Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 21 Μαΐου 2025
Θεαίτητος. Αυτό φρονώ. Σωκράτης. Αί λοιπόν αυταί αι τρεις γνώμαι, καθώς νομίζω, συγκρούονται μεταξύ των εντός της ψυχής μας, όταν λέγωμεν εκείνα τα οποία είπαμεν διά τους αστραγάλους, ή όταν ειπούμεν ότι εγώ εις την ηλικίαν που ευρίσκομαι, χωρίς να μεγαλώσω ούτε να πάθω το αντίθετον εντός ενός έτους, τόρα μεν είμαι μεγαλείτερος από σε τον νέον, αργότερα όμως μικρότερος, ενώ εγώ δεν έχασα διόλου από τον όγκον μου, αλλά μόνον συ εμεγάλωσες.
Αλλ' ουδέν σχεδόν — είπον φίλοι προς αυτόν — σώζεται πλέον εξ όσων ενθυμείται. Εξέλιπον, τω είπον, πάντα εκείνα τα παλαιά της μικροπόλεως γνωρίσματα, και αι Αθήναι ήλλαξαν όψιν. Αι οδοί των ηυρύνθησαν, και αι οικίαι των ηύξησαν εις όγκον και ύψος. Τα καφενεία των επληθύνθησαν περίκομψα και μεγάλα, οι δε φοιτηταί των εδεκαπλασιάσθησαν, όσον σχεδόν και του Πανεπιστημίου οι φοιτηταί.
Αυτό είναι λογικόν. Ξένος. Τόρα όμως; Άραγε το ολόκληρον θα το θεωρήσουν ως διαφορετικόν από το έν, ή το ίδιον με αυτό; Θεαίτητος. Πώς δεν θα το ειπούν και πώς δεν το λέγουν; Ξένος. Εάν λοιπόν είναι ολόκληρον, καθώς λέγει ο Παρμενίδης, Ολόγυρα ως προς τον όγκον, όμοιον με στρογγύλην σφαίραν, Με ίσην πάντοτε απόστασιν από το κέντρον.
Εν τούτοις το τέλος των οργίων δεν ήτο εγγύς ακόμη. Οι δούλοι εξηκολούθουν να φέρουν νέα φαγητά και να γεμίζουν με οίνον τας κύλικας, τας στολισμένας με χλόην. Έμπροσθεν του ημικυκλοειδούς εφάνησαν δύο αθληταί. Αμέσως συνεπλάκησαν. Οι κορμοί των οι στίλβοντες εξ ελαίου απετέλεσαν ένα μόνον όγκον, ενώ τα οστά των έτριζον υπό την περίσφιξιν των ευρώστων βραχιόνων των.
Διότι την δευτέραν φοράν είμαι ό,τι δεν ήμην εις την αρχήν, χωρίς να γίνω τοιούτος. Διότι χωρίς να μεταβληθώ δεν είναι δυνατόν να γίνω τίποτε, και χωρίς να χάσω τίποτε από τον όγκον μου δεν είναι δυνατόν να γίνω μικρότερος. Και άλλα βέβαια άπειρα συμβαίνουν κατ' αυτόν τον τρόπον, εάν παραδεχθώμεν αυτά.
Τότε λοιπόν, αφού είναι έτσι, δεν είναι καλόν με την ησυχίαν μας, αφού έχομεν πολύν καιρόν εις την διάθεσίν μας, να τα εξετάσωμεν και πάλιν από την αρχήν, χωρίς να θυμόνωμεν, αλλά πραγματικώς ερευνώντες τον εαυτόν μας, δηλαδή τι είναι άραγε αυτά τα φαντάσματα που έχομεν εις την ψυχήν μας; Και πρώτον, καθώς νομίζω θα δεχθώμεν, όταν τα εξετάζωμεν, ότι ποτέ κανέν πράγμα δεν γίνεται μεγαλείτερον ούτε μικρότερον ούτε κατά τον όγκον ούτε κατά τον αριθμόν, εν όσω μένει ίσον προς τον ίδιον εαυτόν του.
Διότι ουδόλως είναι ορθόν να νομίζωμεν ότι εν τη φύσει υπάρ- χουσι δύο τόποι εναντίοι, οι οποίοι περιλαμβάνουσι το παν εις δύο μέρη διαιρούντες αυτό, ο είς μεν κάτω, εις τον οποίον φέ- ρονται πάντα όσα έχουσιν όγκον τινά σώματος, ο άλλος δε D. | άνω, εις τον οποίον παν ό,τι έρχεται ακουσίως έρχεται.
Επί του παρόντος τούτο και μόνον αρκεί να σημειωθή, εις εξήγησιν της εθνολογικής ημών εκείνης ιδιοσυγκρασίας, περί ης έλεγον εν αρχή των γραμμών τούτων· ότι, μη παραδεχόμενοι δυνατήν την ύπαρξιν ξένου οιουδήποτε, πλην των φιλελλήνων ή μισελλήνων, και επαιτούμεν χωρίς να το αισθανώμεθα, και κομπούμεθα εις όγκον, ούτινος ουδ' η σκιά καν μας προσήκει.
Έξω, είχεν εξημερώσει, και παρά δύο λεπτά ο ήλιος θ' ανέτελλεν. Ο άνθρωπος δεν έβλεπεν ειμή αμυδράς σκιάς μέσα. Την λεχώναν εις την στρωμνήν της, ως αμαυρόν όγκον κατακειμένην, το βρέφος, το οποίον εσάλευε και ανάσαινεν εντός της σκάφης, ήτις εχρησίμευεν ως λίκνον . . . και την Φραγκογιαννού καθημένην ως φάντασμα, και τείνουσαν την χείρα προς το λίκνον.
Περί της κριτικής και ερμηνευτικής μας εργασίας εις το κείμενον των Ηθικών Νικομαχείων όχι μόνον απρόσφορον αλλά και αδύνατον είναι να λεπτολογήσωμεν ενταύθα, διότι θα εχρειάζετο χώρος ίσος προς τον όγκον του βιβλίου.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν