Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 28 Μαΐου 2025
Έτσι και μια γυναίκα, είνε περισσότερ' από μια ώρα — ήρθε και εγονάτισε στο μνήμα· θάκαμε ως φαίνεται, λάθος. — Ποια γυναίκα; είπεν ο Κλέων. — Την είδα από κει κάτω, από τη γωνιά μου, μα όσο να έρθω να ιδώ έφυγε . . . Μια πολύ αδύνατη, μου εφάνηκε. — Ά! είπεν ο ιατρός. Και απεμακρύνθη βραδυπορών. Εβάδισεν επί πολύ εν ταραχή.
Μέρες εννιά το λείψανο θα κλαίμε μες στον πύργο, στις δέκα θαν το θάψουμε και θα δειπνήσει ο κόσμος, 665 τη μέρα την εντέκατη θα στήσουμε το μνήμα· κατόπι πολεμούμε πια αφού το θέλει η τύχη.» Τότε ο γοργός του μίλησε γιος του Πηλιά και τούπε «Ναι, γέρο μου, ας γενεί κι' αφτό καθώς ορίζεις, έτσι· τι μέρες δώδεκα, όπως λες, κοντάρι δεν θα πιάσω.» 670
'Σ το Μεσολόγγι σταματά ο 'Μερ-πασάς, κ' ελπίζει Ότι ολόκερη κρατεί τη Ρούμελη 'ς το χέρι Και γλήγωρα για το Μωρηά τ' αμέτρητό του ασκέρι Λαίμαργο θα κινήση. Το όνειρό σου το χρυσό γρήγωρα, Ομέρ, θα σβύση· Το δρόμο σου αν δε σώκοψε ως τώρα ένα τουφέκι, Το Μεσολόγγι το μικρό που άφωνο τώρα στέκει Θα να σου γίνη μνήμα· Ανέλπιστη τ' αγέρωχο θα να σου κόψη βήμα.
Έρμη εκείνη, καταμόναχη τόρα, κλαίει και μύρεται στα κρύα μνήματα των οχτώ παιδιών αλλά στο μνήμα του πραγματευτή, κλωτσά τις πλάκες και βρυχέται και αναθεματίζει: Ασήκω, σήκω Κωσταντή, την Αρετή μου θέλω! Το Θεό μου βαλες εγγυτή και τους αγίους μαρτύρους αν τύχη πίκρα ή χαρά να πας να μου τη φέρης! Η κατάρα των γονέων ακούεται όπως και η ευχή. Τινάζεται ο Κωσταντής μισολυωμένος από το μνήμα·
Πάρε δροσιά απ' τον Όλυμπο και δάκρυ από τον Πίνδο, Δαφνούλ' από τον Παρνασσό, πεύκο απ' τη Γκιώνα πάρε, Λουλούδια απ' τον Ταΰγετο, μυρτιαίς απ' την Πεντέλη, Πάρ' άγιο χώμ' απ' τη Γραβιά κι' από τον Μαραθώνα Κ' έλα να τα σκορπίσουμε 'ςτό νιόσκαφτό της μνήμα· Έλα, βουνίσια Μούσα μου, χωριατοπούλα Μούσα, Έλα να κλάψουμε κ' ημείς του Βασιληά την Κόρη.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν