United States or Slovakia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Τούτη είναι η δική μας η Ακρόπολη· χάλασμα ρημασμένο, μα χάλασμα που σε βλέπει και σου μιλάει. Εκεί άλλος δε μιλάει παρά το Κόλι τη νύχτα. Εδώ πέτρες, χώματα, βράχοι, όλα μιλούν. Κοίταξε· μένουν ακόμα τοίχοι γεροί κι ακρέμνιστοι, κολλημένοι στους βράχους. Σεισμοί, φουρτούνες, Φράγκοι, Τούρκοι! Όλοι το χέρι τους έβαλαν!
Σ' αυτό απάνω έπεσε το μάτι της στον καθρέφτη της ταμπακέρας, πούχε ο Γιάννης τον καπνό του, και της φάνηκε, ότι είδε ένα ξένο πρόσωπο μέσα. Γύρισε να ιδή και δεν βλέπει κανέναν άλλον ξένον μέσα στο σπίτι. Τρόμαξε. Είταν αυτή μέσα στον καθρέφτη; Μα πώς είταν δυνατό!
Ημείς δια τον Σταυρόν Ανδρείως υπερμαχόμεθα Και σεις εβοηθήσατε Κρυφά τους πολεμούντας Σταυρόν και αλήθειαν. Διά να θεμελιώσητε Την τυραννίαν τιμάτε Τον Σταυρόν εις τας πόλεις σας, Και αυτόν επολεμήσατε Εις την Ελλάδα. Και τώρα εις προστασίαν μας Τα χέρια σας απλόνετε! Τραβήξετέ τα οπίσω· Βλέπει ο Θεός και αστράπτει Διά τους πανούργους.
Η ασχολία αύτη του φαίνεται ευχάριστος και υπερηφανεύεται αν λέγεται ότι δεν είνε εύκολον εις τον καθένα να εννοή όπως αυτός τας ιδέας. Αυτά λοιπόν απαιτεί και παρ' εμού και ζητεί τα πτερά τα οποία είχεν άλλοτε και προς τα επάνω παρατηρεί και τα προ των ποδών του δεν βλέπει.
Εάν τις βλέπει ότι αδυνατεί να πιστεύση εις τα θαύματα, πλατεία κέλευθος, και «έκαστος έχει τον κρίνοντα αυτόν». Καθώς είπον ήδη, εάν πιστεύοντες εις Θεόν, πιστεύομεν εις θείαν Πρόνοιαν επί της ζωής των ανθρώπων — και πιστεύοντες εις την θείαν εκείνην Πρόνοιαν πιστεύομεν εις το θαυμάσιον — και πιστεύοντες εις το θαυμάσιον, δεχόμεθα ως αληθή την ανάστασιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού — και πιστεύοντες εις την ανάστασιν εκείνην, πιστεύομεν ότι ήτο όντως ο Υιός του Θεού — τότε, όσον βαθέως και αν ακριβώμεν το ομοιόμορφον των φυσικών νόμων, έτι βαθύτερον κατανοούμεν την δύναμιν Εκείνου όστις τηρεί τους νόμους τούτους εις την παλάμην Αυτού την ακήρατον.
Να το μάλιστα το σπίτι, που η Στρατηγίνα βγήκε, κ' εψηφίσανε οι πολίτες την εφεύρεσι που βρήκε. Ας μη χάνουμε την ώρα• να προσμένουμε δεν πρέπει με τα ψεύτικα τα γένεια• γιατ' αν κάνη πως μας βλέπει ένας άνδρας τέτοιαν ώρα ημπορεί να τα τραβήξη, να τα βγάλη όλα φόρα!
Αυτό λοιπόν έλεγα, ότι δηλαδή όστις γνωρίζει τον ένα από τους δύο και τον βλέπει και έχει γνώσιν αυτού από την αίσθησιν, ποτέ δεν θα νομίση ότι αυτός είναι κάποιος άλλος τον οποίον γνωρίζει και βλέπει και επίσης έχει γνώσιν αυτού από την αίσθησιν. Δεν ήτο αυτό; Θεαίτητος. Μάλιστα. Σωκράτης.
Τα μάτια τους γιάλισαν φουσκωμένα στου πόθου τη λύσα· τα μαλλιά τους έφριξαν σαν της γάτας που ξάφνου βλέπει σκύλο νάρχεται καταπάνω της, και σ' όλων τα κατάχλωμα πρόσωπα ξωγραφήθηκε ο πόθος ο μανιακός της πιο ακόλαστης κι άγριας αγάπης. Λες και τους άναβε μέσα τους λάγνη μέθη.
Ας ακούσωμε. ΚΛΕΑΝΘΗΣ Ιδού η υπόθεσις της σκηνής. Ένας βοσκός είναι προσηλωμένος σε μια παράστασι που μόλις αρχίζει, όταν έξαφνα αποσπά την προσοχή του κάποιος θόρυβος στο πλάγι του. Στρέφεται και βλέπει ένα βάναυσον άνθρωπο που με πρόστυχα λόγια επρόσβαλε μια βοσκοπούλα. Ευθύς εξ αρχής παίρνει το μέρος του φύλου που όλοι οι άνδρες χρεωστούν να σέβωνται.
Αράδ' αράδα εις κάθε μια ρίχνει το μάτι ο Λάμπης Και δεν γνωρίζει πουθενά την ώμορφη την Πούλια, Και καρτεράει ολημερίς, όσο που πήρε η νύχτα, Και τριγυρίζει 'ς τα κλαριά, τα μονοπάτια πιάνει, Διαβαίνει απ' ταις νεροσυρμαίς, περνάει κι' από τη βρύσι, Παίρνει μια-μια ταις θημωνιαίς, τ' αλώνια αράδ'-αράδα, Κι' ολούθε βλέπει νηούς και νηαίς·...την Πούλια δεν την βλέπει. Ταχυά ξημέρωσε γιορτή.
Λέξη Της Ημέρας