United States or Réunion ? Vote for the TOP Country of the Week !


Όταν βαδίσης την οδόν του καθήκοντος, επαναπαύου εις αυτόν μετά της μεγαλειτέρας εμπιστοσύνης. Και ο Ιησούς ούτε καν υπενίσσεται τον φαινομενικόν κίνδυνον τον οποίον διατρέχει. Ο κίνδυνος ο μη εκζητηθείς είναι η σωτηρία.

Καθώς ανεμοστρόβιλοι και κεραυνοί ξεσπάνουν εκεί απ' όπου την αυγήν ο ήλιος πρωτολάμπει, το ίδιον τώρα, — βάσανα καινούρια ξεφυτρόνουν απ' την πηγήν που έλεγες πως θάλθη η σωτηρία. Μόλις την ράχιν οι εχθροί μας έδειξαν, διωγμένοι απ' του Δικαίου το σπαθίτο χέρι της Ανδρείας, κι' ο αρχηγός των Νορβεγών την ευκαιρίαν βλέπει, και με νεόπαστρα σπαθιά και με συμμάχους νέους αρχίζει νέαν έφοδον.

Πού όμως και πώς, ας ακούσωμεν με προσοχήν, μήπως παραπλανηθώμεν από αυτόν. Λέγε λοιπόν. Λοιπόν εγώ επιθυμώ πάλιν να αναθεωρήσωμεν τι φρονούμεν ότι είναι δι' ημάς η ορθή εκπαίδευσις. Διότι, καθώς εγώ μαντεύω τόρα, εις την ασχολίαν αυτήν, καλώς ασκουμένην, έγκειται η σωτηρία τούτου. Σπουδαίον είναι αυτό που λέγεις.

Τους δε ονομαζομένους άρχοντας τόρα τους ωνόμασα υπηρέτας των νόμων, όχι διά να καινοτομώ εις τας λέξεις, αλλά διότι νομίζω ότι με αυτό προ πάντων υπάρχει σωτηρία εις την πόλιν και το αντίθετον. Δηλαδή εις όποιαν πόλιν κυριαρχείται και ακυρώνεται ο νόμος, βλέπω ότι η καταστροφή της είναι ταχεία.

Το ξέρεις πως θα φρενιάσουν, και γι' αυτό μου το λες. Μήτε να την ακούσουνε δε θα καταδεχτούν τη φτωχική προξενειά μου. Με τρώγ' η αγάπη σου, Αρετούλα, και σωτηριά πια δε βλέπω άλλη παρά το ναι σου και την κρύφια στεφάνωση. Αρετ. Να μην τύχη και σε ξανακούσω, καημένε! Να με κλέψη, λέει! Χριστός και Παναγιά! Στεφ.

Υπάρχει όμως μία μόνη σωτηρία εις αμφότερα ταύτα, να μη ασκώμεν την ψυχήν άνευ του σώμα- τος μήτε το σώμα άνευ της ψυχής, ίνα ούτω υπερασπιζόμενα το έν C. | κατά του άλλου γίνωνται ισόρροπα και υγιά.

Όλη την ημέρα κάθεται στην κάμαρή της και φροντίζει για τη ψυχή της, προετοιμάζεται για καλόγρηα. ΝΙΚΟΣΑν ήξερα, κύριε Φλέρη, πως θα γίνω αφορμή να τη μαλλώσετε . . . ΦΛΕΡΗΣΚάνατε πολύ καλά. Ένα κορίτσι πρέπει νάνε κορίτσι. Έχει καιρό να φροντίση για τη σωτηρία της ψυχής της . . . ΜΙΣΤΡΑΣΔιάβολε!. Πάει να πη, κοκκώνα μου, πως για τη ψυχή του κανένας φροντίζει μαζή με τη διαθήκη του.

Εγώ όμως, αντίθετα, έπεσα ακόμη πιο χαμηλά, πιο χαμηλά… Με έπιασε όμως κάτι σαν τρέλα. Τώρα όμως άνοιξα τα μάτια και βλέπω πού βρίσκεται η πραγματική σωτηρία.

Εκεί πέρα βρισκόταν ίσως η σωτηρία του. Χελιδονοφωλιές, που με τον καιρό είχαν πάρει το χρώμα της πέτρας, βρίσκονταν σε παράταξη, σαν διακόσμηση, ανάμεσα στη σκεπή και στα παραθυράκια του μικρού σπιτιού.

Εκείνος την έβλεπεν απορών και την καθησύχαζε με λόγους μειλιχίους. Μικρόν κατά μικρόν η ψυχική τρικυμία κατηυνάζετο. Οι παροξυσμοί εγίνοντο σπανιώτεροι. Το αόρατον άστρον, εις ό ανεφέροντο ενίοτε οι οφθαλμοί της ψυχής, εθαμβούτο ολονέν, ωχρία, αποβάλλον βαθμηδόν την προτέραν λάμψιν, τότε δε μία γαλήνη ευεργετική, σωτηρία, εγέμιζε την καρδίαν της.