United States or Norway ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ξέρω μονάχα πως είναι αληθινό αυτό που θα σας πω. ΓΙΑΓΙΑ Τι λοιπόν; Να, ο πατέρας είναι κακός, είναι κακός. ΓΙΑΓΙΑ Μπα παιδάκι μου καλό να σούρθη, τι είν' αυτά που λες για τον πατέρα σου! ΑΝΝΟΥΛΑ Ναι είναι κακός, είναι κακός. Μπροστά του αιστάνουμαι τον εαυτό μου τιποτένιο. Εκείνη η ματιά του, όταν με βλέπει τόσο άγρια τις στιγμές που του μιλώ με κάνει να χάνω τα λόγια μου.
ΑΝΝΟΥΛΑ Δεν ξέρεις, γιαγιά μου, πως δεν αγαπώ τον ύπνο : Εγώ δεν είμαι καμωμένη για να κοιμάμαι πολύ. Έπαψα να είμαι κακιωμένη μαζί σας, πατέρα μου. Κι ας μου κάματε τόσο κακό... ΦΙΝΤΗΣ Το μάλωμα δεν είναι κακό. Είναι μάθημα, Πρόσεξε άλλη φορά. ΑΝΝΟΥΛΑ Δε μιλώ καλέ για το μάλωμα. Το κακό που μου κάματε είναι άλλο.
Έμαθα πως ο Σταύρος έφυγε από το σπίτι, γιατί μάλωσε με τον πατέρα, έμαθα ακόμα πως η μητέρα μου αγαπούσε τόσο πολύ το Σταύρο, ώστε αρρώστησε ύστερ' από το φευγιό του κι αυτό στάθηκε η αιτία να πεθάνη. ΓΙΑΓΙΑ Ποιος σου τα είπε αυτά; Πες μου Αννούλα, ποιος σου τα είπε;
ΑΝΝΟΥΛΑ Θα σας βοηθήσω εγώ, γιαγιά μου. Για το χατήρι του Σταύρου πρέπει ν' ανεβήτε. Κ' ύστερα πάλι και γώ, δε θυμούμαι καλά καλά ποιά από τις απάνου κάμαρες είναι η παλιά του Σταύρου. ΓΙΑΓΙΑ Πάμε. Τρέχα όμως, Αννούλα, μια στιγμή και φώναξε της καμαριέρας, θα τη χρειαστούμε να μας βοηθήση. Δε θ' αργήσουμε μεις. Πάψη
Όλοι για παιχνίδι την έπαιρναν τη βαθειά και την τρυφερή εκείνη την αγάπη! Έκαμαν το σταυρό τους σαν άκουσαν την είδηση, κ' η μάννα μου, κ' η Αννούλα. Έκαμαν το σταυρό τους, και σύχασαν. Άμα είταν άγιος στη μέση, λόγος δεν έπεφτε κανενός. ...Σιγά σιγά ξανάρχισαν πάλι την ομιλία.
Εδώ για ν' αναγνωρίση κανείς τη θέση του χαραχτήρα αυτού, μέσα σ' ένα τέτοιο σπίτι, πρέπει να κουραστή λίγο για ν' αναζητήση τη μορφή του άλλου «θύματος», που επίδρασε στην Αννούλα, του «θύματος» που δεν περνά από τη σκηνή, μα που πέρασε στη ζωή, πρέπει να το ζητήση σε κάποιες γωνιές του σαλονιού που γίνεται το δράμα, ή σε κάποιες που μαντεύονται από μέσα.
Πρέπει πάντα να θυμάσαι τη μητέρα σου και να λατρεύης τη μνήμη της. ΑΝΝΟΥΛΑ Εγώ καλά καλά δεν την είχα γνωρίσει; τι φταίω εγώ που δεν την είχα γνωρίσει; Μονάχα, θυμάμαι κείνο το βράδι, που στείλατε και με πήρατε ξαφνικά από το σχολειό και μου αναγγείλατε πως η μητέρα μου είτανε άρρωστη βαρειά. Με φέρατε δω και τη βρήκα πεθαμένη.
«Το συμπαθητικό κοριτσάκι η Αννούλα» έγραφε το άρθρο, «παιδί του Φιντή τόσο αδύνατο, τόσο αισθαντικό οχεδόν απορεί κανείς πώς γεννήθηκε τόσο λεπτό και τόσο υπέρτερο από έναν τέτοιο πατέρα. Έχει όλες τις λεπτότητες των εξαιρετικών πλασμάτων, και ξέρει να σκέφτεται ποιητικά και ξέρει να σκέφτεται πένθιμα.
Και το καλό που σου συμβαίνει αυτη τη στιγμή είναι το πως, ανΤι να σε μαλλώσω για δεύτερη φορά, γι' αυτά που λες, προτιμώ να βγω όξω. ΓΙΑΓΙΑ Φεύγεις παιδί μου : ΦΙΝΤΗΣ Ναι, πάω στο εργοστάσιο. Θέλω να ρίξω μια ματιά στο γραφείο. Θα σου πω, γιαγιά μου, ένα πράμα, μα να μη με μαλλώσης. ΓΙΑΓΙΑ Μα γιαΤι να σε μαλλώσω; Είναι κακό αυτό που θέλεις να μου πης; ΑΝΝΟΥΛΑ Δεν ξέρω.
Δε σας είπα πως γυρίζει τώρα από χώρα σε χώρα; ΑΝΝΟΥΛΑ Εδώ όμως δεν ήρθε, Σταύρο. Δεν ακούστηκ' εδώ. Μπορεί να μην έρθή εδώ; θα το φέρη ο δρόμος του που λέγεται ανάγκη, και τότες αλίμονο σ' αυτούς που δεν το νοιώσουνε, δεν το περιποιηθούνε, δεν το ημερέψουνε... ΑΝΝΟΥΛΑ Μα πώς μπορεί να το ημερέψη κανείς; ΣΤΑΥΡΟΣ Μπορεί να το ημερέψη κανείς πριν έρθη στη χώρα.
Λέξη Της Ημέρας