United States or Côte d'Ivoire ? Vote for the TOP Country of the Week !
Το άκουα το τραγούδι αυτό από την κούνια μου κ' έλεγα πως ήταν ύμνος που τον έγβαζε το νησί μας για να παρακινήση τους κατοίκους στη θαλασσινή ζωή. Όνειρο είχα πότε κ' εγώ να γίνω γεμιτζής και να κάτσω θαλασσοβρεγμένος στο τιμόνι. Θα εγινόμουν όμορφος τότε, παλήκαρος σωστός· θα μ' εκαμάρωνε το νησί, θα μ' αγαπούσαν τα κορίτσια. Ναι· την αγαπούσα τη θάλασσα!
— Κ' έλεγα νάρθω να σου πω, για να κρυφτής, αν μπορέσης . . . Μα πώς βρέθηκες εδώ;
Αν σου το έλεγα, ειμπορούσες να θυμώσης τόσον, ώστε και σκοτωμός ειμπορούσε να γείνη. Εκείνοι εκεί δεν θα μας επίστευαν, εσύ θα εχυμούσες εις το σπίτι της εκείνης να πάρης τα ρούχα, εκείνοι θα έπαιρναν το μέρος της, θα μας επετροβολούσαν και Θα μας ύβριζαν. Ειμπορούσες να γείνης φονιάς, ειμπορούσες και να φονευθής ο ίδιος.
Μα την αλήθεια, αφέντη, είμαι σύμφωνη με τη γνώμη σας τώρα και παίρνω πίσω ό,τι έλεγα χθες. Ο κύριος Διαφουαρούς, ο πατέρας, και ο κύριος Διαφουαρούς, ο γυιός, έρχονται να σας κάνουν επίσκεψι. Τι έξοχο γαμπρό που θα κάνετε! Θα 'δήτε τον πειο καλοκαμωμένο και τον πειο έξυπνο νέο του κόσμου. Με δυο λόγια που μούπε με μάγεψε και η κόρη σας θα μείνη καταμαγεμένη μαζί του. Μη φύγετε, κύριε.
Διότι εκείνο το οποίον είναι είδος ενός πράγματος, τούτο είναι συγχρόνως και μέρος του ίδιου πράγματος. Το μέρος όμως δεν έπεται λογικώς ότι είναι πάντοτε και είδος. Αυτά μάλλον, φίλε Σωκράτη, να λέγης ότι σου έλεγα εγώ και όχι εκείνα. Νέος Σωκράτης. Αυτό θα γίνη. Ξένος. Ειπέ μου τόρα τι έρχεται κατόπιν; Νέος Σωκράτης. Τι πράγμα; Ξένος.
Λοιπόν αυτό δεν αποτελεί αρκετά μεγάλο μέρος και από την ζωγραφικήν και από όλην εν γένει την μιμητικήν; Θεαίτητος. Πώς όχι; Ξένος. Επομένως αυτήν την τέχνην, η οποία κατασκευάζει φάντασμα και όχι εικόνα, άραγε δεν είναι πολύ ορθόν να την ονομάσωμεν φανταστικήν; Θεαίτητος. Βεβαιότατα. Ξένος. Αυτά λοιπόν τα δύο είδη της απομιμητικής έλεγα, δηλαδή την εικαστικήν και την φανταστικήν. Θεαίτητος.
Λοιπόν διότι τάχα και οι δύο είμεθα άρτιοι, έπεται ότι δι' αυτό είναι και ο καθείς μας χωριστά άρτιος; Ιππίας. Όχι βεβαίως. Σωκράτης. Τότε λοιπόν δεν είναι πολύ λογικόν, καθώς έλεγες προ ολίγου, ό,τι είναι και οι δύο, το ίδιον να είναι και ο καθείς, και ό,τι είναι ο καθείς, το ίδιον να είναι και οι δύο. Ιππίας. Όχι βέβαια αυτάς τας ιδιότητας, αλλά μόνον εκείνας που έλεγα προηγουμένως. Σωκράτης.
Είπα κ’ εγώ ! «στον ύπνο μου τον ακούγω αυτόν το σαματά ή μην κ’ έπαθε τίποτα η Βεργινία;» Μου φάνηκε σα νάκουσα κάτι φωνές, κάτι σαν κλάματα, μα έλεγα πάλι με το νου μου: «Αχ, είν’ η καρδιά σου που τα μελετάει τα τι πέρασες, τι πίκρες και τι καημούς, και σε ξεγελάει τάχα πως τακούς. . .» Σα μου χτύπησε σταυτί η φωνή τον γιατρού-και ποιος δεν την έχει μες την ψυχή του τη φωνή του γιατρού, του ευεργέτη τώ φτωχώνε !-μονομιάς πετάχτηκ’ απάνου.
Και σκέψου, σκέψου, εγώ έλεγα πάντα στον εαυτό μου: γιατί το έκανε αυτό ο Έφις; Μπορούμε τελικά να μάθουμε το γιατί;» «Συμβαίνουν αυτά!
Ούτε στα πούπουλα μέσα δε θάκανα τέτοιον ύπνο. Ο δυστυχισμένος! Μόνος του θέλει να δώση παρηγοριά στον εαυτό του, έλεγα μέσα μου. Με κύτταξε στα μάτια. — Ε! πάλι καλά! του είπα. Ο Θεός είνε μεγάλος, πολυεύσπλαχνος, κανένα δεν αφίνει. Ήσουνα καλός άνθρωπος, Καπετάν Γιάννη, άνθρωπο ποτέ σου δεν έβλαψες, θα σε συχωρέση ο Θεός. Έκανες το κακό στην κακή την ώρα, μετανόησες.
Λέξη Της Ημέρας