Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 12 Ιουνίου 2025
Για τρεις ημέραις ώρισες μακριά οχ την κατοικιά σου, Να στερευτώ τα μάτια σου, και τη γλυκή θωριά σου. Κυρά είσαι· καμμιά ξέταξι δεν κάνω στο σκοπό σου· Εγώ σα δούλος, πρέπει μου ν' ακούω τον ορισμό σου. Και όχι τόσο διάστημα καιρού κοντό κι' ολίγο Μακριά οχ τ εσένα στρέγομαι, σα θέλησες, να φύγω· Μονέ για πάντα είμ' έτοιμος μακριά οχ τ εσέ να ζήσω, Της αρεσιάς σου να φερθώ, και να σ' ευχαριστήσω.
Τούτο εξακολουθεί μέχρι τέλους της επικλήσεως, μεθ' ό εγύρονται όλοι κράζοντες Αλλάχ — εκμπέρ! Ο Μουφτής και δύο Δερβίσαι πηγαίνουν να φέρουν τον Ζουρνταίν». «Οι ανωτέρω, ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ, φέρων Τουρκικήν ενδυμασίαν, με την κεφαλήν ξυρισμένην χωρίς σαρίκι και χωρίς σπάθην, ο ΜΟΥΦΤΗΣ με το επίσημον σαρίκι». Δεν ξαίρεις; Σκασμός! Είμ' εγώ Μουφτής, τ' είσαι συ; Δεν καταλαβαίνεις; Σκασμός;
Και ποιος μπορεί να σας πειράξη, χριστιανός ή τούρκος ή άλλος, ας είνε και διάβολος με τα κέρατα; Δεν ξέρεις ότι τάχω καλά με τσ' αγάδες; Έχουν άλλοι από μένα εδώ στο χωριό κονσόλα κι' αποκούμπι; Εγώ είμ' εδώ. Ποιος θ' αποκοτήση να σας πειράξη; Η Κουμπίνα, αν και δεν ημπόρεσε να καταδαμάση την αλλόκοτον υποψίαν που της ήλθε στον λογισμόν, συνεμορφώθη με την παραγγελίαν του συζύγου της.
Άλλαξε, όταν δυνηθής, μετάνοιωσ', όταν θέλης. Έχω εγώ υπομονήν. Θα μείνω 'ς της Ρεγάνης, μαζί με τους ιππότας μου τους εκατόν. ΡΕΓΑΝΗ Α! όχι ακόμη δεν σ' επρόσμενα· να σε δεχθώ όπως πρέπει δεν είμ' ακόμη έτοιμη.
Εγώ, που βλέπεις, γέννημα και θρέμμα είμ' αρχόντων και κάτι 'ξεύρω, που αυτήν την εντολήν σου δίδω. ΙΠΠΟΤ. Σε ξαναβλέπω. ΚΕΝΤ Όχι! Μη! — Διά να σ' αποδείξω ότ' είμ' εγώ καλλίτερος απ' ό,τι με νομίζεις, άνοιξ' αυτό μου το πουγγί και ό,τι έχει πάρτο. — Την Κορδηλίαν αν ιδής, καθώς ελπίζω, φίλε, το δακτυλίδι δείξε της αυτό εδώ, και τότε το άγνωστόν μου όνομα θα μάθης απ' εκείνην. Τι τρικυμία φοβερά!
Άξαφνα όμως πηδάει όξω από την πατουλιά η Κλανομάρω και φωνάζει τρομασμένη· — Μη καπετάνε! μη, είμ' εγώ! Μη για το Θεό! Κράτησε ο στρατηγός τ' άλογο και κάνοντας τάχα πως παραξενεύτηκε και πως δεν κατάλαβε τίποτα, λέει 'σ την Κλανομάρω· — Ωρέ, εσύ εδώ μέσα, ωρέ Μάρω; — Τι να κάμω, καπετάνε, βούλωσε το ντουφέκι μου και δε μπόργα να πολεμήσω.
— Είμ' εγώ! είπεν ο Μαρτίνος· σωστά στραβά, δε μπορώ να σκεφτώ αλλιώτικα. — Πρέπει νάχετε το διάβολο μέσα σας, είπε ο Αγαθούλης.
Τι δήτ’ αναιδής είμ'; Εμ' ου προσεννέπει, εν ουρανώ γαρ οία καλλιστεύεται άστρω τιν' ασχολούντε της νεάνιδος λίσσεσθον όμματ’, εστ’ αν ικνήσθον πάλιν, εν τοίσιν αυτών εγκαταυγάζειν κύκλοις.
Δεν είμ' εγώ θαλασσινός, αλλά και εις την άκρην του κόσμου αν ευρίσκεσο, — και έως τ' ακρογιάλι που βρέχει του ωκεανού το τελευταίον κύμα δι’ ένα τέτοιον θησαυρόν τολμούσα ν' αρμενίσω. ΙΟΥΛΙΕΤΑ Ξεύρεις, το σκότος της νυκτός το έχω προσωπίδα, ειδέ θα μ' εκοκκίνιζε παρθενική σεμνότης δι’ όσα λόγια ήκουσες απόψε να προφέρω.
Είμαι μαμαμούκος. Κα ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Τι είδους ζώο είν' αυτό; ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Μαμαμούκος, αμαθεστάτη, θα πη μεγιστάν. Κατάλαβες; Να, λίγη ώρα είνε που με χειροτόνησαν. Κα ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Σαν τι χειροτονία σούκαναν; ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Αν ξαίρης, αποκρίσου· δεν ξαίρεις; σκασμός! Κα ΖΟΥΡΝΤΑΝ Πώς; ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Είμ' εγώ Μουφτής, Τ' είσαι συ; Δεν καταλαβαίνεις; Σκασμός! Κα ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Τι;
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν