United States or Rwanda ? Vote for the TOP Country of the Week !


Κι ως τόσο το βλογημένο του το εμπόριο του ξανάφερε πάλε κάποια ζωή, και μετά δέκα περίπου χρόνια το βλέπουμε πάλι κ' υπάρχει, και πολεμάει μάλιστα τους Γότθους που κατεβήκανε στον καιρό του δεύτερου του Κλαυδίου. Αργότερα, στου Διοκλητιανού τις μέρες, το βρίσκουμε ακόμα πιο πλουσιώτερο το Βυζάντιο, αφού δα είχε τώρα και την «Αυλή» δίπλα του στη Νικομήδεια.

Ξέρουμε, λόγου χάρη, πράσινο και μαβί . Μα πόσα πράσινα είναι, που λέξη δε βρίσκουμε να τα ζουγραφίσουμε; Κοιτάξτε πόσα είναι τα δέντρα και πόσες οι πρασινάδες!Μα κοιτάξτε και χρωματιές, πόσες αποχρωματιές θέλει και πόσες ξεχρωματιές, για να πάη απαρατήρητα το μάτι μας από το πράσινο στο μαβί!

Λίγο κατόπι, στα 483, τονέ βρίσκουμε πάλι τον Ίλλο και ξεκινάει κατά τη Μικρασία να ξεφύγη άλλη δολοφονία, από γυναίκα κι' αυτή, από τη Βασίλισσα δηλαδή την Αριάδνη. Εκεί απάνω σηκώνει στη Συρία ειδωλολατρική επανάσταση κάποιος Λεόντιος. Διορίζει λοιπόν ο Ζήνωνας στρατηγό τον Ίλλο, να πάη και να χτυπήσει το Λεόντιο.

Εκεί μέσα θα βρούμε το υλικό κάθε δόξας που μας στεφάνωσε και κάθε συφοράς που μας ταπείνωσε. Κι απ' τις δόξες όμως περνώντας κι από τις ταπείνωσες ένα πράμα θα βρίσκουμε πάντα, και πολλές φορές αναπάντεχα, τη ζωή. Η ζωή αυτή βαστάχτηκε από πολλές αιτίες που αργότερα θα τις ξετυλίξη ο λόγος.

Και καταντούν αυτά για μας από κάθε άλλο σπουδαιότερα, επειδή μέσα στους στοχασμούς και στα έργα των Πατέρων και μέσα στην ατμόσφαιρα που ζούσανε βρίσκουμε την εθνική μας ζωή, αλλαγμένη τώρα και ζυμωμένη με νέους νόμους και τρόπους. Το πρώτο περιστατικό θα ιστορηθή σ' αυτό το Κεφάλαιο. Τάλλα τα δυο θακολουθήσουνε σε ξέχωρα Κεφάλαια.

Αν πάρουμε μάλιστα όλη την Ανατολική εκείνη την περιφέρεια, και ρίξουμε ματιά στους πρώτους δυο τρεις αιώνες μετά Χριστό, βρίσκουμε πως εξόν από τον Πλούταρχο και το Λογγίνο που είταν τέκνα της καθαυτό Ελλάδας, όλοι οι Ελληνικοί οι Φωστήρες ξεπρόβαλλαν από την Ανατολή, τη Νέα Ελλάδα των χρόνων εκείνων.

Ύστερις από δυο τρία χρόνια, σα να γλυκάθηκαν, κατέβηκαν πάλε ναλλάξουν αέρα στο Θράκη οι Βούλγαροι, καθώς οι Γότθοι κάμνανε στα παλιά τα χρόνια. Δεκαπέντε όμως χρόνια αργότερα , τους βρίσκουμε όχι πια στη Θράκη μονάχα, μα και στη Μακεδονία και στην Ηπειροθεσσαλία. Χίλιες λίτρες χρυσές τους έστειλε τότες ο Αναστάσιος για ν' αγοράση τους σκλάβους του και πάλι δεν έσωναν.

Αφανισμένα ως τόσο τα πιώτερα από τους Ούνους του Αττίλα. Τώρα όμως, από το Βελιγράδι ως τη Μαύρη Θάλασσα βρίσκουμε σειρά οχυρώματα και πόλες ξαναχτισμένες και ξανατειχισμένες. Δεύτερη παρόμοια σειρά περνούσε από Δαρδανία κι από Μοισία και κατέβαινε ως τον Αίμο.

Ο νους του είτανε βουτηγμένος στα πιο βαθύτερα νάματα της παλιάς σοφίας, κι ως τόσο πάντα έτοιμο τονέ βρίσκουμε να τη γυρίση όλη εκείνη τη μάθηση σε καλό, και πρακτικό μάλιστα καλό. Παράδειγμα ο όμορφος ο λόγος που έβγαλε απάνω στην πείνα εκείνη, λόγος που λάμπει ακόμα μαζί με τάλλα τα κλασσικά μας απομεινάρια.

Στη χώρα πάλι, αν είναι λιγάκι απόνετες οι αρχόντισσες, είναι λιγάκι ξέννοιαστες κ' οι γειτόνισσες. Η φτώχεια τους βρίσκει πόρεψη. Α ζούσε στη χώρα η μαυροφόρα μας, γλήγορα θάβρισκε καρδιές να την πονέσουνε. Μα αυτά είναι του πολιτισμού πράματα. Εδώ πάντα βρίσκουμε την αρχόντισσα σπλαχνική, τη γειτόνισσα τίμια και συμμαζεμένη. ... Φωνές ακούγω κάτω. Ήρθε ο άρχοντας.