Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 8 Ιουνίου 2025
— Ας αφήσωμεν τους αστεϊσμούς, επανέλαβεν ο Σκούντας. — Δεν είνε αστεϊσμοί, είπεν ο Τρανταχτής. — Ομιλείς σπουδαία; — Βέβαια. — Λέγε λοιπόν καθαρά τότε. — Καθαρά όπως αυτό το ποτήρι. — Έμαθες αληθώς ότι θα έλθη; — Ναι. — Από πού λοιπόν το έμαθες; — Σοι είπα, από τον Πάπαν. Ο Σκούντας εμόρφασεν ανυπομόνως.
Κάμε αυτό που γράφω, κι' ο δρόμος είναι ανοικτός της δόξης και του πλούτου. Μάθ' ότι πρέπει ο καθείς να είναι του καιρού του. Ευαισθησία και σπαθί, δεν συμφωνούν διόλου! Αλλά δεν θέλω δισταγμούς· 'πέ ότι θα το κάμης, ή αν δεν θέλης, ζήτησε την τύχην μ' άλλον τρόπον. ΑΞΙΩΜ. Το κάμνω. ΕΔΜ. Πήγαινε λοιπόν, κι' αφού το κάμης, λέγε πως έγινε η τύχη σου. Πλην μην αργοπορήσης!
Εάν όμως δεν υπάρχη άλλος τρόπος από αυτόν να δικαιολογήσωμεν τους σήμερον συμφώνως με τον νόμον αναγνωριζομένους θεούς, τότε, αξιοθαύμαστε φίλε, λέγε και με αυτόν τον τρόπον. Θα ειπώ, καθώς φαίνεται, πλέον λόγον ασυνήθιστον, τον εξής.
Α! να την! — Ω μελίτικη, γλυκειά μου παραμάνα, τι νέα; τον αντάμωσες; — Τον άνθρωπόν σου διώξε. ΠΑΡΑΜΑΝΑ Πέτρε, 'ς την θύραν πρόσμενε. ΙΟΥΛΙΕΤΑ Γλυκεία μου παραμάνα, λέγε μου τώρα. — Ω Θεέ! σε βλέπω λυπημένην! Κακόν αν έχης να μου 'πής, καλόκαρδα ειπέ το, και αν καλόν θα μου ειπής, μ' αυτό το ξυνισμένο το πρόσωπόν σου μη χαλνάς τον εύμορφόν του ήχον.
Και λοιπόν; Άραγε την οικειοποιητικήν δεν πρέπει να την διχάσωμεν εις δύο; Θεαίτητος. Κατά ποίον τρόπον; Ξένος. Αφού θεωρήσωμεν ολόκληρον το φανερόν μέρος αυτής ως αγωνιστικόν, ολόκληρον δε το κρύφιον ως θηρευτικόν. Θεαίτητος. Μάλιστα. Ξένος. Τόρα όμως πάλιν δεν είναι λογικόν να μη διχάσωμεν εις δύο και την θηρευτικήν. Θεαίτητος. Λέγε κατά ποίον τρόπον. Ξένος.
Η παραστρατημένη ζωή δεν μπορεί να ξαναγυρίση στον πρώτο της δρόμο. . . ΜΙΣΤΡΑΣ — Δόξα σοι ο θεός, που το καταλαβαίνεις. ΦΛΕΡΗΣ — Τι κυττάζεις εκεί γιατρέ; Είναι κανένας; ΜΙΣΤΡΑΣ — Όχι. Τίποτε. Έτσι κύτταξα. Λέγε μου, λοιπόν. Τι απόγινε; ΦΛΕΡΗΣ — Τι να σου πω; Δεν έχω πια να πω τίποτε. Απολύτως τίποτε. Ώστε; Λοιπόν; . .. Δε μου λες; ΦΛΕΡΗΣ — Μην ανησυχής γιατρέ. Ό,τι είδες το είδα.
Πικρούτσικες αλήθειες, η καθεμιά τυλιγμένη σε χαλβαδόπηττα. Τέτοιο χαλβά σ' έχω χάρι να μας πουλής και μας. Τι τα λες τους δικούς σου; Αυτοί το πολύ θα γελάσουνε. Εμάς, εμάς λέγε τα και ξανάλεγέ τα, και σου τάζω πως θα βρεθή ρωμαίικη ψυχή μια μέρα να στολίση με μαρμάρινο σαρίκι την κολόννα του μνημοριού σου. Πού να πιαστής ως τόσο εσύ, Χουσεήνη μου, με τέτοια ταξίματα!
Κρέων, ω άναξ, και του Μενοικέως βλαστάρι ποιος ο χρησμός του θεού που μας κομίζεις; ΚΡΕΩΝ Καλός. Γιατί αν νικήσωμε τις δυσκολίες όλα σε καλό θά ’βγουνε, πιστεύω, Οιδίπου. ΟΙΔΙΠΟΥΣ Αλλά ποιος ο χρησμός; γιατί όλ’ αυτά τα λόγια, ούτε και με φοβίζουνε, ούτ’ ενθαρρύνουν. ΚΡΕΩΝ Αν θέλης να σ’ τον πω μπροστά τους, πε μου, πρόθυμος είμαι. Στο παλάτι αλλοιώς ας έμπουμε. ΟΙΔΙΠΟΥΣ Λέγε τον φανερά.
Και γρήγορα ανταλλάσσουν μορφήν και δύναμιν μεταξύ των.... Αλλά τόρα πάλιν, καλέ Σωκράτη, αυτήν την στιγμήν μου φαίνεται ότι τους ενόησα αυτούς τους κυρίους. Νέος Σωκράτης. Λέγε, αν θέλης. Διότι φαίνεσαι ωσάν να παρετήρεις κάτι τι παράδοξον. Ξένος. Μάλιστα. Διότι το παράδοξον συμβαίνει εις όλους μας από την αμάθειαν. Και λοιπόν τόρα αυτό έπαθα και εγώ.
Και εδώ εσταμάτησεν ολίγον ο Διονυσόδωρος με κάποια πολύ ειρωνικήν έκφρασιν, σαν να επρόκειτο τάχα να καταιβάση καμμιά μεγάλη σοφία.. — Λέγε μου, είπεν επί τέλους, Σωκράτη, έχεις δικό σου Δία πατρώον;
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν