Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 9 Ιουνίου 2025
Από κάθε μεριά της Αυτοκρατορίας βρίσκουμε στην αρχή κάτι πιώτερη γαλήνη κ' ησυχία παρά στα περασμένα χρόνια. Έτσι και στ' Αρμενικό το ζήτημα του πέμτου αιώνα. Είταν τότες η Αρμενία μοιρασμένη σε δυο μερίδες. Την ανατολική με δικό της βασιλέα, μα κάτω από τον Πέρσο το μονάρχη· και τη δυτική με ξέχωρο βασιλέα κι αυτή, μα υποταχτικό του δικού μας του Αυτοκράτορα.
Ταπίστευτο το θέαμα, γυρτοί, συμπυκνωμένοι, Εκύτταζαν αχόρταγα ο Λάμπρος κ' οι συντρόφοι, Κ' εν ω με χίλιαις ξέλεξαις επνίγανε το μάντη Ακούσανε που εφρύμαζε συχνά συχνά η Αστέρω Σαν κάτι νάθελε να 'πή κ' εχτύπαε το ποδάρι, Κι' όλοι φωνάζουνε με μιας — Ο Μήτρος!... Το ξηφτέρι. — Στ' άρματ' αδέρφια, ’ς τ' άρματα!
Έλυσε την μαντίλα από τον στολισμένο της λαιμό και άρχισε να μιλάει με νοσταλγία για το πανηγύρι. «Όλοι είναι εκεί, και τα εγγόνια μου, η Παναγιά μαζί τους. Όλοι εκεί είναι και δροσίζονται, επειδή βλέπουν τη θάλασσα….» «Γιατί δεν πήγατε κι εσείς;» «Και το σπίτι, κυρά μου; Όσο φτωχικό κι αν είναι ένα σπίτι δεν πρέπει να το αφήνει κανείς μόνο, αλλιώς θα μπει το στοιχειό.
Και τώρα προφητεύοντας 'ς τους Δαναούς, φωνάζεις· Πως τάχα πόνους γιατ' αυτό τους κάμν' ο Μακροχτύπης, Γιατί εγώ δεν ήθελα της κόρης Χρυσηίδας Τα λαμπρά λύτρα να δεχθώ· ότι περισσά θέλω Να 'χω αυτήν 'ς το σπήτι μου· γιατί και την προκρίνω Απ' την κορασιδένιαν μου γυναίκα Κλυταιμνήστρα· Ότι δεν είν' κατώτερη αυτή από εκείνην 'Σ το σώμα, και 'ς το κάλλος της, 'ς τη γνώση, και 'ς τα έργα.
Περί δε των αισθητών αντικειμένων, τα οποία είναι αντιληπτά υπό εκάστου των αισθητηρίων οργάνων, λέγω δηλαδή το χρώμα και τον ήχον και την οσμήν και τον χυμόν και την αφήν , γενικώς εξετέθη εν τω περί Ψυχής τι είναι το έργον αυτών και πώς ταύτα ενεργούσι σχετικώς προς έκαστον των αισθητηρίων.
'Σ το Μεσολόγγι σταματά ο 'Μερ-πασάς, κ' ελπίζει Ότι ολόκερη κρατεί τη Ρούμελη 'ς το χέρι Και γλήγωρα για το Μωρηά τ' αμέτρητό του ασκέρι Λαίμαργο θα κινήση. Το όνειρό σου το χρυσό γρήγωρα, Ομέρ, θα σβύση· Το δρόμο σου αν δε σώκοψε ως τώρα ένα τουφέκι, Το Μεσολόγγι το μικρό που άφωνο τώρα στέκει Θα να σου γίνη μνήμα· Ανέλπιστη τ' αγέρωχο θα να σου κόψη βήμα.
Δηλαδή βάση η παλιά η κοινή με τύπους καινούριους που τους συνηθίζουμε και τώρα Το πρώτο ρωμαίικο που γράφηκε στην καθαυτό τη σημερνή μας τη δημοτική, δε γράφηκε πριν από το 16ο ή 17ο αιώνα· θέλω να πω τον Ερωτόκριτο και την Ερωφίλη· κ' είναι μάλιστα πολύ περίεργο που άργησε τόσο να γραφή, δηλ. να γίνη γλώσσα καινούρια.
Με το να χτύπησε όμως πριν την ώρα του ο Αμάττας, γύρισε ταποτέλεσμα όλως διόλου ανάποδα, κι όχι πια τσακίστηκε, παρά ξολοθρεύτηκε ο Βανταλικός στρατός. Σα φάνηκε από τα πίσω κι ο Γελίμερος και βρήκε το στρατό του χαμένο και τον αδερφό του πεσμένο, άλλο δεν τούμνησκε παρά να φύγη στην έρημο.
Τρέχα, ζωντοχήρα μου, από την πισόπορτα. Ας φύγουμε και μεις από το παράθυρο. Α δεν είτανε Σαβάτο βράδυ και ξημέρωμα Κεριακή, θα σ' έπαιρνα να πάμε και σε κανένα φτωχικό νυχτέρι, να κρυφοκαθίσουμε σε μιαν κώχη, και να καμαρώσουμε όλη τη γειτονιά.
Ο καραβοκύρης ηξεύροντας εμπράκτως το φαινόμενον ότι ήσαν το αρσενικόν και το θηλυκόν όρνεον, ήγουν οι γονείς του φονευθέντος Ροκ, που ήρχοντο διά να θρέψουν ή να αποκλωσσήσουν το νεοπούλι τους, μας επαρακίνησεν ευθύς να έμβωμεν εις το πλοίον και να μισεύσωμεν ογρήγορα, διά να αποφύγωμεν τον κίνδυνον, που αυτός επρόβλεπεν.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν