United States or Vietnam ? Vote for the TOP Country of the Week !
Καθώς προτού νυκτώση, Μέσα εις τον κυανόχροον Αιθέρα, μόνος φαίνεται Λάμπων γλυκύς ο αστέρας Της Αφροδίτης. Καθώς μυρτιά υπερήφανος Απ' άνθη φορτωμένη Και από δροσιάν αστράπτει, Όταν η αυγή χρυσόζωνος Την χαιρετάη· Ούτω το κύμα Ικάριον Κουπούσα η βάρκα, βλέπει Σε εις τα νησία ανάμεσα Λαμπράν και υψηλοτάτην, Και αγαλλιάζει
Από τριγμούς γεμίζουν Απαύστως ολοτρίγυρα Μεγίστην πεδιάδα, Κανείς δε δεν εμέτρησεν Αυτών το πλήθος. Όμως οι κυνηγοί Βάνουν φωτιάν 'κεί μέσα, Κ' ευθύς από μίαν άκραν 'Πέρασ' η φλόγα εις άλλην Καίουσα τα πάντα. Πανέρημος, ξεσκέπαστη Αστράπτει τώρα η πλάτη Των υδάτων, εσκόρπισεν Ο άνεμος τα λείψανα Καπνού και στάκτης.
«Ω, πατρίς, την εκούσιον «Δέξου θυσίαν».... — Αστράπτει. — Σεισμός πολέμου ακούεται. Υπό τύμβον υψήνορα Ήρωος κοιμώνται. Επί το μέγα ερείπιον Η Ελευθερία ολόρθη Προσφέρει δύο στεφάνους· Έν από γήινα φύλλα, Κ' άλλον απ' άστρα. Στροφή Α Χλωρά, μοσχοβολούντα Νησία του Αιγαίου πελάγους, Ευτυχισμένα χώματα Όπου η χαρά κ' η ειρήνη Πάντα εκατοίκουν.
Ημείς δια τον Σταυρόν Ανδρείως υπερμαχόμεθα Και σεις εβοηθήσατε Κρυφά τους πολεμούντας Σταυρόν και αλήθειαν. Διά να θεμελιώσητε Την τυραννίαν τιμάτε Τον Σταυρόν εις τας πόλεις σας, Και αυτόν επολεμήσατε Εις την Ελλάδα. Και τώρα εις προστασίαν μας Τα χέρια σας απλόνετε! Τραβήξετέ τα οπίσω· Βλέπει ο Θεός και αστράπτει Διά τους πανούργους.
Κύτταξε πώς ο ήλιος Χρυσόνει τα πανιά των· Κύτταξε πώς το πέλαγος Από σπαθιών ακτίνας Τρέμον αστράπτει. Από τας πρύμνας χύνεται Γεμίζων τον αέρα Κρότος μυρίων κυμβάλων, Και μέσα από τον θόρυβον Ψάλματα εκβαίνουν· «Στάζουσι τα μαχαίρια μας, «Από το αίμα ακάθαρτον «Των χριστιανών· πριν πήξη, «Ελάτε, ελάτε εις νέον «Αίμα ας τα πλύνωμεν.
Και πόσον γίνεται φανερώτερον το απέραντον πένθος της ψυχής του, όταν από το άμορφον και αγνώριστον κρανίον αγαπημένου ανθρώπου του αστράπτει της φαιδράς παιδικής ηλικίας η ενθύμησις, η οποία, ως πικρά ειρωνία, σχίζει διά μίαν στιγμήν το σκότος, οπού τώρα τον χωρίζει από το φως της ζωής και από την θερμότητα των τρυφερών αισθημάτων.
Ιδού αστράπτει ο μαΐστρος κ' εκρήγνυται αποτόμως χιονώδης θύελλα, σκοτεινόν προβέντσο — χιονιά και κακό — θάλασσα κιαμέτι — Ωρύετο δε ο καπετάν-Φώκας, προσπαθών προς βορράν να θέτη πάντοτε την πρώραν του μπάρκου, μη διακρίνων ουδέ το δάκτυλόν του εκ της επελθούσης εν ημέρα πυκνής σκοτίας. Αλλ' η θύελλα ήτο απροσμάχητος κ' έστρεφε προς νότον το σκάφος.
Στροφή Α Ένας Θεός και μόνος Αστράπτει από τον ύψιστον Θρόνον· και των χειρών του Επισκοπεί τα αιώνια Άπειρα έργα. Κρέμονται υπό τους πόδας του Πάντα τα έθνη, ως κρέμεται Βροχή έτι εναέριος Εν ώ κοιμώνται οι άνεμοι Της οικουμένης. Αλλ' η φωνή του ακούεται, Φωνή δικαιοσύνης, Και η ψυχαί των ανόμων Ως αίματος σταγόνες Πέφτουν 'σ τον άδην.
Λέξη Της Ημέρας