Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 12 Μαΐου 2025
Θεοί κι' εμάς μας παραστέκουν. 440 Μον πάμε τώρα το φιλί στο στρώμα να χαρούμε· τι τέτια φλόγα στην καρδιά δεν ένιωσα ποτές μου, μήτ' όταν πρώτα σ' άρπαξα απ' την πανώρια Σπάρτη και με τα πελαγόδρομα ταξίδεβα καράβια και στην Κρανιά εκεί σ' έσφιξα στην αγκαλιά, όσο τώρα 445 σε λαχταράω κι' αποθυμιά γλυκιά με κυριέβει.»
Ο Αστυνόμος, ο Ξενοδόχος, οι Στρατιώται και ο Κρητικός. ΞΕΝ. Κ' αφήτε με άματις να πάρω τα κατάστιχά μου, γιατ' σβυώ ο κακόσορτος — αλοί μου!!! ΣΤΡ. Γιάμ' αφέντη, γιάμ' αφέντη!! ΑΣΤ. Τ' είναι μουρέ; ΣΤΡ. Τον Κρητικό τον αφήσαμε μέσα. ΣΤΡ. Πάμε να τον συκώσουμε. ΑΣΤ. Ετούτους που εζαμινάραμε, να τζη πάτε αρέστο έναν ένανε, για να μη σας κάμουμε κανένα ρεμπελιό σ' τον δρόμο.
Ανοίγει τα μάτια του χαμογελώντας και ξαφνισμένος και καλός, ψιθυρίζει: — Μπα! με πήρε ο ύπνος· πέρασε η ώρα. Πάμε να κοιμηθούμε...
Ξαναχτισμένη και τειχισμένη κ' η περίφημη η Παλμύρα, να φυλάη το κράτος από τους Σαρακηνούς. Αυτά είταν τα πολεμικά χτίρια. Όσο για τα στολίσματα και τα μνημεία, πόλη μεγάλη δεν έμεινε δίχως το στόλισμά της. Το μεγαλήτερο όμως μερίδιο τόλαβε η πρωτεύουσα, και κει πρέπει να πάμε για να θαμάσουμε του Ιουστινιανού ταληθινά τα μεγαλουργήματα. Πλήθος ναοί και πλήθος μνημεία.
Ας ευχαριστηθή η ψυχή του εκεί που βρίσκεται. Οι άλλοι χαμογελάσανε πικρά. — Παράξενο σου φαίνεται; ξαναείπε ο Μαθιός. Άνθρωπος και δέντρο ένα πράμμα είνε. Όπως συνηθίση κανένας. Άλλα δέντρα διψάνε το νερό και τούτο διψάει το κρασί. — Αλλοίμονο! είπε ο Θανάσης ο Βιόλας. Ο άνθρωπος πάει και τούτο μένει Ποιος το ξέρει; Όλοι μας θα πάμε και τούτο θα βρίσκεται ακόμα. Θα ψηλώνη και θα θεριέβη.
Αλλά περί αυτού νομίζω μίλησα αρκετά εκτενώς. Και τώρα έλα πάμε έξω στην ταράτσα, όπου «το κάτασπρο σα γάλα παγώνι γέρνει από μαρασμό σα φάντασμα», ενώ το βραδινό αστέρι «βάφει μ' ασήμι το σούρουπο». Με το λυκόφως η Φύση γίνεται θαυμάσια υποβλητική και δεν της λείπει ερατεινότης, μολονότι ίσως ο κυριώτερος σκοπός της είναι ν' αντιγράφη τους ποιητάς. Έλα και μιλήσαμε αρκετά.
Και κύψασα, εφίλησεν αυτόν τρυφερώς, ως μήτηρ το μεμψίμοιρον τέκνον της. — Μα πού είν' ο Θεός; όπου πάμε 'ς του λύκου το στόμα πέφτουμε· πού πάμε, καθείς δεν ξέρει. — Πάντα εμπρός· επανέλαβεν αυτή θαρραλέως. Κ' εξηκολούθησαν ακόμη την πορείαν των, απειλούμενοι να καλυφθώσιν υπό της χιόνος, να συντριβώσιν υπό των χιονοστιβάδων ή ν' αποτελέσουν μέρος αυτών.
ΝΕΑΝΙΑΣ Τι βαρκαδόροι θάσαστε κ' οι δύο σας κακοί! Α' ΓΡΑΥΣ Γιατί; Β' ΓΡΑΥΣ Τράβα μπροστά και τσιμουδιά! Γ' ΓΡΑΥΣ Μ' εμέ θα βγάλη τη βραδειά! Β' ΓΡΑΥΣ Φάε μια χύτρ' από βορβούς και θα γενής θηρίο. ΝΕΑΝΙΑΣ Αλλοίμονό μου ο δύστυχος! τράβα και τράβα, να με κοντά στην πόρτα μ' έφερε! Β' ΓΡΑΥΣ Δεν μου γλυτώνεις• πάμε να κυλισθώ με σένα! ΝΕΑΝΙΑΣ Απ' το να σ' εύρουν δυο κακά, κάλλιο να σ' εύρη ένα!
ΓΟΝΖ. Θα κρεμασθή, σας είπα· αγκαλά κάθε ρανίδα άρμης, ορκίζεται το ενάντιο, και χάσκει πλατειά να τον καταπιή. ΑΝΤΩΝ. Ας πάμε σιμά στον βασιλέα να βουλήσωμ' όλοι μαζή του. ΣΕΒΑΣΤ. Πάμε να τον αποχαιρετήσουμε.
Να, πάρτε τα αυτά για το ευγενέστατέ μου. ΚΑΛΦΑΣ Άρχοντά μου, μας καθυποχρεώνετε. ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Άρχοντά μου! ω! ω! άρχοντά μου! Στάσου μια στιγμή, φίλε μου· αυτό το άρχοντά μου αξίζει κάτι τι· δεν είνε μικρός λόγος το άρχοντά μου. Να τι σας δίνει ο άρχοντάς σας. ΚΑΛΦΑΣ Άρχοντά μου, θα πάμε να πιούμε όλοι στην υγειά της υψηλότητός σας. ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Της υψηλότητός σας! ω! ω! ω! σταθήτε, μη φύγετε.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν