Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 12 Ιουνίου 2025
Δεν είπαμε πως ο λαός ξεχνάει τόσα και τόσα που του μαθαίνουν οι δασκάλοι; Θαρρείτε πως δεν έχει το λόγο του κι αφτό; Έχει το λόγο του, και σαν τα ξεχνούνε και σαν τα διορθώνουνε. Κ' έτσι πάντα και πάντα θα είναι, και δε γίνεται, δε γίνεται αλλιώς. Δε γίνεται! Δεν πρέπει να νομίζουμε και να λέμε πως μόνο στην Ελλάδα ακολουθούνε αφτά.
Μην τακούς αυτά που μας τσαμπουνίζουν οι δασκάλοι για τη μαύρη τη Μοίρα που βύθισε το Έθνος σε μύρια βάσανα και μαρτύρια. Αυτά όμως τα λέμε άλλη φορά. Ας έρθουμε στον Μπραΐμη. Είτανε Ρωμιός ο Μπραΐμης, μα με τη βία αυτός δεν τούρκεψε. Και μήτε παιδομαζεμένος δεν είταν. Ηλία τον έλεγαν. Ο χαδεμένος ο γυιος ενός Προεστού. Πλούσιος ο πατέρας του. Ως κ' οι τούρκοι τονε φοβούνταν.
Μα είχαν κι άλλα χρέη· σαν τίναζαν π. χ. ψεγαδιάσματα η μια φατρία της αλληνής, αυτοί τους τα στιχουργούσανε. Για την αγαλματική δε λέμε τίποτις, επειδή ξεψύχησε κι αυτή μαζί με την αρχαϊκή ζωή και με τους γυμνικούς αγώνες που την έθρεφαν κι αν έμνησκε ακόμα κάποια όρεξη στον κόσμο για γυμνές ομορφιές, την έπνιγε το χριστιανικό το μίσος προς κάθε «αφομοίωμα».
Νά σου ο Τυδιάς το τι είτανε, μα γέννησε το γιο του χειρότερό του στο σπαθί, καλύτερο στους λόγους!» 400 Είπε, μα λέξη ο δυνατός δεν έβγαλε Διομήδης, τι σα στρατιώτης τ' αρχηγού σεβάστηκε το λόγο. Όμως του Καπανέα ο γιος γυρίζει και του κάνει «Ψεφτιές μη λες, τ' Ατρέα γιε, και ξέρεις την αλήθια. Ναί, εμείς απ' τους πατέρες μας πολύ πιο παλικάρια 405 λέμε πως είμαστε.
— Και η δουλιές πως πάνε, Σοφοκλή; — Λαμπρά! αν και τας αμέλησα ολίγον ένεκα της πολιτικής. Έχω όμως αυτήν, έχω εκείνην, έχω μίαν άλλην . . . Και μου έδωκε διαφόρους λεπτομερείας περί αυτών, ως οσονούπω περατουμένων, προσθέσας εν τέλει — Μίαν άλλην ώραν τα λέμε καλλίτερα.
Ψυχή και γλώσσα είναι το ίδιο. Τι λες τώρα να σημαίνη αφτό το παραμύθι: Είναι αξιόλογο παραμύθι και μπορεί ο καθένας όπως θέλει να το πάρη· ο καθένας μπορεί να πη πως είναι ίδιος του μεγαλοπολίτης και μικροπολίτες οι άλλοι. Είναι μαργιόλικο παραμύθι κ' έχει το νόημά του κι αφτό. Η ποίηση κ' η φιλοσοφία, το δράμα και τα ρομάντσα, η φιλολογία, σαν που λέμε, είναι το γυαλί.
Κα ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Είνε λόγια γνωστικά, ενώ η ζωή που κάνεις δεν είνε καθόλου γνωστική. ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Δε σου μιλώ γι' αυτό, σου λέω. Σ' ερωτώ, αυτά που μιλώ μαζί σου, αυτά που λέω τώρα, τι είνε; Κα ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Κολοκύθια! ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Όχι, δεν είνε κολοκύθια· αυτά που λέμε οι δυο μας, η ομιλία που κάνομε αυτή τη στιγμή. Κα ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Αι! ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Πώς τη λένε την ομιλία αυτή που κάνομε;
Οι πέπλοι των ακινητούσαν στον αέρα. Η ψυχή των δεν πρόφτασε να γευτή το φαρμάκι που λέμε ωραίο. Τότε, εσύ που είχες στα χείλη σου τη νικοτίνη τόσων αντρών, τη γεύσι τόσων σπασμένων ποτηριών — εσύ που τα ήξερες όλα και το κακό δεν μπορούσε νάνε μπροστά σου παρά μια παληά ιστορία που φέρνει νύστα — τότε —
ΑΓΓΕΛΙΚΗ Το καθήκον κάθε κόρης έχει τα όριά του, κυρία μου, και ούτε η λογική ούτε οι νόμοι μπορούν να εκτείνουν τα όριά του αυτά εις κάθε πράγμα. ΜΠΕΛΙΝΑ Σαν να λέμε, η επιθυμία σου είνε να παντρευτής, εννοείς όμως να διαλέξης μόνη σου τον άντρα σου.
— Τώρα δεν θα σε λέμε πλεια: η θεια Μυγδαλίτσα το Καράβι, είπεν ο μικρός ποιμήν, ως εξ εμπνεύσεως μετατρέπων επί το αστείον την συγκινητικήν τελευταίαν αυτήν σκηνήν. Ποτέ δεν θα το λησμονήσω! Και μόνον η ανάμνησίς του με γοητεύει και τώρα ακόμη. Τι εύμορφον Πάσχα! Νομίζω ότι έκτοτε δεν είδα πλέον τοιούτο φαιδρόν, τοιούτο μελωδικόν κ' ευώδες Πάσχα.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν