Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 5 Ιουνίου 2025
ΑΜΛΕΤΟΣ Όχι αυτό· δεν θα σας βάλω με τους άλλους ανθρώπους της ακολουθίας μου· διότι, εις την τιμήν μου σας το λέγω, έχω τρομερήν ακολουθίαν. Αλλά, εις την καθαρήν φι- λίαν μας, διατί ήλθετε εις την Ελσινόρην; ΡΟΖΕΝΚΡΑΣ Διά να σ' επισκεφθούμε, Κύριέ μου· δι' αυτό και μόνον. ΑΜΛΕΤΟΣ Πένητας οπού είμαι.
Και τώρα, καλοί φίλοι, ως είσθε φίλοι αρχαίοι, και σπουδασμένοι και στρατιώταις, μίαν μόνην χάριν μικρήν ζητώ σας. ΟΡΑΤΙΟΣ Κύριε, τι θέλεις; θα γίνη ευθύς. ΑΜΛΕΤΟΣ Γνωστό μη κάμετ' ό,τι απόψε είδετε. ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ και ΟΡΑΤΙΟΣ Κύριε, ποτέ. ΑΜΛΕΤΟΣ Θα τ' ορκισθήτε. ΟΡΑΤΙΟΣ Εις την τιμήν μου, Κύριε. ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ Κύριε, 'ς την τιμήν μου. ΑΜΛΕΤΟΣ Εις το σπαθί μου . ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ Κύριε, τώρα εδώκαμ' όρκον .
Κύριε, εάν αυτός ο άνθρωπος δεν ήτο βάτραχος, θα ήτο μεγάλο κρίμα δύναμαι να το βεβαιώσω. Α, κύριε, σας βεβαιώ ότι θα εμένετε έκθαμβος ενώπιον της μεγαλοφυίας του ανθρώπου αυτού! — Δεν έχω λόγους ν' αμφιβάλλω.
Κλίνεις στον ύπνο· αυτή η νύστα είναι καλή· μη την διώξης. Έβγα, υπηρέτη· έλα· είμ' έτοιμος τώρα. Σίμωσε, Άριελ μου· έλα. ΑΡΙΕΛ. Χαίρε, χαίρε, μεγάλε αφέντη! φρόνιμε κύριε, χαίρε! Έρχομαι να σου κάμω ό,τι καλύτερο αγαπάς· να πετώ, να πλέω, στες φλόγες μέσα να βουτώ, απάνω στα σγουρά σύγνεφα καβαλλικευτά ν' αρμενίζω· εις την δυνατή σου προσταγή έτοιμος είναι ο Άριελ μ' όλα του τα ιδιώματα.
Τι το θέλανε ; Για να χρειασθή σε μιαν ανάγκη ! ε ; «Να μην ήμουν κ' εγώ και να πάθαινες τη λιγοθυμιά ολομόναχη ! Κύριε σώσε ! Έχω μιαν ιδέα πως πάει να ιδή το κομιτάτο !» Η Βεργινία της έκαμε «ναι» με το κεφάλι. Ορίστε μας! Έμ τότες δε καθότανε σπιτάκι της μια και καλή.
Κάνε ό,τι μπορείς, Λιόλια, να τη συνεφέρης ! Άσ' τα κλάματα τώρα! αυτά μας έλειπαν. . . Έφθασα. . . Μη φύγης, Κύριε Νίκο ! μη μ' αφήσης μονάχη ! -ξεφώνισε θρηνιάρικα η Λιόλια.
Και όμως, δι' εμέ, τι είναι τούτη η πεμπτουσία του χώματος; ο άνθρωπος δεν μ' ευχαρι- στεί, όχι, ουδέ η γυνή, μ' όλον ότι, μ' εκείνο σας το χα- μόγελο, δείχνετε ότι δεν το πιστεύετε. ΡΟΖΕΝΚΡΑΣ Κύριέ μου, τούτο δεν μου πέρασε καθόλου από τον νουν. ΑΜΛΕΤΟΣ Διατί λοιπόν εχαμογελάσετε όταν είπα ότι «ο άνθρω- πος δεν μ' ευχαριστεί;»
Και ίσα ίσα ά δεν ερχόσουνα εσύ, θ' αναγκαζόμουνα να σε ζητήσω εγώ για να σου τα ψάλω. Από μένα παράπονα, κύριε εργοστασιάρχη; Φ1ΝΤΗΣ Η δουλειά στο εργοστάσιο μένει ολοένα πίσω.
Όταν συνήλθον, ήμην εξηντλημένος, από ψυχρόν περιρρεόμενος ιδρώτα. Εν τούτοις ο Κροίσος στιχουργός ουδέν ενόησεν· όχι τόσον διότι ήτο σκοτεινά, όσον διότι δεν είχε σηκώσει τους οφθαλμούς από του άκρου του σιγάρου του. — Και τώρα, ετραύλισα, Κύριε Π., με ταις υγείαις σας! Πρέπει να απέλθω. — Καλήν εντάμωσιν όσον ούπω! είπεν εκείνος και εστράφη να σφίξωμεν τας χείρας, αλλ’ εγώ είχον απέλθει.
ΑΛΟΝΖ. Η οποία έγινε θυγατέρα μου. Αλλά πόσο θέλει φανή παράδοξο, πως πρέπει να ζητήσω συγχώρεση της θυγατέρας μου! ΠΡΟΣΠ. Κύριε, πάψε. Ας μη βαρύνουμε την ενθύμησή μας με θλίψες περασμένες. ΓΟΝΖ. Εγώ έκλαια μέσα μου· για τούτο εσώπαινα έως τώρα. Σκύψετε, θεοί, και απάνω των δύο κατεβάσετε στεφάνι ευλογημένο· γιατί σεις εγράψετε το δρόμο, οπού μας έφερ' εδώ. ΑΛΟΝΖ. Γένοιτο, λέγω κ' εγώ, Γονζάλε!
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν