Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 27 Μαΐου 2025
Η παρουσία στην τελευταία πράξη του Κώστα Μεμιδώφ συγκινεί βέβαια τη γυναίκα του, και νοιώθεις πως μέσα, στα κρύφια της καρδιάς της δεν έπαψε να αισθάνεται για κείνον κάτι. Μα εμένα ο κύριος αυτός δε με συγκινεί.
Το αίμα έτρεχε θερμό απ' τα χέρια μας. Ο θρήνος γέμιζε το σκοτάδι. — Ο αέρας τρέμει.... του είπα. Νοιώθεις τον αέρα που τρέμει τώρα; — Ναι. Και τα δένδρα. Βλέπεις τα δένδρα; — Τα βλέπω. Και τα σύννεφα απάνω. — Και τα σύννεφα, Θεέ μου! — Βλέπεις τα μακρυνά βουνά; — Βλέπω. Ένας σεισμός τα ταράζει. Ο θρήνος γέμιζε το σκοτάδι, σαν βογγητό ανέμου μέσα στο πένθος του δάσους. — Ο άνεμος κλαίει; — Όχι.
Αγάπη είναι κ' η τέχνη. Για να καταλάβης τους αθρώπους, πρέπει να τους αγαπήσης. Και πώς είναι δυνατό να μπης μέσα στην ψυχή τους, τα πάθη τους όλα να ξεδιαλίσης και να τα γράψης, αν πρώτα δεν τους αγαπήσης; Πρέπει ναγαπήσης και τη φύση, για να πης την ομορφιά της· αλλιώς δε νοιώθεις και τη φύση.
Μήτε απελπισμό ξέρω μήτε απελπισία· πώς να σου το πω; Είναι πιο μεγάλο το κακό μου και γιατρεμό δεν έχει. Είναι η ανελπισιά. Εσύ που πολεμάς με τους δασκάλους, εσένα που οι δασκάλοι σε πολεμούνε, το στομάχι σου είναι γερό κι από τέτοια δε νοιώθεις.
Να είνε τάχα φωνή τους η απέραντη αυτή σιωπή; Γίνεται μάννα να σας μυρολογάη, παιδάκια μου, και σεις ασάλευτα να την αποδέχεστε την τόση ανεμοζάλη; Γίνεται, Κωσταντή μου, να σε τράβηξε ο Χάρος σε τέτοια βάθια, που να μην το κλονίζη μήτε ο στεναγμός μου το ναρκωμένο κορμί σου; Κωσταντή, φρόνιμε Κωσταντή μου! Μίλησέ μου από τα κατακλείδια της γης και πες μου πως τη νοιώθεις τη ρήμαξή μου!
Μου ήρθαν όμως εκείνον τον καιρό τόσο άσχημες και μωρές ιδέες. Η φωνή της έγινε όπως ενός παιδιού, που έκαμε κάτι κακό, και μ' έκαμε να γελάσω όταν την άκουσα. — Όχι, μη γελάς, ξακολούθησε. Γιατί είναι αλήθεια πως πίστευα πως δε με νοιώθεις και το είπα μάλιστα. Μπορείς να με συχωρέσης; Μιλούσε τόσο σοβαρά, που με συγκίνησε.
Ξαίρεις, γυναίκα μου, πως δε νοιώθεις για ποιόν μιλείς όταν μιλής γι' αυτόν; Είναι ένα επίσημο πρόσωπο, πολύ επισημότερο απ' ό,τι μπορείς να φαντασθής· ένας ευγενής που παίζει μεγάλο ρόλο στην αυλή και που μιλεί με τον βασιλέα, έτσι όπως μιλώ εγώ με σένα.
'Σ τη μέση από τον κάμπο Ποτάμι σιγαλό και φιδωτό ξομπλιάζει Με δάφνες, με μυρτιές και με δασιά πλατάνια, Με αηδόνια, με φωλιές· και 'ς το πανώρηο ξόπλι Τον φλοίσβο του νερού θαρρείς κι' ακούς, της δάφνης Τον μύρο, της μυρτιάς, θαρρείς ότι ανασαίνεις, Πως τον κελαϊδισμό των αηδονιών ξανοίγεις, Πως νοιώθεις το απαλό της φυλλουριάς μουρμούρι.
Έρχεσαι χαρούμενη σπίτι, χαμογελάς και δε μου λες· «Καρλή, καλέ μου Καρλή, μην πονής και πονώ σαν και σένα.» Δε νοιώθεις τι είναι αγάπη κ' ύστερα μου λες πως ίσως παίζω μαζί σου! Μην παίζουμε, παρακαλώ, με την κούκλα. Γιατί σπάνει. Να μη βιάζουμαι; Να μη θέλω να το μάθη ο κόσμος όλος πως είσαι δική μου; Σα γυναίκα μου δική μου!
Κι' αυτό το καταφύγιον η συμφορά δεν τόχει, το τέλος της να δύναται 'ς τον θάνατον να εύρη! Κι' όμως θα ήτο δι' αυτήν παρηγορία κάπως, αν του τυράννου την οργήν 'μπορούσε ν' αποφύγη και το σκληρόν του θέλημα να του το ματαιώση. ΕΔΓΑΡ Δος μου το χέρι σου εδώ. Σήκω! Καλά! Πώς είσαι; Είναι τα πόδια σου γερά; Τα νοιώθεις; Σε σηκώνουν; ΓΛΟΣΤ. Είμαι καλά. Καλλίτερα απ' όσον θέλω είμαι.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν