Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 23 Μαΐου 2025
Τέλος ανακατεύτηκε κ' ένας ευνούχος και μια παραμαμμή και τους βόλεψαν, και τότες κατάπεισε η Ζηνωνίδα τον άντρα της να δώση του Αρματίου το μεγαλήτερο αξίωμα στην Πρωτεύουσα. Όντας από φυσικό του απόνετος, κάμποσα σκληρά έκαμε ο Αρμάτιος τότες. Αγαπώντας και να σφαντάη στον κόσμο, γύριζε τους δρόμους φορεμένος σαν Αχιλλέας, κ' έτσι πήγαινε και στο Ιπποδρόμιο.
Κάμποσα πατήματα αφήκε στην εποχή του ο Αυτοκράτορας τούτος. Και καθώς συνέβηκε με πολλούς άλλους και προτερινούς και κατοπινούς του, έτσι και του Ζήνωνα η ιστορία είναι ανακατεμένη και με τα δυο τα στοιχεία που πλάγι πλάγι απαντιούνται από τη μιαν άκρη στην άλλη του δρόμου μας.
Έπαιρνε κάμποσα μ' άλλους λόγους κ' η ρητορική από τα παλιά καθώς κ' οι άλλες τέχνες, μόνο αυτή σε πολύ μεγαλήτερο βαθμό· γιατί ας μη λησμονούμε πως ο εθνικομάχος ο Θεοδόσιος δεν έβγαλε και κανένα νόμο να παιδεύη τους όσους παρομοίαζαν τις νίκες του με τους αγώνες του Ηρακλέα.
Εσένα μου παράγγερνε να σε χαιρετώ και μούδωκε κένα χαιρετισμό να σου βαστώ· κάμποσα κουλουράκια να τρως την ταχυνή όντε πας στο σκολειό να τση θυμάσαι. Ύστερα μούπε πως αν τύχη κέμαθες από άλλο πως η μάνα σου τη μάχεται να μη θαρρέψης, λέει, πως κιαυτή 'χει όχθριτα τση μάνας σου, γιατί ό,τι κιαν τση λέη, αυτή δε θέλει το κακόν τση.
Η ετυμολογία είναι το τέλος της σοφίας· με την ετυμολογία δεν μπορεί ναρχίση η επιστήμη. Πρέπει όμως να περάσουν κάμποσα χρόνια για να το διή κανείς.
Πολλές φορές είπα πως θάβγαιν' η ψυχή μου, ώστε να φτάξω. Και πιάσε να δης πως καίομαι. Άπλωσε ταδυνατισμένο χέρι της και τώπιασα. — Πως καις, αλήθεια! Πέρασαν κάμποσα λεπτά για να βρη τη δύναμη να μου μιλήση πάλι. — Για πε μου, Γιώργο, αν αποθάνω, θα με κλάψης; — Αν αποθάνης; Μα γιάειντα θαποθάνης; Εγώ δε θέλω ναποθάνης...είπα με παιδιάτικη θλίψι, σα, νάμουν έτοιμος να κλάψω. Δε θέλω, γιατί....
Το νεογέννητο γαϊδουράκι καθότανε παραπονεμένο ακόμα δίπλα στη μάννα του. Πέρασα ένα μικρό μονοπάτι κ' έφθασα ως το δρομαλάκι. Έκαμα κάμποσα βήματα απάνω στο άσπρο, ξερό χώμα και προχώρησα λιγάκι χωρίς διάθεση. Η ερημιά κ' η ξεραΐλα μου κάμανε πλήξη. Σε λίγο άρχισα να βαρυέμαι και το βήμα μου σιγά — σιγά γινότανε ολοένα πιο αργό και πιο απρόθυμο.
Θυμούμαστε του Γρηγόριου τους Αρειανικούς αγώνες, του Χρυσόστομου τις αλύπητες σαϊτιές, του Ευτρόπιου το τραγικό επεισόδιο, την πυρκαγιά εκείνη ύστερ' από την εξορία του Χρυσόστομου, το νέο χτίσιμο του ναού από το μικρό Θεοδόσιο, ακούσαμε κατόπι εκεί το Νεστόριο που δίδασκε τα νέα του δόγματα, παρασταθήκαμε στο στεφάνωμα του Λέοντα, του πρώτου που παράλαβε την κορώνα από τον πατριάρχη, ακούσαμε από τον άμπωνα το περίφημο ενωτικό του Ζήνωνα, είδαμε τον πατριάρχη τον Ακάκιο να λειτουργάη δίχως να μνημονεύη τον αρχιερέα της Ρώμης, κι άλλα κάμποσα μαρτυρήσαμε μέσα στους ιερούς εκείνους τοίχους, από το πρώτο χτίσιμο του ναού ως την καταστροφή του Νίκα.
Χάρισμα φυσικό, και δίχως κόπο αποχτημένο. Μάρμαρο από φυσικό του αξετίμητο. Μπορούσανε κάμποσα να λεχτούν και για τη νοικοκυροσύνη του, τη σπιταρχοντιά του, τα εμπορικά του χαρίσματα, τις θαλασσινές του αγάπες και δόξες.
Και τώρα πια που δεν είχε να φοβηθή από Κωστάντιο, ξέσπασε ο ενθουσιασμός του, και φανερώθηκε όχι μέσα στην πολιτική του μονάχα, παρά και στα κάμποσα βιβλία που μας αφήκε γραμμένα σε καθάρια Ελληνική.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν