Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 1 Ιουνίου 2025
Μπορώ κι' είμαι ένας διαβάτης ... Είδα ένα ωραίο τοπείο. Αχ! τι ησυχία! τι ησυχία! Κι' όμως — τι θάνατος .. . Αλήθεια θα είνε δυνατό να ζήσω κι' αύριο έτσι πεθαμένος ; Βελόνες της υποψίας, μαχαίρια της λύπης, φίδια της ζήλειας — η καρδιά μου που είχε την τρέλλα να γιατρευτή, τώρα φωνάζει και ζητεί της πληγές σας. Ω, ξαναρθήτε! Παρίσι, 1909.
Κύτταξε τώρα, τι καλά οπού ήλθεν ο χω- ρατάς! Χίλια χρόνια να ζήσω, δεν θα το λησμονήσω. «Αλήθεια, Ζουλή,» λέγει· και το γλυκόν ανοητάκι αφίνει τα κλαύματα και του κάμνει, ναι. ΚΑΠΟΥΛΕΤΑΙΝΑ Καλά, καλά! Άφησέ τα τώρα αυτά, παραμάνα. ΠΑΡΑΜΑΝΑ Ναι, Κυρία· αλλά δεν ημπορώ να μη γελώ, όταν μ' έρχεται εις τον νουν πώς άφησε τα κλαύματα, και του κάμνει, ναι.
— Κοριολάνε, εάν επιμείνης να εισέλθης εχθρικώς εις την Ρώμην. θέλεις πατήσει πρότερον επί του πτώματος της μητρός σου· διότι βεβαίως δεν θέλω υποφέρει ποτέ να ζήσω και να ίδω την ημέραν, καθ' ην ο υιός μου θέλει θριαμβεύσει κατά της ιδίας αυτού πατρίδος. Συλλογίσθητι ότι δεν είναι ίδιον αγαθού ανδρός ν' αποκαθίσταται δούλος της οργής του, της μνησικακίας του, των παθών του.
Πώς ήθελα να ζήσω να τακούσω! Πώς ήθελα να ζήσω να το ιδώ! Από κάθε άκρη Ελληνική θακούσουν τη Λαλιά του την Αθάνατη. Νεκροσαβανωμένοι τότε θα τρέξουν γύρωθέ του οι Φαρισαίοι κ' οι Γραμματικοί. Αλαφιασμένοι θα τόνε ρωτούνε, μωροθάμαστοι. Βαμμένοι, μιαροί θενά ζητούν να τον καταπετρώσουν.
Πόσο κάθησα έτσι εκεί, δεν το θυμούμαι, θυμούμαι μόνο πως νύχτωσε και πως τρόμαξα όταν ένοιωσα πως η γυναίκα μου είτανε γονατιστή μπροστά μου κι ακκουμπούσε το κεφάλι της στα χέρι μου. Είχε ρθει τόσο σιγά, ώστε δεν την άκουσα κ' η φωνή της είχε τόσο ήσυχο τόνο, όταν είπε: — θέλω να ζήσω για σένα, Γιώργο, για το Σβεν και τα μεγάλα αγόρια μας.
Κι αν με είδατε σήμερα νάρχουμαι δω, τόκαμα αυτό μόνο και μόνο με την ελπίδα πως με ό,τι μέσο μου περνούσε από το χέρι θα μπορούσα να γλυκάνω τη δυστυχία τω δυστυχισμένω σας. Τόσα χρόνια μακριά από σας, δούλεψα με τα χέρια μου για να ζήσω.
Για σας απόθανα, με τον Χριστό σαν αποφάσισα να ζήσω, Σταυρώθηκα μαζύ μ' Αυτόν. Να ξεψυχήσω, πάνω στον σταυρό κι' εγώ υψώθηκα. Τρυπήθηκα με τα καρφιά και μέσ' στο αίμα σαβανώθηκα. ΕΥΝΙΚΗ. Αν σε σταυρώνανε εσένα, απ' της πληγές σου ολοένα το μύρο θάτρεχε της καλωσύνης σου. ΑΓ. ΔΗΜ. Στήριξέ με, Κύριε, στο δρόμο της δικαιοσύνης σου.
Μα τέλος πάντων η πείνα άρχισε να μου διώχνη την εντροπήν, και μην ειμπορώντας πλέον να υποφέρω χωρίς γεύσιν, ηναγκάσθηκα να κλίνω εις εκείνην την χρείαν που εις τέτοιες περίστασες είναι κοινή· και ούτως απεφάσισα να ζητήσω ελεημοσύνην ωσάν ένας δυστυχισμένος που ήμουν διά να ημπορέσω να ζήσω.
— Έλα δω, μωρή χαμένη! είπε η γριά στη Μαριανθούλα με τρυφεράδα άρρητη. Μη φοβάσαι, κυρά μου, δεν πεθαίνω εγώ πριν έρθ' ο πατέρας σ', ή πριν παντρέψω εσένα! θα ζήσω ως τότε, κι' ύστερα ας παρουσιαστή ο άγγελος του Κυρίου. Πιστεύω να βρη δρόμο κι' ο πατέρας σ' και να μην πάω με την καρδιά καμένη!
Γιατί η φωνή της είχε κάτι που με γέμιζε μ' ένα προαίστημα, που δεν ήθελα να το αφήσω να μου ανεβή στο νου σα στοχασμός. Έστρηψε σε μένα με σταυρωμένα χέρια και φώναξε σχεδόν: — Δεν το πιστεύω ναπαιτής να ζήσω δίχως το Σβεν. Δεν το μπορώ, δεν το μπορώ. Αυτό είταν το προαίστημά μου, που αυτή του έδωσε έκφραση με λόγια. Κ' έστεκα εκεί, χωρίς να ξέρω τι να κάμω, χωρίς να μπορώ να προφέρω λέξη.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν