United States or Jersey ? Vote for the TOP Country of the Week !


Δημώδης παροιμία στηριζομένη επί της ακριβούς παρατηρήσεως της περιέργου παραμορφώσεως ην πάσχει ο μύρμηγξ, όταν αναφύωνται τα πτερά επί των νώτων αυτού και μεταβάλλεται εις πτηνόν. Εδώμαι και σ' ακούω. σ 233 Το « και σ' ακούω » εν τοιαύταις περιπτώσεσιν έχει απειλιτικήν και περιφρονητικήν έννοιαν.

Διότι δεν είναι διόλου παράδοξον να ωφεληθώ. Εγώ λοιπόν, Ιππία μου, νομίζω ότι ωφελούμαι από την συναναστροφήν και των δύο σας, διότι νομίζω ότι γνωρίζω τι εννοεί η παροιμία που λέγει ότι τα καλά θέλουν κόπον. Εύδικος.

Άφησε τους να κουρεύωνται εκείνους που επαγγέλλονται τον φιλόσοφον, είτε καλοί είναι είτε κακοί· αλλά εξέτασε αυτό καθ' εαυτό το πράγμα, την φιλοσοφίαν, με όλην σου την προσοχήν· και αν μεν σου φαίνεται το πράγμα ανάξιον λόγου, με όλα σου τα δίκαια να αποτρέπης από αυτήν, όχι μόνον τα παιδιά σου, αλλά και κάθε άνθρωπον εν γένει· εάν όμως την εύρης τοιαύτην, οποίαν την φαντάζομαι εγώ ότι είναι, τότε να επιδοθής με όλην σου την εμπιστοσύνην και με όλας σου τας δυνάμεις εις την καλλιέργειαν αυτής, και ο ίδιος και συν γυναιξί και τέκνοις, που λέγει και η παροιμία.

Ξένος. Η δε επιστήμη την οποίαν ζητούμεν να συλλάβωμεν ανήκε και ανήκει ακόμη εις τα ήμερα, και βεβαίως έπρεπε να την εύρωμεν μέσα εις τα αγελαία σφαχτά. Νέος Σωκράτης. Μάλιστα. Ξένος. Λοιπόν ας μη διαιρούμεν λαμβάνοντες υπ' όψιν το όλον καθώς τότε, ούτε να βιαζώμεθα, διά να φθάσωμεν τάχα γρήγορα εις την πολιτικήν. Διότι και τόρα πάλιν μας έκαμε να πάθωμεν εκείνο που λέγει η παροιμία.

Δεν μου λέγεις, καλέ Ερμογένη, μήπως νομίζεις ότι είναι εύκολον, τόσον ταχέως να διδαχθής και να διδάξης οποιονδήποτε πράγμα, πολύ δε περισσότερον εκείνο το οποίον φαίνεται ότι είναι από τα μεγαλείτερα; Ερμογένης. Μα τον Δία εγώ δεν το νομίζω αυτό. Μου φαίνεται όμως ότι είναι ορθόν εκείνο το οποίον λέγει η παροιμία: φασούλι στο φασούλι γεμίζει το σακούλι.

Πώς άραγε με αυτήν την σκέψιν περισσότερον έκρινα σε παρά οποιονδήποτε άλλον; Υπόθεσε δηλαδή ότι εγώ σκέπτομαι, ότι εκείνος είναι ο Θεαίτητος, ο οποίος έχει μύτην και μάτια και στόμα και ούτω καθεξής όλα τα άλλα μέλη. Αυτή λοιπόν η σκέψις υπάρχει λόγος να με κάμη να σκέπτομαι περισσότερον τον Θεαίτητον, παρά τον Θεόδωρον, ή τον τελευταίον των Μυσών, καθώς λέγει η παροιμία; Θεαίτητος. Βεβαίως όχι.

Θεαίτητος. Ας την θεωρήσωμεν βεβαίως. Εγώ όμως, επειδή πολλά απεδείχθησαν περί αυτής, απορώ τι κυρίως είναι ορθόν να διισχυριζώμεθα ότι είναι ο σοφιστής. Ξένος. Είναι επόμενον να απορής. Τόρα όμως πρέπει να ηξεύρης, ότι και εκείνος ο ίδιος τόρα πλέον απορεί, πώς να διαφύγη από τον λόγον. Διότι είναι ορθή η παροιμία η οποία λέγει, ότι δεν την γλυτώνει τόρα πλέον.

Διότι από τα άκρα το έν είναι περισσότερον σφαλερόν, το δε άλλο ολιγώτερον. Επειδή λοιπόν είναι εις άκρον δύσκολον να επιτύχωμεν το μέσον, διά τούτο καθώς λέγει η παροιμία εις το άλλο ταξίδι πρέπει να δεχθώμεν τα ολιγώτερα κακά. Τούτο δε θα συμβή προ πάντων με τον τρόπον που είπαμεν.

Και λοιπόν προς τι ελέχθησαν μεταξύ μας και αυτά όλα; Μου φαίνεται ότι πρέπει τον λόγον να τον σύρωμεν εις τα οπίσω καθώς τον ίππον, και όχι να έχη αχαλίνωτον στόμα, το οποίον παρασύρεται διά της βίας από τον λόγον, και να πέσωμεν, καθώς λέγει η παροιμία, από τον όνον, αλλά να εξαναρωτούμεν διά το προ ολίγου λεχθέν, διά ποίον λόγον άραγε ελέχθη. Πολύ ορθά. Λοιπόν αυτά ελέχθησαν χάριν εκείνων.

Αλλ' ό,τι δήποτε και αν υποθέση τις, δεν έχει άδικον η ιταλική εκείνη παροιμία: Dagli amici mi guardi. Iddio che dai nemici mi guardo io, ούτε η άλλη εκείνη ισπανική: Quien te cubre te descubre.