United States or Saint Lucia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Αχ! εραστή κακέ! που δίνης τώρα στον άνδρα τον δικό μου ένα παιδί, χάρι που δεν αξίζει, και το φέρνεις στο σπίτι μου• κι ο γυιός μου, πούνε γυιός σου, χωρίς κανείς να ξέρη, εφαγώθη από τα όρνυα μέσ' στα σπάργανά του, που η μάννα του τον τύλιξεν——εγώ! Η Δήλος σε μισεί• μα και της δάφνης οι κλώνοι με το φοίνικα μαζύ το φουντωτό, εκεί που με τον Δία σ' εγέννησε η σεμνή Λητώ!
Κ' ενώ αι σφαίραι συρίζουσαι επέτων προς τον σκοπόν και οι κλώνοι θορυβούντες κατήρχοντο αναπαλλόμενοι του βουνού, ατυχή θύματα του θριάμβου του ενωμοτάρχου, ούτος εκάγχαζε κ' εβόα εν κομπορρήμονι αδιαφορία: — Μέτρα, παππού. . .μέτρα!. . . Αλλ' ο Χειμάρρας δεν ήκουεν ουδ' έβλεπε πλέον.
Σε λίγο άρχισε να διορθώνη τα λουλούδια με τα παχουλά, νευρικά της δάκτυλα. Δυο κλώνοι με μενεξέδες της πέσανε κάτω στο πάτωμα. Ο μελαχροινός κύριος έσκυψε να τους σηκώση. Τους πήρε και τους πρόσφερε στη γυναικούλα μ' ένα κίνημα ευγενικό. Εκείνη τον κύτταξε γλυκά και του είπε: — Δεν πειράζει, κύριε. Κρατήστε τα, αν σας κάνουν ευχαρίστηση.
Αλλ' όταν λέγω πατρίδα, επρόσθεσεν ο γέρων, δεν εννοώ την κωμόπολιν, ή το χωρίον, ή την πόλιν, ή την επαρχίαν, εις την οποίαν εγεννήθημεν. Τα μήλα της μηλέας δεν είναι προϊόντα τούτου ή εκείνου του κλώνου ή του κλάδου αυτής· είναι καρποί ενός και του αυτού δένδρου, όσον πολλαί και αν ήναι αι ρίζαι, αίτινες τα τρέφουν, όσον διάφοροι και αν ήναι οι κλάδοι ή οι κλώνοι, οίτινες τα φέρουν.
Ξαλαφρωμένο τάλογο φυσάει και χλημιντρίζει, Σαν είδε που πατούνε γη τα φτερωτά του πόδια, Και σχίζει σαν την αστραπή το πυκνωμένο δάσος. Σπίθαις τα λιανολίθαρα πετούν 'ςτό πάτημά του. Κ' οι κλώνοι, οπού μεριάζουνε 'ςτό διάβα του από 'πάνω. Τινάζονται, σαν μυγδαλιαίς οπού τινάζουν τ' άνθη. Ξάφνου το μαύρο στέκεται. Πεζεύει ο καββαλλάρης, Κι' αγάλια αγάλια περπατάει εδώ κ' εκεί το δάσος.
Κι ήρθες στον ήλιο· και το δείλι το φως ανάβρυσε σα βρύση, σα να έφτασες με τον Απρίλη φωλιές οι κλώνοι έχουν γεμίσει, ο κάμπος σαν αυγή χλοΐζει και φέγγει και το κυπαρίσσι, ρόδα σωριάζονται στη δύση, ρόδα κι ο κήπος μου γεμίζει, και δες: στα πόδια σου τ' αφίνω και δες: τριγύρω σου τα χύνω. όχι στην κόμη σου, εκεί πιάνει πιο ωραία του ήλιου το στεφάνι.
Λέξη Της Ημέρας