Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 12 Ιουνίου 2025
Μια όμως αιτία πρέπει ναναφερθή από τώρα, και σαν κυριώτερη που είναι, κ' επειδή έχει στενή συγγένεια με το χριστιανικό κίνημα που θα ιστορηθή όπου κι αν είναι. Δηλαδή η δύναμη που σήμερα τη λέμε Πίστη , μα όχι κι όλως διόλου σωστά, επειδή Πίστη καθώς ο Παύλος την εννοούσε, και καθώς μερικοί από τους τωρινούς Ευρωπαίους την έχουν, τέτοια πίστη ο Ρωμιός δεν την πολυόννοιωσε.
Τούπαν πως τα νερά της λίμνας τα σουρώνει ή καταβόθρα και βρίσκει άλλες καταβόθρες κάτου, κι άλλες παρακάτου, κ' ετρούπησαν τα σωθικά του Ταΰγετου τα νερά, κ' εξέσπασαν δωκάτου στο Βαθυλάκωμα που το λέμε. Αφογκράζεται ο Αργύρης μανοιχτό το στόμα. Μια νυχτιά παίρνει κι απαρατάει του Μπέη τα πρόβατα στο μαντρί, και κατεβαίνει στη λίμνα.
Με τέτοια μέτρα πώς να βασταχτούν τα φιλοσοφικά και τα νομικά καταστήματα της Αθήνας; Στείρεψε μονάχη της η πηγή εκείνη, που όσο και να τη λυπούνται οι ξένοι κ' οι σκολαστικοί, για τα μας είταν άγιο πράμα που γκρεμήστηκαν, πρώτο, επειδή ο κλασσικισμός είχε πια τελειωμένη τη δουλειά του στον κόσμο, κ' ύστερα, επειδή οι πατριώτες εκείνοι δεν περιοριζόντανε στη φιλοσοφία τους, παρά ονειρεύουνταν και μεγαλήτερες, και πιο κοσμικές δόξες, να πέση δηλαδή το χριστιανικό κράτος του Κωσταντίνου και να ξαναθρονιαστή στην Ανατολή το ιδανικό του Ιουλιανού, σα να λέμε το χάος.
Έπειτα, καθώς ξηγήθηκε παραπάνω, φυσιολογικά μιλώντας, η φυλή μας άλλο παρά όφελος δεν μπορούσε νάχη με τη Γοτθική αυτή ανακατωσιά. Κι αν είτανε και βάρβαροι, ήξερε πάντα η Ρωμιοσύνη και τους έκαμνε δικούς της με τον καιρό τους τέτοιους, κι απόδειξη που μετά μερικούς αιώνες μήτε σημάδι Γότθου δεν απόμεινε μέσα στο Γένος. Δε λέμε πως δεν έπαθε μερικά δεινά από τους Γότθους η Ρωμιοσύνη. Έπαθε.
Ας φανταστούμε που ο κόπος μας δεν πήγε του κάκου, που τόντις κοντέβει η μέρα που όλοι μας μαζί θα μιλούμε την αρχαία, θα λέμε τους αρχαίους τύπους, θα κλίνουμε ο πατήρ, τοις πατράσι, θάχουμε απαρέφατο· θα ξέρουμε μόνο κάθημαι κι όχι κάθουμαι, ετοίμη κι όχι έτοιμη, ήκουσα κι όχι άκουσα. Ας υποθέσουμε μάλιστα που αφτή η μεγάλη μέρα έφεξε πια σήμερα. Να μας όλους που ελληνίζουμε και πάμε.
Και τους φόρους έχουμε χρέος να τους πληρώνουμε ταχτικά, οι ελεύθεροι Έλληνες, όπως οι σκλαβωμένοι τις συνεισφορές τους για το στρατό και το στόλο. Λέμε πως το έθνος μας είναι φτωχό και χρήματα δεν έχει για να πορεύεται και να κάμει και τους μεγάλους σκοπούς.
Τώρα που είναι απλόχρονα, είναι ανάγκη να λέμε έτοιμη, για τον ίδιο λόγο που έλεγαν οι αρχαίοι έτοιμος. Όσο απλόχρονο είναι το οι, τόσο απλόχρονο είναι σήμερα και το η · πολύ σωστά προφέρνετε όλοι σας έτοιμι κι όχι ετοίμι , ακόμη κι αν τύχη να πήτε ετοίμι . Ετοίμι δεν το κάμνετε ποτές.
Δεν ταιριάζει να τις το λέμε. Εγώ ντρέπομαι να μιλώ για γλωσσολογία και γραμματική με τις κυρίες, γιατί θα μοιάζω δάσκαλος και δεν είναι και δουλειά τους. Παιδιά, άλλο πρέπει να τις πούμε. Να τις πούμε πως γράφουμε τη δημοτική, γιατί έτσι μας αρέσει. Και γιατί τάχατις έτσι να μας αρέση; Μας αρέσει έτσι, γιατί πολύ πιο δύσκολο είναι να γράφουμε τη δημοτική.
Έτσι είναι το σωστό, αφού λέμε υμείς». Δε φτάνει μάλιστα τούτο· το η της αντωνυμίας ημείς είταν πρώτα ασμείς.
Φτάνοντας εκεί τι βλέπει; Μια κίσσα, που βέλαζε σα βετούλι. Τότε ο Μαλώνης ήρθε στον εαυτό του από το θυμό του, θυμήθηκε το κακό που έκανε να σκοτώση τον αδερφό του, έκλαψε, χτυπήθηκε και στο τέλος από τη λύπη του έγεινε πουλλί — αυτό που λέμε Γκιώνη — κι’ από τότε όλο κλαίει και φωνάζει τον αδικοσκοτωμένο αδερφό του: «Γκιων! Γκιων!
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν