Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 11 Ιουνίου 2025
Είναι της φύσεως η Γη και τάφος και μητέρα· γίνονται μνήμα νεκρικόν οι μητρικοί της κόλποι· και τα παιδιά των σπλάγχνων της, τα ιδικά μας χέρια τα κόπτουν εις τα στήθη της, όπου ζωήν βυζάνουν. Χάραις εξαίρεταις πολλαίς έχουν πολλά παιδιά της, καθένα χάριν χωριστήν, κανένα χωρίς χάριν.
Αι συνθήκαι τας οποίας έκαμνον ορκιζόμενοι επί της κρυπτής τάφρου ήσαν τοιαύται· έως ου η γη αύτη μένει ως έχει, να μένωσι και οι όρκοι των αμετάτρεπτοι. Και οι μεν Βαρκαίοι υπεσχέθησαν να πληρώνωσιν εις τον βασιλέα τον πρέποντα φόρον, οι δε Πέρσαι να μη επιχειρήσωσι πλέον τίποτε κατά της Βάρκης.
Γύρω στα κάστρα ανέμιζαν σημαίες, πορφύρα βασιλική και ατίμητη και άστραφτε στον ήλιο των κανονιών το ατσάλι κ' εγελούσαν ειρηνικά οι οβίδες στημένες πυραμίδα και ηχολογούσαν οι σάλπιγγες κ' εκοκκίνιζαν δασοφυτρωμένες παπαρούνες τα φέσια των στρατιωτών και οι λόγχες τους εσπιθοβόλουν, κρίνα δροσολουσμένα πέρα στο βουνό. Χαρά και αγαλλίασι και θρίαμβο δόξας ετραγουδούσεν η γη και το στερέωμα.
Διότι των επιφανών ανδρών πάσα η γη τάφος, και όχι μόνον δεικνύει αυτούς η επιγραφή των στηλών εν τη οικεία πατρίδι, αλλά και εν τη ξένη η ενθύμησις της διαθέσεως μάλλον των πεσόντων ή των κατορθωμάτων των μένει ζώσα άνευ επιγραφής.
Γιατί να μην βρω καταφύγιο εκεί επάνω μόνος και να τρέφομαι με χόρτα , με κλεμμένο κρέας, ελεύθερος σαν τους ληστές; Αλλά από ένα άνοιγμα της κοιλάδας είδε το Λυτρωτή επάνω στο βράχο με έναν μεγάλο σταυρό που ένωνε το γαλάζιο ουρανό με τη γκρίζα γη και γονάτισε με κατεβασμένο το κεφάλι, όλος ντροπή για τις φαντασιώσεις του. Ο Τζατσίντο ήταν στην Ολιένα.
'Σα χιονισμένος βράχος· Και το παχύ μουστάκι του, 'Σάν λόγκος απλωμένο, Εσκέπαζε το στόμα, που, 'Σα βρύσι ανοιγμένο, Έχυνε λόγους φλογερούς. Τέτοιος ο Τουρκομάχος· Τέτοιος εκείνος πρόβαλε. Το Διάκο χαιρετάει, Και λέγει: «Διάκο μ', αδελφέ, « Μες 'ς της Γραβιάς το χάνι » Εγώ σ' εξεδικήθηκα. » Εκεί οι Μουσουλμάνοι » Τους έκαμε ν' αφήσουνε » Πολλούς η γη να φάη.
Η κεφαλή είνε το μόνον πράγμα εν τω κόσμω, του οποίου τα έσω φαίνονται καλήτερον από τα έξω. Η γη δεν ενέκλεισεν εις τους κόλπους της αδάμαντα πολυτιμώτερον, ούτε η θάλασσα μαργαρίτην, από το δάκρυ, το κυλιόμενον εκ των οφθαλμών ευτυχούς ανθρώπου διά την δυστυχίαν του άλλου.
Εις το αντιπάτημά των η γη ανετάραζεν υποκώφως δουπούσα· το διακοπτόμενον άσθμα, τας ανακραυγάς και τους βόγγους των διετράνουν τα γειτονικά βουνά εις ήχους κανονίου· αι θήκαι των γιαταγανιών των πλήρεις μεταλλίνων κοσμημάτων, αναπαλλόμεναι και κτυπώσαι εδώ κ' εκεί επί των τσαπραζίων και των αρμάτων των εκλάγγαζον θορυβωδώς.
Ξαλαφρωμένο τάλογο φυσάει και χλημιντρίζει, Σαν είδε που πατούνε γη τα φτερωτά του πόδια, Και σχίζει σαν την αστραπή το πυκνωμένο δάσος. Σπίθαις τα λιανολίθαρα πετούν 'ςτό πάτημά του. Κ' οι κλώνοι, οπού μεριάζουνε 'ςτό διάβα του από 'πάνω. Τινάζονται, σαν μυγδαλιαίς οπού τινάζουν τ' άνθη. Ξάφνου το μαύρο στέκεται. Πεζεύει ο καββαλλάρης, Κι' αγάλια αγάλια περπατάει εδώ κ' εκεί το δάσος.
Και μέσα στη νεκρική αυτή ησυχία ριζοβολούσανε και βλαστίζανε τα δυο στοιχεία που γραμμένο μας είτανε να μεγαλώσουνε και να δυναμώσουνε, για να μας προφυλάξουν από μύριους κιντύνους, να μας δοξάσουνε δέκα και παραπάνω αιώνες, και τέλος την οικουμένη όλη να γλυτώσουν από τον Ασιατισμό, — η Χριστιανοσύνη κ' η καθαυτό η Ρωμιοσύνη — ο Βυζαντισμός. 9 Η γη που ριζοβόλησε ο Χριστιανισμός
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν