Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 6 Ιουνίου 2025
Σκηνή Β'. Αι άνω και η κερά Ρήνα Έπειτα, ο κ. και η Μεμιδώφ. Κ ε ρ ά Ρ ή ν η. Έφεραν το παληό κρασί για τον κύριο. Κυτάξετε να είσαστε γελαστές, τώρα που θα κατέβη ο κύριος, γιατ' είναι με τα νεύρα του· ξέρετε, γιατί είπεν η γιαγιά, πως κακοκοιμήθηκε την νύχτα. Λ έ λ α. Και ύστερα παραξενεύονται, γιατί δεν χωνεύω όλα αυτά.
Βγαίνει και φαίνεται σα να παρακαλή και σύγκαιρα να προστάζη τον Κύριο για να το ελεήσει. Και σε κάθε βήμα της λιτανείας βγαίνουν και σμίγουν από τα χτήματα, από τους τράφους, από τα μονοπάτια άλλοι στρατοκόποι. Βγαίνουν παιδιά, μικρομάννες, γριές και γέροι, σαλίγκαροι του χρόνου κούτσα — κούτσα με τα δικανίκια τους.
Πατέρα, θα τον κρατήσης και ο γυιός σου κατόπιν θα τον κρατήση κατόπιν σου. Στον Βασιληά Μάρκο θα δώσω το σώμα μου. Θ' αφήσω αυτόν τον τόπο, αν και μου είναι πολύ αγαπητός, και θα πάω να υπηρετήσω τον κύριό μου τον Βασιληά Μάρκο της Κορνουάλλης. Αυτή είναι η σκέψις μου.
ΚΟΒΙΕΛ Στοιχηματίζω πως είναι αδύνατον να μαντεύσετε τι σοφιστήκαμε να κάνωμε για να πείσωμε τον κύριο Ζουρνταίν να δώση την κόρη του στον κύριό μου. ΔΟΡΑΝΤ Δεν μπορώ βέβαια να το μαντεύσω· μαντεύω όμως ότι θα επιτύχη, αφού το ανέλαβες εσύ. ΚΟΒΙΕΛ Με ξαίρετε καλά. ΔΟΡΑΝΤ Πες μου λοιπόν, τι συμβαίνει;
ΤΟΥΑΝΕΤΑ Για τον απλούστατο λόγο, ότι η κόρη σας δε θα στέρξη ποτέ σ' αυτόν. ΑΡΓΓΑΝ Δε θα στέρξη ποτέ; ΤΟΥΑΝΕΤΤΑ Όχι. ΑΡΓΓΑΝ Η κόρη μου; ΤΟΥΑΝΕΤΤΑ Η κόρη σας· θα σας πη ότι δεν έχει να κάνη τίποτα με τον κύριο Διαφουαρούς, ούτε με το γυιό του Θωμά Διαφουαρούς, ούτε με όλους τους Διαφουαρούς του κόσμου.
Αν τώπιανε στην πεδιάδα, εσώρευε χόρτα απάνω στο σκοτωμένο αγρίμι και χωρίς γαυγητό, γύριζε να βρη τον κύριό του. Το καλοκαίρι φεύγει, κι' έρχεται ο χειμώνας. Οι αγαπητικοί έζησαν χωμένοι στη σπηλιά ενός βράχου. Στο χώμα, σκληρό από την ψύχρα, η παγωνιά άπλωνε το στρώμα των πεθαμμένων φύλλων. Με τη δύναμι της αγάπης, ούτε ο ένας ούτε άλλος δεν αισθάνθηκαν την αθλιότητα της θέσεως τους.
Ήταν εύκολο για τη μοιχαλίδα βασίλισσα ν' απλώση χάμου τα Τυριανά χαλιά για τον κύριό της κ' ύστερα, όταν εκείνος λουζόταν στη μαρμαρένια γούρνα μέσα ξαπλωμένος, να του ρίξη 'πάνω από το κεφάλι του το άλικο δίκτυ και να φωνάξη στον ωρηοπρόσωπο εραστή της να τον λογχίση ανάμεσ' από τα πλέγματα στην καρδιά, που θα έπρεπε να είχε ραγίσει στην Αυλίδα.
Σ' αυτό το κομμάτι γραμμένο — μας το λέει ο συγγραφεύς — «με φόβο κ' ευλάβεια» υπάρχει κάτι τι το φοβερό και πολύ που είναι όλως διόλου φρικαλέο, αλλά με δύναμη λίγο ωμή ή όπως δήποτε με κάποιαν ωμή βιαιότητα λέξεων, ιδιότητα που η σημερινή εποχή πολύ θα την εκτιμούσε, γιατί είναι το κύριό της ελάττωμα.
Είμαι ευχαριστημένος σαν να έχω πεθάνει τώρα μες στη χάρη του Θεού και να βλέπω τον ουρανό ανοιχτό. Πέρασα από την εκκλησία πριν έρθω εδώ, για να ευχαριστήσω τον Κύριο. Στη συνείδησή μου, είναι έτσι …….» «Μα γιατί Έφις;», είπε εκείνη με φωνή άχρωμη, τρυπώντας με τη βελόνα τον πανσέ. «Δεν σε καταλαβαίνω.» Εκείνος σήκωσε το βλέμμα.
ΑΓΓΕΛΙΚΗ Γιατί . . . ΑΡΓΓΑΝ Τι; τι σ' έκανε να συγκινηθής έτσι; ΑΓΓΕΛΙΚΗ Ένα περίεργο, καταπληκτικώς περίεργο πράγμα που συμβαίνει εδώ. ΑΡΓΓΑΝ Σαν τι; ΑΓΓΕΛΙΚΗ Είδα στον ύπνο μου απόψε σαν να είχα, λέει, την μεγαλύτερη στενοχώρια του κόσμου και μου παρουσιάστηκε κάποιο πρόσωπο που έμοιαζε απαράλλακτα με τον κύριο από 'δω. Του ζήτησα βοήθεια και μ' έβγαλε από τη στενοχώρια μου.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν