Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 16 Ιουνίου 2025
ΙΟΥΛΙΕΤΑ Αδίκημα δεν είναι η αλήθεια· και λέγω κατά πρόσωπον 'ς εμένα την αλήθειαν. ΠΑΡΗΣ Μου το εκατηγόρησες, και είναι ιδικόν μου το πρόσωπόν σου. ΙΟΥΛΙΕΤΑ Πιθανόν, αφού δεν με ανήκει. — Έχεις, ω πάτερ μου, καιρόν να σου 'μιλήσω τώρα, ή θέλεις του εσπερινού την ώραν να γυρίσω; ΛΑΥΡΕΝΤΙΟΣ Προκρίνω τώρα, κόρη μου πολυσυλλογισμένη. Αυθέντα, σε παρακαλώ να μας αφήσης μόνους.
Αλλά το πρόσωπόν σου είναι βιβλίον ανοικτόν, καλέ μου Μάκβεθ, όπου πράγματ' αλλόκοτα 'μπορεί καθένας ν' αναγνώση. Θέλεις τον κόσμον να γελάς; Καθώς τον κόσμον κάμνε! Χαράν να λέγη η γλώσσα σου, το 'μάτι σου, το χέρι· να φαίνεσαι 'σαν τ' άκακο το άνθος, πλην να ήσαι το φίδι αποκάτω του! Εκείνος που θα έλθη την πρέπουσαν περίθαλψιν θα λάβη. Να μ' αφήσης εγώ τα πάντα μόνη μου απόψε να φροντίσω.
Να χαρής τον πατέρα σου, αγαπητέ μου μικρέ Ερμή, μη μ' αφήσης, αλλ' οδήγησέ με να δω πώς ζουν οι άνθρωποι, διά να μη γυρίσω άπρακτος• διότι εάν συ δεν με βοηθήσης δεν θα διαφέρω από τυφλόν• όπως εκείνοι δεν βλέπουν και σκοντάφτουν εις το σκότος, ούτω και εγώ δεν καλοβλέπω εις το φως. Έλα λοιπόν, Κυλλήνιε, και δεν θα λησμονήσω ποτέ αυτήν την χάριν.
Πώς τάχα με το δίκηο της δεν θα μισήση εμένα, όταν εγώ θα βρίσκωμαι στα πόδια σου μπροστά, κ' εκείνη, όντας άτεκνη, καταφαρμακωμένη θα βλέπη την αγάπη σου 'ς εμένα; Όπου τότε, ή θα μ' αφήσης έρημον να την ευχαριστήσης, ή θα κρατής για χάρι μου σε ταραχή το σπίτι. Πόσες σφαγές δεν κάμανε, και πόσα φαρμακώματα στους άνδρες η γυναίκες τους, για την καταστροφή τους!
ΤΡΙΝΚ. Ψέμματα, αμαθέστατο τέρας· εγώ έχω μούτρο να βάλω κάτου ένα χωροφύλακα· και τι, ψάρι βρώμιο, ευρέθηκε ποτέ άνθρωπος φοβιτσιάρης να πιη όσο ‘γώ σήμερα; Τολμάς και λες ψέμμα τόσο χοντρό και ολάκερο εσύ, που είσαι μισό ψάρι και μισό τέρας; ΚΑΛΙΜΠ. Ιδές! πώς μ' αναπαίζει! θα τον αφήσης, αφέντη μου; ΤΡΙΝΚ. «Αφέντη μου» λέει! Ένα τέρας νάναι έτσι κουτόμυαλο! ΚΑΛΙΜΠ. Να το, να το πάλι 'πίσω.
Πού βρίσκεται η όμορφη βασίλισσα; Κ' η Μαρία, ανοίγοντας τα μεγάλα της μάτια προς τον ουρανό, τούλεγε πάλι λυπημένα: — Αλλοίμονο! Τα μάτια μας δεν φθάνουνε να ιδούνε ως τον έβδομο ουρανό. Τότε ο Πέτρος της χάιδευε τα ξανθά μαλλιά και της έλεγε: — Σαν ανεβούνε τα ματάκια σου απάνω στάστρα, μη μ’ αφήσης μοναχό μου. Πάρε με μαζή σου να ιδούμε την όμορφη Βερενίκη.
Η Φατμέ επάνω εις αυτό είπεν· επειδή και η αδελφή μου φαίνεται πως συγκλίνει διά να σε υπακούση, με τα όσα της έταξες, πρέπει να μας αφήσης, διά να πάμεν ετούτα τα σκουτιά εις εκείνους που μας τα έδωσαν, και υστερώτερα γυρίζομεν διά να σε ακολουθήσομεν.
Αλλ' ανίσως και θελήσης, Όλο τάχα να μ' αφήσης, Άψυχο θα θεωρήσεις, Οπού μέσα θα 'παντήσεις Ζώα έμψυχα εκ φύσης. Χ α ρ α μ α τ ι ά. Το πρώτο μ' όποιος έχει, Τη λύπη δεν κατέχει, Γιατί την κυνηγάι. Κι' από το δεύτερό μου, Πάντοτε το σκοπό μου Ο έξυπνος νογάι. Ακέριαν αν θελήσης, Διά να με γνωρίσης, Μ' ευρίσκεις και συχνά, Ακίνητη ησυχάζω, Κι' ωσάν να σε κυττάζω, Χάσκω παντοτινά.
Αυτός εγέλασε — είνε δε τυφλόν γεροντάκι, ωχρόν και με λεπτήν φωνήν—Γνωρίζω, παιδί μου, είπε, ότι ευρίσκεσαι εις αυτήν την απορίαν, διότι οι σοφοί ούτε μεταξύ των, ούτε προς τους εαυτούς των συμφωνούν• δυστυχώς όμως δεν μου επιτρέπεται να σου 'πω τίποτε, διότι απαγορεύεται υπό του Ραδαμάνθυος. Όχι, μη μου αρνήσαι, πατεράκη, του είπα, και μη με αφήσης να περιφέρωμαι εις την ζωήν τυφλότερος από σε.
Η βασίλισσα τουρανού, που μέχει υγρό δοξάρι της, και μηνύτρα, θέλει να τα αφήσης όλα, και νάρθης σε τούτη την χούφτα χλωρασιά, καθ' αυτό εις τούτον τον τόπο, να κάμετε χαρές με την υψηλή της χάρη. Με βία πετούν τα παγώνια της. Σίμωσε, πλούσια Δήμητρα, να την προϋπαντήσης. Μπαίνει η ΔΗΜΗΤΡΑ.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν