United States or Niger ? Vote for the TOP Country of the Week !


Η δικαιολογία για ένα χαρακτήρα σ' ένα μυθιστόρημα είναι όχι πως οι άλλοι άνθρωποι είναι ό,τι είναι, αλλά πως ο συγγραφεύς είναι ό,τι είναι. Αλλοιώτικα το μυθιστόρημα δεν είναι έργο Τέχνης. Όσο για τον v. Paul Bourget, τον δάσκαλο του Roman psychologique, κάνει λάθος να φαντάζεται ότι οι άνδρες και οι γυναίκες της νέας ζωής μπορούν ν' αναλυθούν επ' άπειρον σε μια σειρά αναριθμήτων κεφαλαίων.

ΝΙΚΟΛΕΤΑ Τι βγαίνει απ' όλα αυτά; ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Μου έρχεται να σκάσω όταν βλέπω αμόρφωτες γυναίκες. Κα ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Θα έκανες καλύτερα να τους εξεκούμπιζες από δω όλους αυτούς τους κυρίους με τις μωρολογίες των. ΝΙΚΟΛΕΤΑ Και προ πάντων εκείνον τον κρεμανταλά το δάσκαλο του σπαθιού που μου γεμίζει σκόνη όλο το σπίτι.

Εφτά ολόκληρα χρόνια πέρασαν, κι' όταν ήλθε ο καιρός να τον πάρη από της γυναίκες, ο Ρόχαλτ εμπιστεύτηκε τον Τριστάνο σ' ένα γνωστικό δάσκαλο, τον καλό ιπποκόμο Γκορνεβάλη. Ο Γκορνεβάλης σε λίγα χρόνια του έμαθε όλες της τέχνες, που πρέπουνε στους βαρώνους.

Τέτοιο φάντασμα δεν είδες μαθές; Δεν ξαπλώθηκες ποτέ σου σε τέτοιον τάφο; Καλότυχος άνθρωπος! Δεν είδες λοιπόν δάσκαλο, δεν πήγες ποτέ σου στο «Ελληνικό»! Εγώ καθώς βλέπεις, έμεινα εκεί ξαπλωμένος τέσσερα χρόνια. Τι λέγω τέσσερα!

Θα το 'ξηγήσης με τον νου και δε θε να λαθέψης· γιατ' όποιος έχει δάσκαλο το νου σε κάθε κρίση, εκείνος είνε πάντα του καλός ονειροκρίτης.

Κα ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Θάκανες καλύτερα αν φρόντιζες να παντρέψης την κόρη σου, που περνάς ολοένα η ηλικία της. ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Θα φροντίσω να παντρέψω την κόρη μου, όταν θα βρεθή ο κατάλληλος γαμβρός γι' αυτήν. Τώρα φροντίζω να μάθω τα ωραία πράγματα. ΝΙΚΟΛΕΤΑ Μου είπε ακόμα, κυρία, πως πήρε σήμερα κ' ένα δάσκαλο της φιλοσοφίας. ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Μάλιστα.

Αυτός, ταγμένος στις Ομολωΐδες πύλες, ένα σωρό βρισιές ψάλλει για τον Τυδέα, τον αντροφόνο και της πόλεως ταραξία τον πιο μεγάλο δάσκαλο κακών για τ’ Άργος, της Ερινύας κλητήρα, υπουργό θανάτου, του Αδράστου συμβουλάτορα των κακών τούτων° κ’ ύστερα πάλι στρέφοντας στον αδελφό σου με μάτια ’νάστροφα τον κράζει «Πολυνείκη» χωρίζοντας σε δυό στο τέλος τ’ όνομά του.

Τέλος φέρνουνε δάσκαλο για τα παιδιά τουςκαι ν ά τ η ν η κ ο ι ν ό τ η τ α. Πρέπει, στην Ελλάδα ναφίσουν ελεύθερα ξανά τις κοινότητες να φυτρώσουν.

Συγχρόνως είχε πλησιάσει και η Σαϊτονικολίνα και με ήμερον γλώσσαν παρέστησεν εις τον υιόν της ότι έκαμε μέγα αμάρτημα: — Πώς δεν έρριξ' ο Θεός φωτιά να μάςε κάψη, παιδί μου! Ο Μανώλης την ήκουε, κάτω νεύων, έτοιμος να κλαύση. Δεν ήξερε κιαυτός πως τώπαθε. — Μάνα μου, ντροπή! του έλεγε ταπεινοφώνως η μητέρα του. Ακούς να φοβηθή και να τα χάση πως είδε το δάσκαλο!

Τόβλεπα θεοφάνερα πως σε λιγάκι θα γράφω και γω σαν το δάσκαλο. Μα και σαν τον Όμηρο, φίλε μου!.... .... Μ' άκουγε ο γέρο Βασίλης στην Ξέταση, σαν πέρασε κείνος ο χρόνος, και δάκριζαν τα μάτια του από τη συγκίνηση. Κ' η γριά η καημένη με κοίταζε και δε χόρταινε. Θα προκόψη αυτό το παιδί, έλεγαν όλοι! Παράξενο το βράδυ εκείνης της Κεριακής που ξετάστηκα. Η θάλασσα φαινότανε σα λιγοθυμημένη.