις την στιγμήν εκείνην ακριβώς είχε τον νουν του εις την αρραβωνιαστικήν του. Είτα επανέλαβε· — Τώρα ας μεταβώμεν εις την Γεωγραφίαν.
Αν ευθύς εξ αρχής εσκέπτοντο ότι είνε θνητοί και ότι η ζωή των διαρκεί ολίγον και ως όνειρον, μετά το οποίον θα φύγουν εκ της ζωής και θ' αφήσουν τα πάντα επί της γης, θα ζούσαν φρονιμώτερα και ολιγώτερον θα ελυπούντο όταν θ' απέθνησκαν.
Και αυτοί ακόμα οι κοινοί θνητοί ρέπουν εις το να νομίζουν ότι είνε σπουδαίοι· απ' εναντίας, ούτε αυτός ο μεγαλείτερος άνθρωπος είνε απολύτως αναγκαίος εις τον κόσμον, και μετά τινα χρόνον ο τάφος και τούτον θα καλύψη.
Βρύσιν! — Και τα θαυμάσια Της Αρετής αένναα Νερά δεν βλέπω; Χύνονται Ποταμηδόν τρυγύρω μου, Την γην σκεπάζουν. Ω θνητοί, ποτισθήτε. Έαν το θείον πίετε Ρεύμα, ο πόνος με δάκρυα Την τράπεζαν, το στρώμα σας Ας βρέξη τότε. Ας έλθη τότε, ας έλθη Να σας περικυκλώση Με σκοτεινά, βρονταία Πεπυκνωμένα σύννεφα Η δυστυχία.
«Ατρείδη, σε σοφώτερον απ' όλους τους ανθρώπους 190 ο γέρος είπε Νέστορας, ότ' ήλθε για σε λόγος 'ς το σπίτι, ως ερωτιώμασθε ο ένας με τον άλλον. και τώρ', αν γίνεται, 'ς εμέ πείθου• γιατί 'ς τον δείπνο δεν αγαπώ τα κλάμματα• αλλά του όρθρου η κόρη Ηώ και πάλιν θα φανή• με τούτο εγώ δεν λέγω 195 κείνον, 'που επήρε ο θάνατος και η μοίρα, να μην κλαίουν. και τούτο μόνον έχουσιν οι μαύροι θνητοί δώρο, η κόμη να θερίζεται, να χύνεται το δάκρυ• ότι κ' εγώ 'χασ' αδελφόν, 'που μέσα 'ς τους Αργείους δεν ήταν ο χειρότερος, και θα τον έχης μάθει• 200 εγώ δεν τον εγνώρισα, κ' έξοχος λέγουν, ήταν, ο Αντίλοχος, ταχύτατος, και ακλόνητος 'ς την μάχη».
Παρήλθε πλέον προ πολλού ο χρόνος, καθ' ον οι θνητοί ετόλμων ν' αποβλέπωσι μετ' επιθυμίας προς τας θεαίνας, αύται δε συγκατέβαινον ενίοτε εις τα παράβολα ταύτα ορμήματα, ων η επιτυχία ήτο χείρων δι' αυτούς, διότι ήσαν προωρισμένοι μόνον εις δεινοτέραν συμφοράν και σκληρότερον θάνατον.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν