United States or Guatemala ? Vote for the TOP Country of the Week !
Οπόταν δε κόσμους συνθέσω πολλούς για 'μένα τελείους, για 'μένα καλούς, κι' εκείνοι με πλήττουν κι' αυτούς ανατρέπω και φθάνω και πάλιν εις τούτον που βλέπω. Παντοτεινή μουρμούρα και κλάψα και φαγούρα. Τι τόφελος, χαμένε, φιλοσοφίας τόσης!.., οι άνθρωποι σου λένε: «σκοτώσου να γλυτώσης». Μα συ και αν γρινιάζης δεν έχεις νου χαζό και 'στούς κουτούς φωνάζεις: «'στό πείσμα σας θα ζω».
Και αν δεν σ' εύρω, αν δεν σε ίδω πλέον, αν σε χάσω διά πάντοτε, Αϊμά, είξευρε ότι δεν δύναμαι πλέον να ζω και ότι ο κόσμος είνε μαύρος δι' εμέ, μαύρος ο ουρανός, ο οποίος με σκεπάζει, Αϊμά, μαύρη η γη, οπού πατώ, μαύρον το φως που με φωτίζει, όλα μαύρα, κατάμαυρα. Από σε περιμένω το φως, από σε την δρόσον, από σε τον αέρα, Αϊμά, και χωρίς εσέ όλα είνε σκότος, όλα βάσανος, και όλα κόλασις.
Μα να, για νάχεις την ψυχή πίκρες κι' εσύ γιομάτη όταν το γιο σου στερηθείς, που πια δε θα γυρίσει στη Φτιά ξανά ναν τον δεχτείς... τι μήτε εγώ δε θέλω 90 να ζω και μ' άντρες να γυρνάω, αν πρώτα εδώ στον κάμπο δεν ξεψυχήσει ο Έχτορας απ' όπλο μου σφαγμένος και του Πατρόκλου τη σφαγή και γύμνια αν δεν πλερώσει.»
Όπου ρουφάει το μελίσσι ρουφάω κ' εγώ· μονιάζω μέσα στο λούλουδο· αυτού κοίτομαι την ώρα, που σκούζ' η κουκουβάγια. Στης νυκτερίδας τον ώμο πετώ προς το καλοκαίρι χαρούμενα· χαρούμενος, χαρούμενος μέλλει να ζω αποκάτου εις τάνθι που κρέμετ' από το κλαδί. ΠΡΟΣΠ. Και τι! αυτός είναι ο χαριτωμένος μου Άριελ!
Είναι τώρα ένδεκα χρόνια, οπού έγινε ο σεισμός. Και την απέκοψα, από όλαις ταις ημέραις του χρόνου, ίσα ίσα εκείνην την ημέ- ραν του σεισμού . Όσον ζω, δεν θα το λησμονήσω. Είχα βάλλει αψιθιάν 'ς το βυζί μου, και ήμουν καθισμέ- νη 'ς τον ήλιον, κάτω από τον περιστεριώνα. — Ο αυθέν- της μου και του λόγου σου ελείπατε εις την Μάντουαν. — Δουλεύει ακόμη το μυαλόν μου!
Το επ' εμοί, ενόσω ζω και αναπνέω και σωφρονώ, δεν θα παύσω πάντοτε, ιδίως δε κατά τας πανεκλάμπρους ταύτας ημέρας να υμνώ μετά λατρείας τον Χριστόν μου, να περιγράφω μετ' έρωτος την φύσιν και να ζωγραφώ μετά στοργής τα γνήσια ελληνικά ήθη. &Εάν επιλάθωμαί σου Ιερουσαλήμ, επιλησθείη η δεξιά μου, κολληθείη η γλώσσα μου τω λάρυγγί μου, εάν ου μη σου μνησθώ.
ΠΟΣΕΙΔ. Εγώ, ως γνωρίζετε, ζω εντός του ωκεανού και διαμένω μόνος εις τα βάθη, καταγινόμενος όσον δύναμαι να σώζω τους ταξειδεύοντας, να βοηθώ τα πλοία και να κατευνάζω τους ανέμους.
Ετούτη είναι η ζωή μου· εσείς βλέπετε από τες δικές σας και δικές μου δυστυχίες, ότι η ζωή η ανθρώπινος είναι ωσάν ένας κάλαμος, που κινείται πότε από τον ένα άνεμον, πότε από τον άλλον. Εγώ ως τόσον ζω μίαν ζωήν ήσυχον, και είμαι πολλά ευχαριστημένος.
Συνέβη δε να ζω εξόριστος εκ της πατρίδος μου επί είκοσιν έτη μετά την εις Αμφίπολιν στρατηγίαν μου· και επειδή παρευρέθην εις τα συμβάντα αμφοτέρων, προ πάντων εις όσα συνέβησαν εις τους Πελοποννησίους ένεκα της εξορίας μου, εγνώρισα μεθ' όλης της απαιτουμένης ησυχίας την αληθή κατάστασιν των πραγμάτων.
Για εμέ τον ίδιον αγαπώ να ζω, και άφησέ με• ευτυχισμένος είν κι' αυτός που για μεγάλα χαίρεται, ευτυχισμένος είν' κι' αυτός που τα μικρά του φθάνουν. ΧΟΡΟΣ Καλά τα είπες, αν μ' αυτά εκείνοι που αγαπώ εγώ θα τύχη από τα λόγια σου να βγουν ευτυχισμένοι•
Λέξη Της Ημέρας