United States or British Virgin Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
Το αλφάβητον κάθε γλώσσας πρέπει να έχη τόσα ψηφία, όσαις είναι κι η στοιχιακαίς του φωναίς. τα περισσότερα, ή ολιγώτερα δεν φέρουν άλλον καρπό στο γράψιμο από σύγχισιν και σκοτούραν. ορθογραμμένη λέξη είναι εκείνη, οπού η προφορά, από το αράδιασμα των ψηφιών της, δεν παραλλάζει από εκείνην, οπού συνηθιέται στην ομιλίαν. κι' όποιος γράφει αλλοιώς από ότι προφέρει, δεν ορθογραφεί, κι όποιος γράφει αλλοιώς απ' ότι κραίνει, και προφέρει τα γραμμένα σαν πως δεν κραίνει, κάνει διπλόν κι' ανωφέλευτον κόπον. ζωγραφίζει γαλάζιο τριαντάφυλλο, οπού δεν είναι στον κόσμο, για να έχη χρείαν από κόκκινα μυτογιάλια για να το ιδή. καθώς θελά το ήβλεπε με γυμνά τα μάτια στο φυσικό του χρώμα.
Εκεί παίρνεις το σκαλιστήρι, σκαλίζεις, και βρίσκεις τι λογής χώμα είναι αυτό που θρέφει το έθνος. Εδώ είναι άλλη η δουλειά μας. Εδώ να δούμε σαν τι καρπό μας βγάζει αυτό το δέντρο. Πόση θροφή έχει μέσα του, και πόση σαπίλλα. Ως την ώρα θαρρώ δεν την αξιωθήκαμε τη θροφή. Ο Θεός να μας φέρη και στα κλωνιά που καρποφορούν, και να μας γλυτώση από την πείνα.
Ο κόλακας τη γλώσσα, Που σ' επαινάει σε τόσα, Κινάει από σκοπό του Για μόνο διάφορό του. Του κόλακα τ' αχείλια Εκεί πού σ' επαινούν, Εκεί σε περιπαίζουν, Και σε καταφρονούν· Και σε επαινάει πάντα Με τέλος και σκοπό, Για ν' απολάψη μόνον Ωφέλεια και καρπό.
Στείλε το ματωμένο Στα μακρυνά τ' αδέρφια μας τον τρύγο σου να φέρη Ωσάν πρωτόλουβον καρπό, μαζύ με τώνομά σου. Ο Βακογιάννης στα ριζά, και πλεύρα ’ς το γεφύρι Της Αλαμάνας, Πανουριά, θα στήσω τον Καλύβα. Εις τη Δαμάστα μένω εγώ, σας το ζητώ για χάρη, Κι' όταν αρχίσουνε... Σιωπή!... μου κάστηκε πως είδα Σαν έναν ίσκιο να διαβή... Εσ' είσαι, μωρέ Μήτρε; — Εγώμαι, καπετάνε μου.
Ο κόλακας τη γλώσσα, Που σ' επαινάει σε τόσα, 1030 Κινάει από σκοπό του. Για μόνο διάφορό του. Του κόλακα τ' αχείλια Εκεί που σ' επαινούν, Εκεί σε περιπαίζουν, 1035 Και σε καταφρονούν· Και σε επαινάει πάντα Με τέλος και σκοπό, Για ν' απολάψη μόνον Ωφέλεια και καρπό. 1040 Α λ ο υ π ο ύ, και Λ ι ο ν τ ά ρ ι. Η Αλπού σε κάπια μέρη, Που μια ημέρα γύραις φέρει, Και θροφή ζητάει να βρη,
Και καθώς φουσκωμένο ποτάμι συνεπαίρνει και κατεβάζει στους αγρούς από γέρικα βουνά και δάση πολύτιμο υλικό, και δυναμώνει τη γης και της φέρνει νέα βλάστηση και νέο καρπό, έτσι κ' οι δικές μας οι παραζάλες, από τους Μακεδόνους και κάτω, κατεβάσανε στην Ανατολή ταπομεινάρια της Ελληνικής ζωής, κ' έρριξαν εκεί παχύ καταπάτι για το δέντρο που μόλις φύτρωσε, κι άρχισε να θεριεύη και ν' απλώνη παντού τα σωτήρια κλωνιά του.
Πραγματικά το φυσικό δίκαιο μας διδάσκει να φονεύουμε τον πλησίον μας κ' έτσι γίνεται σ' όλη τη γη. Εάν εμείς δεν κάμνουμε χρήση του φαγώματος των εχθρών μας, τούτο οφείλεται στο ότι βρίσκομε άλλη άφθονη τροφή. Αλλά σε σας δε συμβαίνει το ίδιο. Βέβαια αξίζει περισσότερο να τρώγη κανείς τους εχθρούς του παρά ν' αφήνη στα κοράκια τον καρπό της νίκης του.
ΕΥΝΙΚΗ. Μόλις μπορεί κανείς να ξεχωρήση. . . Πού είνε;. . . Δεν τον βλέπω. . . Κι' η λυχνία θε να σβύση. ΑΓ. ΔΗΜ. Αυτή! Αυτή! Τ' ήρθες εδώ να κάνης;. . . Όχι! δε θα σ' αφίσω να πεθάνης. Κανείς αμπέλι δεν φυτεύει χωρίς απ' τον καρπό του να γυρεύη και τη δροσιά. . . ΑΓ. ΔΗΜ. Τι θες μ' αυτά να πης τα λόγια; ΕΥΝΙΚΗ. Ω! με καταλαβαίνεις.
Κατόπ' είδα τον Τάνταλον, φρικτά βασανισμένον, ορθόν 'ς την λίμνη• τώγγιζεν εκείνη το πηγούνι• εδίψα, αλλά δεν πρόφθανε να πάρη καν ρανίδα• λαίμαργα ως έσκυφτε να πιή ο γέρος, εχανόνταν 585 το νερό κάτω ρουφηκτά, και γύρω του εις τα πόδια γη μαύρη εφανερόνονταν φρυμμένη από την μοίρα. και υψηλά δένδρα επάνωθε κρεμούσαν τον καρπό τους• απιδιαίς ήσαν, ροϊδιαίς, λαμπρόκαρπαις μηλέαις. και με συκιαίς γλυκόκαρπαις εληαίς θυμό γεμάταις. 590 και όσαις εξάμονε φοραίς ο γέρος να ταις πιάση. ταις έπαιρνεν ο άνεμος 'ς το σκιοφόρα νέφη.
ΧΟΡΟΣ Πολύ ωμοβόρα επιθυμιά σε σπρώχνει φονικό να κάμης, που πικρό θε να ’χη τον καρπό, γιατί ’ναι ασυγχώρητο το αίμα τ’ αδερφικό. ΕΤΕΟΚΛΗΣ Γιατ’ η κακιά κατάρα του καλού πατρός μου μου λέει, καθώντας δίπλα μου μ’ άκλαυτα μάτια πως κέρδος μια ώρ’ αρχύτερα θε να ’ναι ο χάρος.
Λέξη Της Ημέρας