Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 14 Μαΐου 2025
Άκρα σιγή και ησυχία επεκράτησεν εντός του σκοτεινού θαλάμου, μετά τον τελευταίον βήχα και τον κλαυθμηρισμόν του θυγατρίου, τα οποία τόσον αποτόμως διεκόπησαν. Η Φραγκογιαννού είχε κύψει το πρόσωπόν της, και είχε στηρίξει με τας δύο χείρας το μέτωπον, και είχε παύσει να σκέπτεται. Της εφαίνετο ότι δεν έζη πλέον. Ούτε η πνοή της ηκούετο. Πας θόρυβος είχε παύσει.
Εν άκρα σιγή μη διακοπτομένη υπό των θορύβων του ανθρωπίνου βίου, αλλά μόνον υπό του ωρυγμού των θωών της ερήμου, υπό τους αστέρας ανατολικού ουρανού, να βλέπη τις νοερώς την μορφήν του Ωραίου Κάλλει παρά πάντας βροτούς· γονυπετούς επί του δροσοβρέκτου χόρτου, και ζητούντος ενίσχυσιν και παραμυθίαν εις την ανθρωπίνην ασθένειαν, ην εκουσίως περιεβλήθη, διά της επικοινωνίας προς τον Ουράνιον Πατέρα Του.
Η Γιαννού επιμόνως το εχάδευεν υπό το κατωσάγονον, και πότε η χειρ της εγλίστρα προς τον τράχηλον, και ίσως είχε κλίσιν να θλίψη κάπως δυνατώτερα τον λαιμόν του κορασίου. Αλλά την ιδίαν στιγμήν ηκούσθη δρομαίον βήμα έξωθεν, η θύρα ηνοίχθη, και εισήλθεν ο Καμπαναχμάκης. — 'Δώ είσαι, κυρά Γιαννού! είπεν εν άκρα ταραχή. Σύκου! Να φύγης! να κρυφτής!
Διότι από τα άκρα το έν είναι περισσότερον σφαλερόν, το δε άλλο ολιγώτερον. Επειδή λοιπόν είναι εις άκρον δύσκολον να επιτύχωμεν το μέσον, διά τούτο καθώς λέγει η παροιμία εις το άλλο ταξίδι πρέπει να δεχθώμεν τα ολιγώτερα κακά. Τούτο δε θα συμβή προ πάντων με τον τρόπον που είπαμεν.
Τινές δε πλοίαρχοι και συνεπλήρουν την αποθήκην των τροφών, ευρίσκοντες αυτόθι ευθηνότερα και καλλίτερα τα πράγματα. Η Θρακική Χερσόνησος απέναντι μας με τα θαμνώδη βουνάκια της εσκοτίνιαζεν ήδη. Ο κάβο-Φονιάς, επικίνδυνος, εις αβαθή ύδατα, άκρα, μας έκρυπτε το Τσανάκ-καλέ, όπου έπρεπε να παρουσιάση ο πλοίαρχός μας τα χαρτιά του κατά την τάξιν. Χαριεστάτη διήλθεν είτα η πρώτη της νυκτός φυλακή.
Η Δελχαρώ έτρεξε ν' ανοίξη το ερμάριον, κ' έλαβεν εκείθεν ολίγα παξιμάδια. — Δώσε μου και το καλάθι μου. . .κ' ένα μαχαιράκι, επανέλαβεν εν άκρα βία η Φρακκογιαννού . . . Βάλε μου κ' ένα χράμι μάλλινο μέσα . . . και τη μανδήλα μου . . . τα παληοτσόκαρά μου . . . Δώσε μου και το ραβδί μου . . . ψάξε να το βρης! Η Δελχαρώ, εν άκρα σιγή και υπομονή, επροσπάθει να εκτελέση όλας τας ετοιμασίας ταύτας.
Ενώ δε αυτός με σκελετόν ούτω διεστραμμένον εκ νόσου των οστών, με όργανα επίσης διεστραμμένα εντός τοιούτου περιβλήματος, έφθασεν εις τα άκρα όρια της ανθρωπίνης ζωής και έφθασε μάλιστα ορχούμενος και ευθυμών, άλλοι κάλλιστα διαπλασμένοι και υγιέστατοι, ως τουλάχιστον κοινώς εννοούμεν την υγείαν, πίπτουν εις την αρχήν μόλις της βιωτικής πορείας, προς γενικήν έκπληξιν.
Ευχήθη τούτα και άκουσεν αυτόν ο μαυροχήτης. τότε πολύ τρανώτερον εσήκωσ' άλλον βράχο, σφενδονιστά τον έσπρωξε με αμέτρητην ανδρεία, κ' εκείνον έρριξ' όπισθε του μαυροπλώρου πλοίου, 'που το πηδάλι εκόντευσε να εγγίξη, και απ' τον βράχο 540 όλη εταράχθ' η θάλασσα, και άμπωσ' εμπρός το κύμα το πλοίο, και τ' ανάγκασεν εις την στερηά να φθάση. και όταν 'ς την νήσο φθάσαμε, 'που τα καλοστρωμένα καράβια τ' άλλα ήσαν μαζή, και οι σύντροφοι τριγύρω καθήμενοι αυτού κλαίοντας εμάς επεριμέναν, 545 'ς τον άμμο επάνω εσύραμε κ' εστήσαμε το πλοίο, κ' εμείς κατόπι εβγήκαμε 'ς την άκρα της θαλάσσης, του Κύκλωπα τα πρόβατα εφέραμ' απ' το πλοίο, κ' ίσια τα μοιρασθήκαμε να μη κλαυθή κανένας. και ως εμοιράζονταν τ' αρνιά, 'ς έμενα το κριάρι 550 έδωσαν δώρο οι σύντροφοι• το 'σφαξα εγώ 'ς τον άμμο του μαυρονέφελου Διός, οπ' όλων βασιλεύει, και τα μεριά του πρόσφερα' κ' εκείνος 'ς την θυσία δεν πρόσεχε, αλλ' εσπούδαζε το πώς να χαθούν όλοι οι ποθητοί μου σύντροφοι και τα καλά καράβια. 555
Tο δε ίσον είναι μεταξύ της υπερβολής και της ελλείψεως. Εννοώ δε σύμφωνον προς το πράγμα μέσον, εκείνο το οποίον απέχει εξ ίσου από τα δύο άκρα, το οποίον είναι έν και το αυτό δι' όλους, ως προς ημάς δε μέσον, εκείνο το οποίον δεν είναι ούτε υπερβολικόν ούτε ελλιπές. Τούτο όμως δεν είναι έν, ούτε το ίδιον δι' όλους.
Διότι αυτά απέχουν περισσότερον το έν από το άλλο, παρά όσον έκαστον από το μέσον, καθώς απέχει περισσότερον το μέγα από το μικρόν και το μικρόν από το μέγα, παρά τα δύο αυτά από το ίσον. Έπειτα φαίνεται ότι υπάρχει εις μερικά άκρα κάποια ομοιότης με το μέσον, καθώς εις την θρασύτητα υπάρχει ομοιότης με την ανδρείαν και εις την ασωτείαν με την ελευθεριότητα.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν