Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 21 Μαΐου 2025
ΤΕΥΧΟΣ Γ'. Αι έξ επόμεναι ραψωδίαι: Ν. Μάχη επί ταις ναυσίν — Ξ. Διός απάτη — Ο. Παλίωξις παρά των νεών — Π. Πατρόκλεια — Ρ. Μενελάου αριστεία. — Οπλοποιία. Δρ. 1.50 Δρ. 1.50 Η μετάφρασις ρυθμική, σαφής και πιστή υπό του κ. Ιω. Ζερβού. ΟΔΥΣΣΕΙΑ Το πολυσύνθετον και πολυμερές έπος, το ιστορούν την δεκαετή περιπλάνησιν του Οδυσσέως μετά τον Τρωικόν πόλεμον.
Μα σαν τους ένιωσε η θεά, η μαρμαρόκορφη Ήρα, που λιάνιζαν τους Αχαιούς μες στη σκληρή τη μάχη, γυρνάει και λέει της Αθηνάς διο φτερωμένα λόγια «Ωχού μου, αμάλαγη θεά, του Δία θυγατέρα, τάμα λέω τάξαμε άδικο του βασιλιά Μενέλα, 715 πως πριν μισέψει, πρώτα εδώ το κάστρο θα κουρσέψει, έτσι αν τον Άρη αφήκουμε τον έρμο να λυσσάζει. Μον έλα! ας μπούμε πια κι' εμείς στη ζάλη του πολέμου.»
Μ' άγριο βλέμμα ο πολύγνωμος του απάντησε Οδυσσέας• «Άθλιε, κακό δεν σώκαμα, λόγον κακόν δε σου 'πα, 15 ούτε φθονώ σε και αν πολλά σου δώσουν• το κατώφλι τούτο χωρεί κ' εμάς τους δυο• και αν άλλος από ξένα πράγματα λάβη, μη φθονής• είσαι, θαρρώ, πλανήτης, ως είμ' εγώ, και απ' τους θεούς προσμένουμ' ευτυχίαις. και εις μάχη μη με προκαλής πολύ, μήπως θυμώσω, 20 και, αν κ' είμαι, γέρος, μ' αίματα το στήθος και τα χείλη σου βάψω• και ησυχώτερος θε να 'μεν' άμα λείψης αύριον• ότ' η όρεξι, θαρρώ, θα σου περάση άλλη φορά 'ς το μέγαρο να γύρης του Οδυσσέα».
Τα δε σώματα των προηγουμένων και την αλήθειαν την οποίαν πρεσβεύουν εκείνοι, αυτοί την κατακομματιάζουν με τους λόγους των και την ονομάζουν γέννησιν μετακινουμένην και όχι ουσίαν. Εις το μέσον λοιπόν αυτών των θεωριών, φίλε Θεαίτητε, πάντοτε υπάρχει σφοδρά μάχη και από τα δύο μέρη. Θεαίτητος. Πολύ ορθά. Ξένος.
Και πιο γλυκιά άξαφνα ολωνών τους ήρθε τότε η μάχη παρά να παν στην ποθητή πατρίδα με τα πλοία. Κι' ο γιος τ' Ατριά σηκώθηκε και πρόσταξε στα όπλα 15 τους άντρες, κι' έβαλε κι' αφτός το θαμπωτή χαλκό του. Έβαλε πρώτα τα γερά τουσλούκια στα καλάμια, πανώρια, πούταν μ' αργυρά θηλύκια αρμοδεμένα.
Τότε ο λεβέντης Έχτορας τ' απάντησε διο λόγια «Αία, αφού σούδωκε ο θεός κορμοστασά αντριοσύνη και γνώση, κι' είσαι στ' άρματα των Αχαιών ο πρώτος, τώρα τη μάχη ας πάψουμε τις λαβωσές τους χτύπους, 290 — σήμερα· απέ έπειτα ξανά χτυπιούμαστε ως που ο Δίας να μας χωρίσει, κι' ένας μας τη νίκη να κερδίσει· τώρα νυχτώνει, σαν καλό ν' ακούμε και τη Νύχτα — κι' εσύ στα πλοία πήγαινε και καλοκάρδισε όλους, κι' απ' όλους πρώτα, τους δικούς και τους συντρόφους πούχεις, 295 και πάλι εγώ μες στο καστρί του βασιλιά Πριάμου όλων θα γιάνω την καρδιά, κι' αντρών και γυναικώνε, που στους θεούς θα πρόσπεσαν, τι τρέμουν μήπως πάθω.
Το αληθές όμως είναι ότι πολλοί έπεσαν εκατέρωθεν, ότι η μάχη διεξήχθη μετ' ίσης επιτυχίας και ότι η νυξ διεχώρισε τους μαχομένους· ουχ ήττον οι Τεγεάται διενυκτέρευσαν επί του πεδίου της μάχης και έστησαν τρόπαιον αργότερα. Κατά τα τέλη δε του αυτού χειμώνος και αρχάς του έαρος ο Βρασίδας έκαμε μίαν απόπειραν κατά της Ποτειδαίας.
Λες από μάχη δε γυρνάει, λες σε χορό πως βγαίνει, ή το χορό πως τέλιωσε και τώρα πάει να κάτσει.»
Έτσι είπε, κι' λοων κόπηκαν τα ήπατα απ' τον τρόμο, και κάθε Τρώας κοίταζε πού να σωθεί οχ το χάρο. Και τώρα, Μούσες, πέστε μου, των ουρανών νυφούλες, πιος τάχα πρώτος Αχαιός να πήρε ματωμένες αρματωσές, σαν έγυρε τη μάχη ο Τραντοσείστης. 510
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν