Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 20 Μαΐου 2025
ΜΕΡΚΟΥΤΙΟΣ Πώς θα θυμώση; Δίκαιον θα είχε να θυμώση, εάν με τον εξορκισμόν της αγαπητικής του του έστηνα δαιμόνιον τεράστιον εμπρός του, και τ' άφηνα να στέκεται, ως που να καταφέρη εκείνη με τα μάγια της να το κατακαθίση. Αυτό θα τον επείραζεν ενώ τα όσα είπα είναι καλά κι’ απείρακτα- διότι στ' όνομά της εξώρκισα τον ίδιον εμπρός μας να φυτρώση. ΜΠΕΜΒΟΛΙΟΣ Πηγαίνομεν.
Δεν μου 'μιλείτ' εμένα; Ανίσως και προβλέπετε ο Χρόνος τι θα σπείρη, εάν να 'πήτε δύνασθε ποιος σπόρος θα φυτρώση και ποίος όχι, 'πήτε μου κ' εμέ, που δεν γυρεύω την χάριν ή την έχθραν σας, αλλ' ούτε την φοβούμαι! Α’ ΜΑΓΙΣΣΑ Χαίρε και συ! Β’ ΜΑΓΙΣΣΑ Χαίρε και συ! Γ’ ΜΑΓΙΣΣΑ Χαίρε και συ, ω Βάγκε! Α’ ΜΑΓΙΣΣΑ Του Μάκβεθ ταπεινότερε και μεγαλείτερέ του!
Αλλά θα φυτρώση άραγες απάνω τους τάγιο το δέντρο; Γύρισε το πρόσωπό σου κατά τους τέσσερεις μιναρέδες που στέκουνται τριγύρω σε κείνον το θεόρατο τον τρούλλο, να σου πω ένα παραμυθάκι. Είτανε μια φορά ένας φρόνιμος βασιλιάς.
Τι άλλο θέλετε να σας πω πρώτα πρώτα παρά τη χαρά μου, τώρα πού βρίσκουμαι μεταξύ σας, τώρα που ξαναβλέπω την πατρίδα; Της πατρίδας η αγάπη είναι ριζωμένη μέσα στη μέση της καρδιάς. Γεννιέται με την ψυχή μας, σ' ολωνών τα στήθια φυτρώνει, και για να φυτρώση, φτάνει να γεννηθούμε.
Απάντησε η κελλάρισσα 'ς εκείνην, η Ευρυνόμη• «Τέκνον, ωμίλησες ορθά και λάθος δεν ευρίσκω• 170 άμε του τέκνου σου να ειπής τον λόγον, μην τον κρύψης, αφού λούσης το σώμα σου, την όψι σου αφού χρίσης, όχι μ' αυτό το πρόσωπο 'ς τα δάκρυα μαραμμένο• πήγαινε, και ατελεύτητα να κλαίης δεν συμφέρει, τώρα 'π' ο υιός σου ανδρώθηκε, 'που των θεών ευχόσουν 175 τόσο θερμά να τον ιδής τα γένεια να φυτρώση».
— Ποιους ζευγάδες; ρωτάει ο Παναγής σαστισμένος. — Αυτούς που θα τονε σπείρουν τον Κωσταντίνο σου, μωρέ κούκκο! Έτσι μονάχα φυτρώνουνε Βασιλόπουλα δίχως να σπείρης αίμα; Άνοιξε τότες ο ουρανός και του έδειξε την αλήθεια του Παναγή Καλογιάννη. Χρόνια το προφήτευε πως θα φυτρώση ο Κωσταντίνος, μα παρέκει ο νους του δεν πήγαινε. — Καλά, έρχουμαι, του λέει.
Εκεί είναι το φαρμάκι που μας θανατώνει κάθε ελπίδα, γιατί μας θανάτωσε και την αρετή, — δεν λέγω τη χριστιανική την αρετή που μας ανεβάζει στον Παράδεισο, μόνο κείνη που μας κατεβάζει στα βάθια της φτώχειας, της πείνας, της κακοπέρασης, της σφαγής και της φωτιάς, ώσπου να μαζευτή η στάχτη που χρειάζεται για να φυτρώση ξανανιωμένος, περήφανος, και λαμπροστόλιστος Φοίνικας.
Αργά ξανάρθε ο ελληνικός ο ηρωισμός, παιδί μου, κ' έπεσε και χάθηκε μέσα σταπέραντο εκείνο το αίμα». Και λέγοντας αυτά δάκριζε ο Παΐσιος. Ο μικρός τότε τον κοίταζε κατάματα και σώπαινε. Και σαν τον κοίταξε καλά καλά, πετιέται άξαφνα και του λέει· — Έννοια σου, θειέ μου, και θα φυτρώση πάλι ο Κωσταντίνος. Εδώ τελειώνει το πρώτο το κεφάλαιο του παραμυθιού.
Ευτυχώς ευρέθη, φαίνεται, θεός τις από μηχανής ισχυρότερος του Διός, και απεφυλάκισε τον νεφεληγερέτην. Τον έχομεν λοιπόν και πάλιν, μέχρις ου φυτρώση κανείς άλλος δανειστής. Ιδού εξώφλησα τα καθυστερούντα μου, και μεταβαίνω εις τον τ ρ ε χ ο ύ μ εν ον, ως λέγουσιν οι έμποροι. Συ δεν γνωρίζεις βέβαια την Lilly· δυστυχής θνητή!
Έπειτα και τι όνομα!. . Σωστό μακρυλαρίκι αχουριού, όλως άμουσον και πεζόν ώστε δεν ηπόρει και πολύ διότι ήτο τοσούτον αυθάδης ο ενωμοτάρχης. Ήρχιζε να παραδέχεται παράκρουσιν πλέον της φύσεως. . . Ήτο άδικον όμως να φυτρώση εκεί μέσα αυτός ο λεβέντης. Κρίμα εις το κορμί!. . .
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν