Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 3 Ιουνίου 2025
Ο Αστυνόμος, ο Ξενοδόχος, οι Στρατιώται και ο Κρητικός. ΞΕΝ. Κ' αφήτε με άματις να πάρω τα κατάστιχά μου, γιατ' σβυώ ο κακόσορτος — αλοί μου!!! ΣΤΡ. Γιάμ' αφέντη, γιάμ' αφέντη!! ΑΣΤ. Τ' είναι μουρέ; ΣΤΡ. Τον Κρητικό τον αφήσαμε μέσα. ΣΤΡ. Πάμε να τον συκώσουμε. ΑΣΤ. Ετούτους που εζαμινάραμε, να τζη πάτε αρέστο έναν ένανε, για να μη σας κάμουμε κανένα ρεμπελιό σ' τον δρόμο.
Δυστυχώς όμως ο Άγγελος Κυρίου δεν κατέβηκε, γιατ’ είταν θέλημα Θεού, από τες αμαρτίες μας, να τουρκέψη η Πόλη, κι’ αυτή η Αγιά Σοφιά.
« Ακόμα δε μ' εγνώρισες; — » Με ερωτά — δε μ' είδες; » » — Διστάζω ακόμα, μάνα μου, » Να σου το 'πώ, διστάζω, » Γιατ' άλλη, άλλη σ' ήξερα, » Και άλλη σε κυττάζω· » Της γνωριμιάς σου, μάνα μου, » Μ' έφυγαν αι ελπίδες. — »
« Άλλο μην περιμένετε. » Γιατ' ήλθε η χρονιά μας· » Ν αφήσουμε τα πρόβατα. » Με τα λαμπρά κουδούνια, » Και ν' ανεβούμε 'ς τα βουνά. «'Ψηλά 'ς τα κορφοβούνια. » Ν' αφήσουμε τα σπήτια μας, » Τη δόλια φαμηλιά μας.»
Τάφησα κ' εγώ που λες για την τελευταία στιγμή, Γιατ’ είπα μέσα μου : ό,τι έχω εγώ τη Βεργινίτσα μου!. . δεν πα να κουρεύωνται κ’ οι μεγάλες και τα Κούλουμά τους. . . » Και ξεγλίστρησε όξω απ’ την πόρτα.
Εγώ δε θα σ' εχάριζα μηδέ σε τιποτένιες μήτ' ήθελα να σ' έβλεπα μέσ' σ' ακάματρας σπίτι, γιατ' είσαι απ' την πατρίδα μου κ' έχεις εσύ πατρίδα την πόλη εκείνη που έκτισεν ο Εφυραίος Αρχίας, πόλη μ' ανθρώπους διαλεχτούς, της Σικελίας καμάρι.
Θα το 'ξηγήσης με τον νου και δε θε να λαθέψης· γιατ' όποιος έχει δάσκαλο το νου σε κάθε κρίση, εκείνος είνε πάντα του καλός ονειροκρίτης.
ΚΡΕΟΥΣΑ Μα του πατέρα σου είσαι και όχι εκείνου πεια. ΙΩΝ Παιδί δικό του ήμουν, γιατ' ήταν σαν πατέρας. ΚΡΕΟΥΣΑ Ήσουν, μα πεια δεν είσαι, και τώρα είμαι 'γω. ΙΩΝ Συ ευσεβής δεν είσαι, εγώ ήμουν ευσεβής. ΚΡΕΟΥΣΑ Σε σκότωνα, γιατ' ήσουν στο σπίτι μου εχθρός. ΙΩΝ Εγώ δεν ήρθα με όπλα στον τόπο τον δικό σου. ΚΡΕΟΥΣΑ Φωτιά ήρθες να βάλης στο σπίτι του Ερεχθέως.
ΘΑΝΑΤΟΣ Νοιώθω καλά τα λόγια σου και τι ζητείς το νοιώθω. ΑΠΟΛΛΩΝ Τάχα θα ήτανε πολύ, ν' αφήσης να γεράση και να την πάρης έπειτα; ΘΑΝΑΤΟΣ Α, δεν μπορεί να γίνη ούτε αυτό. Αδύνατον! Γιατ' η τιμές μ' αρέσουν. ΑΠΟΛΛΩΝ Μήπως αργά ή γρήγορα δεν θα της έχης: ΘΑΝΑΤΟΣ Όταν πεθαίνουν νέοι, πιο πολλή είν' η τιμή για μένα.
Τότε τον βρέσκαν οι βοσκοί στα δέντρα ριζωμένο, Με το κοπάδι αμάζευτο σ' όλα τα πλάγα σκόρπιο, Να κλαίη να κλαίη και θλιβερά να λέη ο μαύρος τέτοια: — «Άθλια καρδιά, πώς σκόνταψες τυφλή στο βρόχι τούτο; Γιατ' είσ' ενού φτωχού καρδιά πούνε κυρά του η Χρύσω.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν