Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 8 Ιουνίου 2025
Δουλεύει, κι όλο δουλεύει ο νους του Ρωμιού, όσο και να τονε βαραίν' η σκλαβιά· όσο μάλιστα τονε βαραίνει, άλλο τόσο δουλεύει. Στιγμή δεν ησυχάζει. Όλο σχεδιάζει, όλο σκαρώνει. Έχει, παραδείγματος χάρη, γείτονά του ο πατριώτης κάποιο Χαφούς Εφέντη.
Σκαρώνει μεγάλο στόλο στον Ευφράτη, κυριεύει κάμποσες χώρες της Μεσοποταμίας που του αντιστάθηκαν, περνάει τον Τίγρη, και κατεβαίνει στο Χτησιφώντα. Στήνει εκεί πολιορκία, μα αποτυχόντας σηκώνεται και περιοδεύει στην Περσική χώρα, να βρη το Σαπώρη. Γυρεύοντας όμως τον Πέρσο χάνει το δρόμο του, κι αναγκάζεται να μεταγυρίση. Άξαφνα ξεπροβάλλει ο Περσικός στρατός και τον παίρνει το κατόπι.
Πρίσκιλλα, 'γώ θα βαστάξω το κουτί κλειστό, κάνοντας ότι θέλω να τ' ανοίξω και συ μαζύ μου θα παλεύης δήθε για να μ' εμποδίσης. Λοιπόν καταλαβαίνετε τι θέλω; Η ΣΚΛΑΒΕΣ. Ναι! ΕΥΝΙΚΗ. Σαν μπήξω μια στριγγί, σεις από μέσα, ξεφωνίζετε και φεύγετε. . . Συ θα μ' ακολουθήσης. Πάμε! 1η ΣΚΛΑΒΑ. Όλο και τέτοιες ιστορίες του σκαρώνει. . . 2η ΣΚΛΑΒΑ. Ποιος ξέρει τι να του ζητήση Μελετάει η κυρία. . .
Κατόπιν τα σκαρώνει πάλιν με την άλλην, και γυρίζει πίσω την αρραβώνα εις αυτήν. Ακολούθως πετά τα σημάδια της Σμαράγδως και τα σάζει πάλιν με την Αφέντραν. Και ήτον εύμορφος γαμβρός, να έχη ζωήν, και τον αγαπούσαν και η δυο. Από την άλλην ήτο βεβαίως πλέον εύμορφος, εφρόνει η Αφέντρα, άσπρος, γαλανός, κοκκινοροϊδίτης.
Τι να κάμη όμως που δεν του ερχότανε ν' αφήση την αγαπημένη του Ιταλία! Σκαρώνει λοιπόν άλλη μεγάλη εκστρατεία με τον ευνούχο το Ναρσή στρατηγό. Παράξενος ευνούχος αυτός. Μικρόσωμος, αλλοίμονος, πονηρός και γυναικομαθημένος, κι ως τόσο είχε σωστά αντρίκια προσόντα η ψυχή του. Από ταμίας του παλατιού έγινε στρατηγός ο Ναρσής.
Αλλά πάλιν έλεγε: — Ξέρ' κανένας, τι σκαρώνει ο Ζερζεβούλης;
Κοντά στο νου πως την είχε ανάγκη η αποσταμένη Ρώμη τη βοήθεια του Βυζαντίου. Πέφτει στον πειρασμό ο φιλόδοξος Λέοντας, σκαρώνει στόλο από 1113 καράβια, και μ' εκατό χιλιάδες άντρες στέλνει το γυναικάδερφό του Βασιλίσκο να καταδαμάση τους Βαντάλους. Ανάξιος όμως άνθρωπος ο Βασιλίσκος δεν άργησε να δείξη την ανικανότητα του στον κόσμο.
Χτυπάει λοιπόν κάτω ορθοδοξία και συντηρητισμό και σκαρώνει δικό του δόγμα κι αυτός, περίπου όμως σαν ταρειανικό· πως είναι δηλαδή ο Χριστός και θεϊκός κι ανθρώπινος, κ' η Παναγιά μητέρα του ανθρώπινου του Χριστού, μα όχι και του θεϊκού . Μ' άλλους λόγους, άνθρωπος ο Χριστός, με θεία ψυχική δύναμη.
Κ' είχα ένα φόβο, μιαν υποψία . . . έλεγα ναφήσω το βοτάνισμα, νάρθω, να τρέξω, στον μπαχτσέ 'πίσω . . . Κ' έλεγα, ο εξαποδώ κάτι μου σκαρώνει, κάτι μου μαγειρεύει . . . Και δε μούκανε καρδιά, ναφήσω τη δουλειά, το έρμο! Ωχ! δίκηο έχεις, ό,τι και να πης, χριστιανή μου. Αχ! αχ! τι αμαρτίες!
Ζωγραφιές μαζεύουμε, και τίποτις άλλο. Μα αυτό δεν πάει να πη και πως δε νοιώθουμε κόσμο. Παιδί δεν είνε που δε σκαρώνει ένα μικρόκοσμο γύρω του, με τους φίλους του, με τους εχτρούς του, άλλους να του ζητούνε δανεικά, άλλους να τονε ζουλεύουν, άλλους να τον κατατρέχουν, κι άλλους να τονε διαφεντεύουν. Παιδί δεν είνε που δεν έχει τις συλλογές του, τις πίκρες, τις στενοχώριες.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν