Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 23 Μαΐου 2025
Τον βρήκα πολύ προβληματισμένο για τον χαμό του γιού του, για τον οποίο μου είπε ότι εξαφανίστηκε χωρίς να αφήσει ίχνος· όμως η λύπη του δεν τον εμπόδισε να μοιραστεί την δική μου. Σμίξαμε τα δάκριά μας, γιατί η απώλεια του ενός ήταν και απώλεια του άλλου, και μετά αποφάσισα ότι ήταν καθήκον μου να πατήσω τον επίσημο όρκο που είχα κάνει στον πρίγκιπα.
Γεμάτο άστρα ελπίδες που ανέτειλε Για να σκεπασθή αμέσως με σύννεφα. Από το μέλλον μου φωνάζει μια φωνή : — Εμπρός! — Αλλά προς το Παρελθόν — ερεβώδη άβυσσον — το πνεύμα μου πτερυγίζει, σιωπηλόν, ακίνητον, λυπημένον. Γιατί, ωιμέ! ωιμέ! για μένα Το φως της ζωής έσβυσε. «Ποτέ πια, ποτέ πια, ποτέ πια, — Λέει η θάλασσα με επίσημο τόνο στην αμμουδιά — Το κεραυνοβολημένο δένδρο δεν θ' ανθίση.
Συνήθεια το είχε κι από την Πόλη να προστατεύη ό,τι είταν ελληνόπρεπο η Αθηναία η ρητοροπούλα. Ίσως μάλιστα είναι και το πρώτο επίσημο πρόσωπο που καταπιάστηκε να καταργήση τα λατινικά τα συστήματα, αγκαλά αυτά και μονάχα τους κατρακυλούσανε και πηγαίνανε.
Ο κακορρίζικος όμως ο Μάγιστρος ο Ρουφίνος, παμπόνηρος Γαλάτης, που θα τονέ δούμε κι αυτόν αργότερα, τούβαζε ολοένα του Θεοδοσίου φιτίλια. Κ' είχε δεν είχε τον κατάφερε πάλι το Βασιλέα και ξαναγύρισε στην πρώτη απόφαση, κέστειλε το επίσημό του διάταγμα να τιμωρηθούν οι Θεσσαλονικιώτες. Καλλίτερα δε γύρευαν κ' οι Γότθοι της Θεσσαλονίκης.
Αυτά 'πα• ευθύς απάντησι μου έδωσεν εκείνος• «Λαερτιάδη διογενή, πολύτεχνε Οδυσσέα, 405 ούτ' εμέ 'ς τα καράβια μου δάμασε ο Ποσειδώνας, σηκόνοντας αζήλευτην πνοήν κακών ανέμων, αλλ' ούτ' εχθροί μ' εχάλασαν 'ς την γην αλλά τον χάρο ο Αίγισθος μου ετοίμασε με την καταραμένη γυναίκα μου• 'ς το σπίτι του μ' εκάλεσεν εκείνος, 410 και, ως σφάζουν βώδι 'ς το παχνί, 'ς το γεύμα εμ' έχει σφάξει• έτσι εκακοθανάτηοα, και γύρω οι σύντροφοί μου σφάζοντο, ως γίνεται η σφαγή των λευκοδόντων χοίρων 'ς το σπίτι ανθρώπου υπέρπλουτου, μεγάλου, όπ' έχ' ή γάμους ή φαγοπότι φιλικόν ή επίσημο τραπέζι. 415 ήδη σου έτυχε να ιδής φόνους πολλών ανθρώπων, είτ' έπεσαν μονόμαχα, είτε εις μεγάλην μάχη• αλλά πολύ θα οδύροσουν αν έβλεπες εκείνα, πώς 'ς τον κρατήρα ολόγυρα, 'ς τα γεμιστά τραπέζια, κειτόμασθε, και 'ς τα αίματα τρικύμιζεν ο πάτος• 420 κ' έφριξα 'ς το ξεφωνητό της κόρης του Πριάμου, Κασσάνδρας, 'που την φόνευσε κοντά μου η Κλυταιμνήστρα η επίβουλη• κ' εγώ 'ς την γη με πετακταίς αγκάλαις σφαμμένος τότ' εβρόντησα, και μ' άφησεν η σκύλλα, ουδέ η καρδιά της έδωσεν, εκεί 'που ξεψυχούσα, 425 τα μάτια να μου πιάση καν, το στόμα να μου κλείση• όχι, φρικτό και αδιάντροπο 'ς την γην άλλο δεν είναι ως η γυναίκ', άμα 'ς τον νου παρόμοιαις πράξαις βάλη• ιδές πώς κείνη ωργάνισεν έργον αισχρό κ' εγίνη του ανδρός της φόνισσα• κ' εγώ θαρρούσα 'ς την πατρίδα 430 περίχαρα να με δεχθούν τα τέκνα μου και οι δούλοι• αλλά η σοφή 'ς τα πονηρά και αυτή κατεντροπιάσθη, και απόμεινεν η εντροπή 'ς των θηλυκών το γένος, και όταν κατόπιν ευρεθούν καλόπρακταις γυναίκαις».
Ξαίρεις, γυναίκα μου, πως δε νοιώθεις για ποιόν μιλείς όταν μιλής γι' αυτόν; Είναι ένα επίσημο πρόσωπο, πολύ επισημότερο απ' ό,τι μπορείς να φαντασθής· ένας ευγενής που παίζει μεγάλο ρόλο στην αυλή και που μιλεί με τον βασιλέα, έτσι όπως μιλώ εγώ με σένα.
Τα σεβότανε τώρα εξαιρετικά και τα φανταζότανε να γιαλίζουν όπως και τα χρυσά γαλόνια των ξένων αξιωματικών., Ορίστε η μαλακιά φωνή της κλαπαδόρας, και ο λυγερός τόνος της κορνέττας, και τα καναρίνια που λέγονται κλαρίνα, και η πλατειά φωνή των μπάσσων, κι' αυτά που σχίζαν την ηχώ σα μαχαίρια πλατολέπιδα τρομπόνια, και οι βραχύφωνες τρόμπες, και το ευφώνιο με τον επίσημο τόνο, και το πίφυρο κελαϊδιστό, και η γραν-κάσσα βάρβαρη μα απαραίτητη, και το ταμπούρρο άτακτο παιδί γεμάτο θόρυβο.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν