United States or New Zealand ? Vote for the TOP Country of the Week !


ΣΤΡΕΨΙΑΔΗΣ Φίλε μου, εγώ σ' έστειλα να μάθης, μα τον Δία, στα δίκηα αντιλογία• εκτός αν συ με πείσης πως είνε δίκηο επίσης να τρώη ο γονηός ραβδιές κι' απ' τα παιδιά του ακόμη ΦΕΙΔΙΠΠΙΔΗΣ Εγώ θαρρώ πως θα πεισθής και τίποτα δεν θα μου πης, αν θέλης να μ' ακροασθής. ΣΤΡΕΨΙΑΔΗΣ Λέγε, ν' ακούσω δέχομαι ποιαν έχεις τάχα γνώμη.

Σαν πέρασαν τα κλάματα κ' οι ραβδιές, άλλο πια δεν άκουγε ο Παυλής παρά τα γέρικα τα μουρμουρητά από μπρος, πουλιά και τζιτζίκους στα δέντρα, πετεινούς κι ορνίθια στη γειτονιά, και τα περονομάχαιρα που χτυπούσανε στρώνοντας το τραπέζι στη μεγάλη την κάμαρα. Φωνάζει άξαφνα ο νωνός του, που γυρίζει μέσα στον ήλιο.

Μήπως θυμώσει ο βασιλιάς τηράξτε και μας βλάψει, 195 κι' είναι ο θυμός του φοβερός, και τούδωκε εξουσία ο Δίας, και τον αγαπάει αφτόνε ο γιος του ΚρόνουΜα όπιο θωρούσε απ' το λαό να σκούζει, του τραβούσε μια δυο ραβδιές, και τούλεγε με θυμωμένα λόγια «Βρε μη κουνιέσαι κι' άκουγε τους άλλους τι θα πούνε, 200 πούναι απ' τα σένα ανότεροι!

Τότε έκραξε δύο σκλάβους και τους λέγει· πιάσετέ την, βάλλετέ την κατά γης γυμνήν με το υποκάμισον και δώσατέ της εις το στήθος και εις τα μηριά τόσες ραβδιές, έως που να τρέξουν τα αίματα· έπειτα να την αποκεφαλίσατε και να την ρίξητε εις τον Τίγρην ποταμόν. Και όταν οι Αραπάδες άρχισαν να με δέρνουν, εφώναζα έλεος και συμπάθειαν.

Έτσι είπε, και τους άρχισε ραβδιές, κι' οι Τρώες όξω τραβούσαν, γιατί βιάζουνταν να ξεκινήσει ο γέρος. Πήγε έπειτα και φώναξε με τις βρισές τους γιους του, τον Πάρη και τον Έλενο, το θεϊκόνε Αγάθο, τον Πάμμο, το βροντόφωνο Πολίτη και τον Πόθο, 250 το Δήφοβο κι' Αντίφονο, το Διο το ζηλεμένο. Αφτούς φωνάζει τους εννιά και τους προστάζει ο γέρος «Ομπρός, χαζοί κακά παιδιά, σαλέψτε!

Μερικές ραβδιές, και συνέφερε ο παπάς. Σαν τρελλός φώναζε ο δύστυχος. Ώσπου άρχισε να καταριέται, και φοβήθηκαν τις κατάρες του, και τον άφησαν κ' έφυγε, και μήτε ξαναφάνηκε μήτε ξανακούστηκε πια. Ζητούν ύστερα να ξελιγοθυμήσουν την κερά Πιπίνα, μα πού να ξελιγοθυμήση! «Να φωνάξουμε τον Επίτροπο», φωνάζει ένας, και ξυπνάει αμέσως η πιτρόπισσα! Άρχισε να κάμνη την τρελλή.

Κ' έρχεται μαζί του κ' η καταχνιά σα σύννεφο που το φυσούν οι ανέμοι. Σήκω, καημένη, και πάμε μέσα να προσκυνήσουμε. Ο Χάρος πρέπει να είνε και μαζεύει πάλι διαβάτες για τον άλλο τον κόσμο. Περμ. Τίποτις δε βλέπω, και του κάκου με τρόμαξες. Τι να είνε, ως τόσο οι θεοσκότεινες αυτές οι ραβδιές που τινάζουνται από πάνω κι ίσια στο δρόμο μας πέφτουν!