Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 5 Ιουνίου 2025
Θυμούμαι κάποτε, που ζητούσε από τον πατέρα μου να τον βάλη σε καμμιά επιστασία, ο πατέρας μου του είπε: — Είχες τέχνη στα χέρια σου και την άφησες. Και τώρα ζητάς επιστασίες. Να κυττάξης να ξαναπιάσης την τέχνη σου. — Αυτό θέλω κ' εγώ, είπε. Μα έχω ανάγκη από έξοδα κύριε Κωνσταντίνε.
ΦΛΕΡΗΣ — Φοβούμαι, φίλε μου, πως η παράκλησή σου... ΜΙΣΤΡΑΣ — Εκείνη θαρρώ πως είναι. ΦΛΕΡΗΣ — Δε θα ξέρη πως είσθε εδώ. ΜΙΣΤΡΑΣ — Α! δεσποινίς, ωραία! ωραία! Μόλις μας είδατε. Σας ευχαριστούμε. Τόση περιφρόνηση, πάει να πη. ΦΛΕΡΗΣ — Έλα, παιδί μου. Ως πότε θάσαι αγρίμι; Έλα να χαιρετίσης το γιατρό, τον κύριο Νίκο. ΝΙΚΟΣ — Μην ενοχλείτε τη δεσποινίδα, κύριε Φλέρη. Ίσως... ΦΛΕΡΗΣ — Αυστηρά.
ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Μου' στειλες κάτι μεταξωτές κάλτσες τόσο στενές, που κατακουράστηκα για να τις βάλω, αφού, εννοείται, σχίστηκαν και σε δυο μεριές. ΡΑΦΤΗΣ Δε θ' αργήσουν ν' ανοίξουν. ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Ναι, αν τις σχίζω διαρκώς. Μου παρήγγειλες ακόμη κάτι παπούτσια, που μ' αφανίζουν τα πόδια. ΡΑΦΤΗΣ Καθόλου, κύριε. ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Πώς καθόλου; ΡΑΦΤΗΣ Όχι, δε σας αφανίζουν τα πόδια.
Μάλιστα οι άνθρωποι, που αγαπούν τα ρηχά, τρέχουν πολλές φορές σιμά στα βάθη· εκείν' η ίδια δειλιά τους, είτε η οκνηρία, τους σέρνει. ΣΕΒΑΣΤ. Παρακαλώ σε, λέγε· το κύτταγμά σου, η όψη σου, κηρύττουν κάτι σημαντικό, και ένα γέννημα βέβαια, που σου δίνει μεγάλη οδύνη όσο να φανερωθή. ΑΝΤΩΝ. Ιδού, Κύριε. ΣΕΒΑΣΤ. Δεν έχω καμμιάν ελπίδα να μην επνίγη.
ΟΦΗΛΙΑ Κύριέ μου, ποσώς· αλλ' ως μ' έχεις προστάξη του γύρισα τα γράμματά του και του αρνήθην να τον δεχθώ. ΠΟΛΩΝΙΟΣ Και αυτό τον έφερε 'ς την τρέλλαν. Έπρεπ', ωιμέ, προσεκτικά να τον σπουδάσω καλήτερα· εφοβούμουν μήπως παίζη κ' έχη σκοπόν να σ' αφανίση' ανάθεμα 'ς εκείνην την υποψίαν μου!
Δεν μας το συγχωρείς που είμαστε από αρχοντική γενιά…» Από αρχοντική γενιά, ναι, αλλά εάν δεν τις φρόντιζε ο γερο- υπηρέτης, θα πέθαιναν και οι τρεις από την πείνα. Τη λύτρωση όμως την κερδίζουμε κυρίως περνώντας μέσα από την αμαρτία και τον πόνο, ψυχικό και σωματικό, γιατί έτσι αναδεικνύεται το θεϊκό μεγαλείο κι εμείς αγγίζουμε την αιωνιότητα «Κύριε, σ’ ευχαριστώ, πάρε τώρα την ψυχή μου.
Εγώ μόνον βοήθειαν εζήτησα. — Είναι 'δική σου; — Είναι 'δική μου, κόρη μου. Δεν ειμπορώ ν' αποχωρισθώ απ' αυτήν. — Ετρελλάθης, γέρο! — Σας λέγω, είναι κόρη μου, επέμεινεν ο Βράγγης, μεταμεληθείς ότι δεν διηγήθη εξ αρχής τον μύθον τούτον. — Μη αστεϊσμούς, γέρο! είπεν αυστηρώς ο πρώτος των ιππέων. Δος την μικράν, και τράβα! — Αλλ' είναι 'δική μου, κύριε!
ΛΑΕΡΤΗΣ Ναι, Κύριέ μου, αρκεί να μη με οδηγήσης εις την ειρήνην. ΒΑΣΙΛΕΑΣ 'Σ την ειρήνην της ψυχής σου.
ΑΜΛΕΤΟΣ Καλά με συμβουλεύει. ΟΡΑΤΙΟΣ Θα χάσης τούτο το στοίχημα, Κύριέ μου. ΑΜΛΕΤΟΣ Δεν το πιστεύω· αφού αυτός επήγε εις την Γαλλίαν, εγώ δεν έπαυσα να γυμνάζωμαι· όπως έβαλαν το στοίχημα θα το κερδίσω. Αλλά δεν ημπορείς να φαντασθής πόσην στενοχωρίαν αισθάνομαι εδώ εις την καρδίαν μου· όμως δεν πειράζει. ΟΡΑΤΙΟΣ Αλλά, Κύριέ μου —
Τόρα λοιπόν κύριε Κρατύλε, ειπέ εμπρός εις τον Σωκράτη, άραγε επιδοκιμάζεις όσα λέγει ο Σωκράτης περί των ονομάτων, ή έχεις να ειπής τίποτε καλλίτερον; και αν έχης λέγε, ώστε ή να σε διδάξη ο Σωκράτης ή συ να διδάξης ημάς και τους δύο. Κρατύλος.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν